Διαβάζουμε στο άρθρο της 22/6/2020 (1), του Συλλόγου των Δασκάλων και Νηπιαγωγών της Πόλης μας: Συγκεκριμένα για την πόλη της Ηλιούπολης η πρόταση που εισηγείται η Διεύθυνση Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας έχει ως εξής:

… «Να μπει αίθουσα προκάτ στη Βαλτετσίου και να παραμείνουν τα νήπια στην αίθουσα τελετών του 6ου Δημοτικού μέχρι να έρθει το προκάτ.

Επίσης, στο 7ο Νηπιαγωγείο να παραμείνουν στο κοντέινερ μέχρι να έρθει το «καλό» προκάτ για τα παιδιά του 9ου και 3ου Νηπιαγωγείου!!!

Ακόμη, να δοθεί μία αίθουσα του 5ου Δημοτικού για το 5ο και 16ο Νηπιαγωγείο και μία επιπλέον αίθουσα του 1ου Δημοτικού για το 20ο Νηπιαγωγείο που θα απορροφήσει παιδιά και του 18ου και 22ου Νηπιαγωγείου!!!»

Δεν είναι δύο… δεν είναι τρία, είναι χίλια δεκατρία τα προκάτ και οι αίθουσες-αποθήκες σε δημοτικά που ξετρυπώνουν!!!…

Αν δεν είχε αναρτηθεί αυτό το άρθρο, οι δημότες της Ηλιούπολης δε θα είχαν πάρει «χαμπάρι» τι μαγειρεύει πίσω από την πλάτη τους η «αξιοσέβαστη» ηγεσία του Δήμου μας, καθ’ υπόδειξη του Διευθυντή Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας.

Οι γονείς που άμεσα ενδιαφέρονται για τα τετράχρονα νήπιά τους θα μάθαιναν ίσως το Σεπτέμβρη ότι το παιδί τους «περίσσεψε» και το μάντρωσαν μαζί με 24 άλλα νήπια σ’ ένα κοντέϊνερ αποθήκη, και το στρίμωξαν σε ένα «κουτσουρεμένο» προαύλιο. Οι γονείς θα το μάθαιναν, σαν τους απατημένους συζύγους, τελευταίοι.

Όλα αυτά εν μέσω πιθανής αναζωπύρωσης του κορωνοϊού, που υγειονομικά απαιτεί μείωση στο μισό του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα.

Γιατί;

• Γιατί έτσι αποφάσισε με τον εμπνευσμένο νόμο της η πάνσοφη Υπουργός Παιδείας, γνώστης από προσωπική εμπειρία των Ιδιωτικών Σχολικών Ιδρυμάτων. Αύξησε τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα ενώ βάσει των Ειδικών (γιατρών) θα έπρεπε να τον μειώσει.

• Γιατί έτσι σχεδίασε ο Διευθυντής Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας, (2) αυτός είναι πραγματικός γνώστης της κατάντιας των σχολικών μονάδων του τόπου μας, είναι όμως και φιλότιμα νομοταγής στα κελεύσματα των ανωτέρων και τις επιδιώξεις του κεντρικού σχεδιασμού για το μέλλον των σχολείων.

Οι καρέκλες και τα αξιώματα παντού και πάντοτε κρύβουν συμβιβασμό και κάποιο βαρύ τίμημα για τον ωφελούμενο.

• Γιατί έτσι αποδέχτηκαν αβασάνιστα, τρίβοντας τα χέρια από ανακούφιση, σύσσωμη η συμπολίτευση του Δήμου μας, ο Δήμαρχος και η αρμόδια αντιδήμαρχος Παιδείας.

Πιο βολικά «ορθολογική» διευθέτηση του ακανθώδους προβλήματος στέγασης των μαθητών του Δήμου μας ίσως να μη μπορούσαν άλλοι να τη σκεφτούν. Σχετικά ανέξοδη, σε σχέση με το χτίσιμο νέων αιθουσών στα πολυάριθμα δημόσια ακίνητα, που κέρδισαν με τους αγώνες τους οι Δημότες και θα τα χαίρονται άλλοι.

Από το 1990 στα σχολικά συγκροτήματα τα κοντέϊνερ και οι πολεοδομικές παραβάσεις ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια.

Κουβάλαγαν οι αρμόδιοι αντιδήμαρχοι τις προκάτ αίθουσες και γέμιζαν τις αυλές και τα προαύλια, στερώντας ζωτικό χώρο από τα παιδιά. (4ο Γυμνάσιο-Λύκειο, 7ο-21ο δημοτικό, 8ο -17ο Δημοτικό, πολλά νηπιαγωγεία… κλπ. τα κοντέινερ ζουν και βασιλεύουν)

Κάθε φορά έλεγαν: «Προσωρινή είναι η λύση, έως ότου…» Κι έταζαν «λαγούς με πετραχήλια».

Η απώτερη όμως σκέψη, στο πίσω μέρος του μυαλού τους ήταν: «υπογεννητικότητα έχουμε, θα μειωθούν οι μαθητές και θα χωρέσουν, θα τους στοιβάξουμε στον ανεπαρκή αριθμό κανονικών (συγχρόνως κακοσυντηρημένων) αιθουσών που, ας σημειωθεί. είχαν χτιστεί μέχρι το 1990-1992.

Έκτοτε είχαμε Κυριακή και ο Θεός-Δήμος αναπαύτηκε για πολλά χρόνια. Σχολεία, Νηπιαγωγεία και βρεφονηπιακούς σταθμούς θα έχτιζε!

Εδώ και τριάντα χρόνια, η ίδια διοικούσα δημοτική παράταξη προεκλογικά επαγγέλλεται τον εκσυγχρονισμό, την ανανέωση, τη δημιουργία και όλα τα «καλά» της αυτοδιοίκησης.

Στην πραγματικότητα άλλαξε τη φυσιογνωμία της Ηλιούπολης στο χειρότερο. Και στο χώρο της Εκπαίδευσης είναι απαράδεκτη η αδιαφορία της για τις ανάγκες των μαθητών, των εκπαιδευτικών των γονιών.

Αποκορύφωμα της εγκληματικής μακροπρόθεσμα πρακτικής η συγχώνευση των σχολείων στην περίοδο της εποχής των μνημονίων.

Είναι λίγες οι αίθουσες; Τόσο το χειρότερο για τους μαθητές. Το «πονάει κεφάλι- κόβει κεφάλι» στο μεγαλείο του.

Ελαττώθηκαν με τις συγχωνεύσεις δραστικά οι δαπάνες για τα σχολεία, σε βάρος της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Λιγότεροι εκπαιδευτικοί. Λιγότερες καθαρίστριες. Λιγότερα λειτουργικά έξοδα.

Αποδεσμεύτηκαν αίθουσες, τα «προσωρινά» κοντέινερ όμως εκεί, στη θέση τους, μόνιμα και τώρα θα πολλαπλασιασθούν σαν τα κουνέλια.

Κάποιες από τις «περισσευούμενες» αίθουσες, αντί να αξιοποιηθούν (τουλάχιστον) για εκπαιδευτικές ανάγκες, παραχωρήθηκαν σε άσχετους φορείς και ιδιώτες. Το λιγότερο και λίαν επιεικώς πρόκειται για σοβαρό ατόπημα του Δήμου, χωρίς ελαφρυντικά και χωρίς να έχει δώσει έως τώρα πειστικές εξηγήσεις.

Από το 2016, η Ένωση Γονέων και οι Εκπαιδευτικοί έκαναν έρευνα έβγαλαν τα συμπεράσματά τους και ενημέρωσαν με διάφορους τρόπους για την κατάσταση και κάθε φορά κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον της εκπαίδευσης και των παιδιών μας.

Θα έπρεπε λοιπόν ο λαός της Ηλιούπολης, οι δημότες που έχουν εκλέξει τις δημοτικές αρχές εδώ και τριάντα χρόνια να έχουν ενημερωθεί να έχουν συνειδητοποιήσει σε ποια κατρακύλα έχουν οδηγήσει οι αιρετοί «άρχοντες» της πόλης μας το θέμα «σχολεία της Ηλιούπολης».

Οι επιστημονικές κατακτήσεις και η τεχνολογική επανάσταση της εποχής μας βαδίζουν με πελώρια άλματα, προσφέροντας εν δυνάμει απεριόριστες δυνατότητες και προοπτικές για μόρφωση, ανάπτυξη, εξέλιξη, ευημερία.

Τα παιδιά μας θα πρέπει να επωφεληθούν και όχι να καταλήξουν αμόρφωτο, φτηνό ημιμαθές εργατικό δυναμικό.

Για την ευημερία τους θα πρέπει κι εμείς να παλέψουμε. Να μην αποδεχτούμε μοιρολατρικά την άποψη: «Τι να κάνουμε; Έτσι έχουν τα πράγματα. Δε γίνεται αλλιώς.» (3)

Διαφορετικά θα παραδώσουμε στη νέα γενιά έναν κόσμο ζοφερό, χειρότερο από αυτόν στον οποίο ζήσαμε και ζούμε.

(1) «εντός των τειχών»

(2) Σίγουρα και άλλοι Διευθυντές Εκπαίδευσης ανά την επικράτεια θα πήραν παρόμοιες αποφάσεις.

(3) ΤΙΝΑ: δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Ξενόφερτη απατηλή άποψη για την πραγματικότητα.