Περικλής Καπετανόπουλος
Ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια της ιστορίας του Εικοσιένα, ίσως το πιο κορυφαίο σε σημασία και αγωνιστική ενδυνάμωση στον κατά θάλασσα αγώνα, είναι η πυρπόληση του τουρκικού θωρηκτού (δικρότου) στην Ερεσό.
Η ναυμαχία, η πυρπόληση και η πεζομαχία που επακολούθησε αποτελούν παράλληλα μιαν από τις αξεχώριστες λαμπρές σελίδες της ιστορίας της Λέσβου, που στα νερά και στα χώματα της διαδραματίστηκε το μεγάλο κατόρθωμα και η συμμετοχή των Λεσβιών στάθηκε ένας απ' τους συντελεστικούς παράγοντες της επιτυχίας του...
Προσκομίζουμε λοιπόν νέα ανέκδοτα ή ξεχασμένα, και μη χρησιμοποιημένα στοιχεία, που ρίχνουν νέο φως και καλύπτουν πολλά κενά, ιδίως ως προς τον πρωτοστάτη και ηρωικότερο συντελεστή της πυρπόλησης, τον αδικημένο μπουρλοτιέρη Γιάννη Θεοφιλόπουλο ή Καραβόγιαννο, δηλαδή τον φοβερό θαλασσόλυκο , όπως τον αποκαλούσαν οι συγκαιρινοί του, που γεννήθηκε στα Λαγκάδια της Γορτυνίας στα 1790 και αφού θαυματούργησε σαν αγωνιστής στη θάλασσα και στη στεριά, πέθανε υπέργηρος στην Αθήνα στα 1885 (1Δεκεμβρίου) τιμημένος με τον βαθμό του αντιστρατήγου.
Πέθανε με την αλγεινή πικρία, ότι αντίθετα με τους συναγωνιστές του στα ολοκαυτώματα Ερεσού και Χίου, Παπανικολή και Κανάρη, που έγιναν ημίθεοι, αυτός παραγκωνίστηκε ολότερα απ' τους ιστορικούς του Εικοσιένα, που πολλοί δεν αναφέρουν ούτε το όνομά του, όπως ο Τρικούπης, ο Παπαρρηγόπουλος και άλλοι.
Όταν στβα 1884 βγήκε η Ιστορία του Παπαρρηγόπουλου, οι θαυμαστές του Καραβόγιαννου, πονώντας για την καταπατημένη τόσον άδικα υπερηφάνεια του ηρωικού θαλασσόλυκου, κίνησαν αληθινή εκστρατεία για την ιστορική του δικαίωση και αποκατάσταση, προσκομίζοντας αδιάψευστα έγγραφα και ντοκουμέντα, και ιδίως το ζωντανό θρύλο που επιζούσε ακόμα στις ψυχές των συγχρόνων του, ακόμα και του ίδιου του Κανάρη, που όταν έγινε πρωθυπουργός "συνωθουμένου του πλήθους εις την οδόν Σταδίου, μόλις διέκρινε τον γέροντα, κατελθών της αμάξης, τον ενηγκαλίσθη και τον κατεσπάσθη δακρύων..." (Ηχώ των Λαγκαδίων 10.4.1970).
(Αιολικά Γράμματα, του Γ.Βαλέτα)
Συνεχίζεται...
