Ελευθέριος Ανευλαβής
Γιατί, λοιπόν νομίζετε πως πρέπει να μας εξουσιάζετε, χαλασοχώρηδες, πολιτικατζήδες, «κρουνοχυτροληρραίοι[1]»;
«Εσάς, που ανήκετε στην ολιγαρχική παράταξη», είπε, «σας συμβουλεύω να καταλάβετε ποιοι είστε — και θα καταλάβετε καλύτερα, αν καθίσετε να σκεφτείτε τί είναι που σας κάνει τόσο υπεροπτικούς, ώστε να θέλετε να μας εξουσιάζετε.»[2]
«Τάχα είστε περισσότερο δίκαιοι; Μα ο λαός ποτέ δεν σας αδίκησε για χρηματικό συμφέρον, κι ας είναι πιο φτωχός από σας — ενώ εσείς, οι πιο πλούσιοι απ᾽ όλους, έχετε κάνει πολλές κακοήθειες για το κέρδος.»[3]
«Εσύ ν’ αρπάζεις και να δωροδοκείσαι, ο δε λαός… σφιγμένος από την ανάγκη, τη μιζέρια και τον μισθό, να κρέμεται από σένα, χάσκοντας, με το στόμα ανοιχτό»[4]
Κι εσύ:
«Παιδιά κοιτάξτε. Δεν βλέπετε; Κοίτα, νέα χελιδόνια. Κι’ αυτοί γύριζαν να δουν κι’ εγώ στο μεταξύ έκλεβα από τα κρέατα»[5]
Κι αυτός, ο δημαγωγός,
«και με τα δυο χέρια σουφρώνει τα δημόσια έσοδα[6]:
Κι εσύ ο πολιτικατζής,
«θα τσαλαπατήσεις τη βουλή, θα κάνεις το πρυτανείο μπουρδέλο».[7]
«Αφού λοιπόν δεν σας διακρίνει δικαιοσύνη, σκεφτείτε μήπως έχετε λόγο να καμαρώνετε για την παλικαριά σας.»[8]
Μα, δεν είναι αλήθεια ότι οι τούρκοι προκαλούν καθημερινά στο Αιγαίο και κάποιοι προωθείτε την είσοδο της «γείτονος» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με το επιχείρημα «άμα μπει θα ησυχάσει»; Μα γιατί; Θα γίνει μονομιάς ευρωπαϊκή χώρα η Τουρκία; Θα εκλείψει η φανατική θρησκοληψία ή το βαθύ στρατιωτικό κατεστημένο θα πάψει να υπαγορεύει κυβερνητική πολιτική;
Η διατυμπανιζόμενη σωφροσύνη και ψυχραιμία στην εξωτερική πολιτική, αποθρασύνει τους «γειτόνους». Ίσως, και να εκλαμβάνουν την ψυχραιμία ως κωλοπροβολή για την εφαρμογή του «οθωμανικού δικαίου.»
Και για να προλάβω τους κουτοπόνηρους εξ υμών. Δεν είναι ζήτημα ανέξοδου πατριωτισμού. Αυτόν τον έχουν αναλάβει οι εξ υμών, πατριδέμποροι.
Η διατυμπανιζόμενη σωφροσύνη και ψυχραιμία στην εξωτερική πολιτική, αποθρασύνει τους «γειτόνους». Ίσως, και να εκλαμβάνουν την ψυχραιμία ως κωλοπροβολή για την εφαρμογή του «οθωμανικού δικαίου.»
Και για να προλάβω τους κουτοπόνηρους εξ υμών. Δεν είναι ζήτημα ανέξοδου πατριωτισμού. Αυτόν τον έχουν αναλάβει οι εξ υμών, πατριδέμποροι.
Είναι ζήτημα σοβαρής πολιτικής, με σταθερή Στρατηγική και ευέλικτες τακτικές, (όχι δίκην καιροσκόπου κωλορεβερέντζη), οι οποίες, δεν ακυρώνουν την Στρατηγική που υπαγορεύει η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας και οι παραδόσεις μας.
Και σεις οι Κυβερνήτες, αντί να μνημονεύεται τους «Αρματωλούς» και «Κλέφτες» μας, στους αμαρτωλούς και κλέφτες Ευρωπαίους, αντί να χτυπήσετε το χέρι στα ευρωπαϊκά «φόρα» και στη Γερμανίδα Μέρκελ, και τους σφουγγοκωλάριούς της, θυμίζοντάς τους τα γραπτά των Γερμανών φιλοσόφων: Γκαίτε, Σίλλερ, Νίτσε για τους Έλληνες. (τα παραθέτω στο τέλος του κειμένου), αποκαλείται θεσμούς τους τροϊκανούς και τους δήμιους του ΔΝΤ.
Και σεις οι Κυβερνήτες, αντί να μνημονεύεται τους «Αρματωλούς» και «Κλέφτες» μας, στους αμαρτωλούς και κλέφτες Ευρωπαίους, αντί να χτυπήσετε το χέρι στα ευρωπαϊκά «φόρα» και στη Γερμανίδα Μέρκελ, και τους σφουγγοκωλάριούς της, θυμίζοντάς τους τα γραπτά των Γερμανών φιλοσόφων: Γκαίτε, Σίλλερ, Νίτσε για τους Έλληνες. (τα παραθέτω στο τέλος του κειμένου), αποκαλείται θεσμούς τους τροϊκανούς και τους δήμιους του ΔΝΤ.
Πείτε μας λοιπόν γιατί πρέπει να μας εξουσιάζετε;
«Μήπως θα πείτε ότι μας ξεπερνάτε σ’ εξυπνάδα – εσείς που είχατε και τείχη και όπλα και χρήματα, και τους Πελοποννησίους (Σ.Σ. σήμερα ευρωπαίους-Αμερικανούς) για συμμάχους»[9]
Τάχα νομίζετε ότι πρέπει να υπερηφανεύεστε για την υποστήριξη των Λακεδαιμονίων;[10] (διάβαζε σήμερα, ΤΡΑΜΠούκων)
Γιατί; Όπως παραδίδει κάποιος δεμένο από τον λαιμό ένα σκυλί που δαγκώνει, έτσι κι εκείνοι σας παραδώσαν στον αδικημένο τούτο λαό, πριν σηκωθούν να φύγουν![11]
Και επειδή,
«Ου μόνον αρχή άνδρα δείκνυσι, αλλά και αρχήν ανήρ» (Πλουτάρχου Πολιτικά 811β. Τα λόγια του Επαμεινώνδα)
Ιδού τι κάνατε, σεις οι «άρχοντες», στην πόλη και τον δήμο. Στη Δημοκρατία μας. Στην Ελλάδα μας.
«Μια πατρίδα που ζημιώθη, διατιμήθη και όλο σ’ αυτό κατανταίνει» (Μακρυγιάννης), εξ αιτίας ανίκανων αρχόντων, των «αλιτηρίων (καταστροφέων) της πόλης» (Ζήνων ο Ελεάτης).
«Μια πατρίδα που ζημιώθη, διατιμήθη και όλο σ’ αυτό κατανταίνει» (Μακρυγιάννης), εξ αιτίας ανίκανων αρχόντων, των «αλιτηρίων (καταστροφέων) της πόλης» (Ζήνων ο Ελεάτης).
«Άνθρωποι, χωρίς ηθική και πίστη. Και κρίμα τα φώτα τους. Ότι ο άνθρωπος κάνει τα φώτα κι όχι τα φώτα τον άνθρωπον» (Μακρυγιάννης).
Ιδού, αυτοί, που λαλούν «σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες» (Σεφέρης).
Οι γλωσσοχαλαστήδες, οι χαλασοχώρηδες, οι πρόθυμοι, οι λάτρεις του ξενόφερτου, που τους πούλησαν οι καπάτσοι «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», και καμαρώνουν ως ευρωπέη (δεν είναι λάθος), οι νεοελληναράδες, με ημίψηλο και τσαρούχια, έτοιμοι να φορέσουν και στις Καρυάτιδες μπούρκα.
«Και φωνάζουν οι πατριδέμποροι να φοβηθούν οι πατριώτες». (Βάρναλης).
Οι δημιουργοί του δύσμορφου προσώπου της αλαζονικής τους εξουσίας. «Κράτος αδηφάγων και ασυστόλων κώλων»
Ιδού οι άρχοντες, που άφησαν τα κάστρα της πατρίδας απολέμιστα και μπήκαν «ντυμένοι φίλοι οι εχθροί», οι απολίτιστοι της παγκοσμιοποίησης του αμερικάνικου τρόπου ζωής, οι «πολιτισμένοι» βάρβαροι της Εσπερίας.
Οι πολιτικατζήδες, που βύθισαν τον κοσμάκη στην ανέχεια, του πετσόκοψαν το βιός, τον έριξαν στην ανεργία, «περαίωσαν» τους φοροκλέφτες, ομολογούντες κυνικά, πως τα μέτρα αυτά είναι άδικα, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα.
Γιατί λοιπόν νομίζετε ότι πρέπει να μας κυβερνάτε;
Μήπως διότι σκοπείτε,
«όπως οι βέλτιστοι τας τιμάς έξουσιν οι δ άλλοι μηδέν αδικήσονται;» (Ισοκράτης προς Νικοκλέα 2:16. Δεν μεταφράζω. Ανελλήνιστοι δεν είμεθα, θαρρώ.)
Μα καθημερινά δεν βλέπουμε πως, σχεδόν παντού, «στις θέσεις […] όλες, κάτι μούτρα μπρούντζινα,κάτι αχρείους και γιους αχρείων»[12]
Μα δεν το βλέπουμε πως:
«τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, και περιφρονούνται η αρετή και οι χρηστοί.»[13]
«Θέλεις λοιπόν να πούμε ότι, όπως όταν παρουσιάζεται μέσα στην κυψέλη ο κηφήνας είναι νόσημα του σμήνους, έτσι όταν κι αυτός παρουσιάζεται μέσα στο σπίτι, γίνεται νόσημα της πολιτείας;[14]
Ε, λοιπόν, ΝΑΙ,
«Να ξεφτελίζεις τους κακούς δεν είναι καθόλου άπρεπο, ίσα-ίσα τιμάς τους καλούς μ᾽ αυτόν τον τρόπο — έτσι λεν οι μυαλωμένοι.»[15]
Διότι «ο αληθινός άρχων ου πέφυκε (δεν έγινε) το αυτώ (το δικό του) συμφέρον σκοπείσθαι (να φροντίζει), αλλά το τω αρχομένω.» (Πλάτων. Πολιτεία 347d).
«Αλλά ακόμη και τώρα, ω ανόητοι, αλλάζοντας τρόπους χρησιμοποιείστε τους καλούς και πάλι.»[16]
«Αλλά ακόμη και τώρα, ω ανόητοι, αλλάζοντας τρόπους χρησιμοποιείστε τους καλούς και πάλι.»[16]
«Θα διοικήσεις σωστά τον δήμο εάν δεν επιτρέπεις στον λαό να υβρίζει, ούτε ανέχεσαι να υβρίζεται, αλλά έχεις ως σκοπό οι μεν άριστοι να τιμώνται οι δε άλλοι, κατά κανένα τρόπο, να μην αδικούνται.»[17]
Και πού, είναι αυτός ο πολιτικός άνδρας σήμερα;
Πού, η πολιτική;
Πού, η πολιτεία;
Μην περιμένετε την ιστορία, να «κρίνει τους ηγέτες», Κύριε Πρωθυπουργέ.
Πού, η πολιτική;
Πού, η πολιτεία;
Μην περιμένετε την ιστορία, να «κρίνει τους ηγέτες», Κύριε Πρωθυπουργέ.
Και η κοινωνία τους κρίνει. Και οι πολίτες κρίνουν τους κυβερνώντες, όσοι, από αυτούς τους πολίτες, παραμένουν πολίτες και δεν έχουν καταντήσει μάζα του ρουσφετιού της μικροπολιτικής αναίδειας και αλαζονείας,
«Με παρειάναναίσθητον εις τους κολάφους»
(Κ. Καρυωτάκης)
«Οι Έλληνες (οι Έλληνες!) να τον ακολουθούν,
μήτε να κρίνουν ή να συζητούν
μήτε να εκλέγουν πια, ν’ ακολουθούνε μόνο.»
(Κ. Καβάφης)
«Οι Έλληνες (οι Έλληνες!) να τον ακολουθούν,
μήτε να κρίνουν ή να συζητούν
μήτε να εκλέγουν πια, ν’ ακολουθούνε μόνο.»
(Κ. Καβάφης)
«Κι εδώ είναι η στάχτη ενός λαού, που κάποτε ήταν φλόγα»
(Κ. Βάρναλης)
Έλληνα,
«Αν ξυπνήσεις,
μονομιάς, θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς»
(Κ. Βάρναλης)
«… εις δε τους πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι ενόμιζαν ότι επώλησαν (όλα) τα άλλα εκτός από τον εαυτό τους, να αντιληφθούν ότι πρώτον επώλησαν τον ίδιο τους τον εαυτό.»[18]
Λοιπόν:
Τίτος Πατρίκιος (Επικαιρική Ποίηση)
Δεν ξέχασα ποτέ τη σπουδαιότητα
της επικαιρικής ποίησης
ούτε της εύληπτης γραφής.
Να λοιπόν ένας στίχος
σημερινός, ευκολονόητος
της επικαιρικής ποίησης
ούτε της εύληπτης γραφής.
Να λοιπόν ένας στίχος
σημερινός, ευκολονόητος
και πανελλήνιος:
«Τί λέτε ρε μαλάκες!»
Οι Γερμανοί Φιλόσοφοι: Γκαίτε, Σίλλερ, Νίτσε, για τους Έλληνες:
«Μελετάτε τον Σαίξπηρ, μελετάτε τον Μολιέρο, αλλά προπάντων μελετάτε τους Έλληνες και πάντα τους Έλληνες […] Ω, μαγεία του Ελληνικού δαιμονίου, πόσο δυνατή είναι η σαγήνη της λατρείας σου και πόσο γόησσα είναι η διονυσιακή φιλοσοφία! Μ' αυτήν και μόνη το πνεύμα μου πετά προς το Πάνθεον της φύσεως και εκεί μόνον ευρίσκω ανακούφιση και γαλήνη από την τρικυμία των μικροτήτων της ζωής. Αρχαίον Ελληνικόν πνεύμα πόσον σε αγάπησα! [...] Ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα […]. Αλλά ποιος είναι δυνατόν να μετρηθεί με τους θεούς; Ποιός είναι δυνατόν να μετρηθεί με τον Ένα; Ωστόσο Όμηρίδης να είσαι, έστω και ο τελευταίος, ωραίο είναι.» Γιόχαν Γκαίτε (JohannGoethe)
«Καταραμένε Έλληνα. Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση… Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;
[…] Οι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοί μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους.»Φρίντριχ Σίλλερ (FriedrichSchiller)
«Σε κάθε εποχή, οι διαδοχικοί πολιτισμοί προσπάθησαν με αγανάκτηση να αποσείσουν τον ζυγό των Ελλάνων, γιατί κάθε προσωπική δημιουργία, φαινομενικά, απόλυτα πρωτότυπη και ειλικρινά θαυμαζόμενη, φαινότανε δίπλα σ’ αυτούς, πως ξαφνικά έχανε το χρώμα και τη ζωή και γινότανε έκτρωμα αδέξιας μίμησης και γελοιογραία. Και κάθε στιγμή ξεσπάει ακόμα μία φορά η υπόκωφη οργή, η μαζεμένη στα τρίσβαθα της καρδιάς
«Καταραμένε Έλληνα. Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση… Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;
[…] Οι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοί μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους.»Φρίντριχ Σίλλερ (FriedrichSchiller)
«Σε κάθε εποχή, οι διαδοχικοί πολιτισμοί προσπάθησαν με αγανάκτηση να αποσείσουν τον ζυγό των Ελλάνων, γιατί κάθε προσωπική δημιουργία, φαινομενικά, απόλυτα πρωτότυπη και ειλικρινά θαυμαζόμενη, φαινότανε δίπλα σ’ αυτούς, πως ξαφνικά έχανε το χρώμα και τη ζωή και γινότανε έκτρωμα αδέξιας μίμησης και γελοιογραία. Και κάθε στιγμή ξεσπάει ακόμα μία φορά η υπόκωφη οργή, η μαζεμένη στα τρίσβαθα της καρδιάς
