Σχετικά με το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, που άρον άρον και αγνοώντας κάθε είδους ουσιαστικής δημόσιας διαβούλευσης και σε συνθήκες πανδημίας κατατίθεται:
Πρόκειται για ένα νόμο που οδηγεί την εκπαίδευση στην παρακμή και τον αναχρονισμό. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, λειτουργεί σε διατεταγμένη υπηρεσία με σκοπό την αποδόμηση την οπισθοδρόμηση και την υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Έτσι έχουμε πολλές προβληματικές αλλαγές, από τις οποίες, επισημάνουμε ενδεικτικά, ίσως τις πιο σοβαρές και κραυγαλέες, σε επίπεδο Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης:
1. Σε ό,τι αφορά την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στα Δημοτικά σχολεία και τα Νηπιαγωγεία επαναφέρει, μέσα σε συνθήκες πανδημίας και κοινωνικής αποστασιοποιησης, το όριο των 26 μαθητών ανά τμήμα, από 22 που ήταν ως τώρα!!. Αυτή η αλλαγή οδηγεί σε συγχωνεύσεις τμημάτων, σε απώλεια θέσεων εργασίας δασκάλων αλλά και σε πιθανές αναγκαστικές σχολικές μετακινήσεις μαθητών.
2. Στην Δευτεροβάθμια Εκπαιδευση είναι απαράδεκτη η νέα αιφνίδια παρέμβαση στο Λύκειο και στα Πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα, άνευ αξιολόγησης, λόγου και αιτίας, με την αντικατάσταση της Κοινωνιολογίας και την επαναφορά των Λατινικών.
Η απόφαση αυτή υποβάλλει πάλι σε νέα ανασφάλεια, ανατροπή και σύγχυση μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Επί της ουσίας όμως, η αλλαγή αυτή υποβαθμίζει και καταργεί από το Λύκειο τα μαθήματα των Κοινωνικών Επιστημών και δημιουργεί έτσι και σοβαρό πρόβλημα σε όλον τον κλάδο των εκπαιδευτικών Κοινωνικών Επιστημών ΠΕ78.
Η κατάργηση και αφαίρεση της Κοινωνιολογίας από μάθημα στη Γ' Λυκείου κρίνεται σοβαρό ατόπημα και λάθος που πλήττει το σύγχρονο, ανθρωπιστικό, κοινωνικό, επιστημονικό περιεχόμενο της εκπαίδευσης, αλλά και τον κριτικό, συνθετικό και γνωστικό χαρακτήρα της γενικής παιδείας.
Άλλωστε τα Λατινικά, θα μπορούσαν προφανώς, αν υπάρχει τέτοια άμεση ανάγκη, να ενταχθούν και αυτά ως επιλεγόμενο εξεταζόμενο μάθημα βαρύτητας, για την είσοδο στις Φιλοσοφικές Σχολές. Είναι λοιπόν φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με έλλειψη εξορθολογισμού και εκσυγχρονισμού της οργάνωσης του συστήματος πρόσβασης στα Πανεπιστήμια.
3. Η επαναφορά της αναγραφής του χαρακτηρισμου της διαγωγής του μαθητή στο Απολυτηριο, μόνο σαν αναχρονιστικό μέτρο και στιγματισμός μπορεί να εξηγηθεί, καθότι αποτυπώνει και νομιμοποιει εφ' όρου ζωής, την όποια ατυχή και συγκυριακη απόκλιση στην ηθικότητα της εφηβικής συμπεριφοράς.
Συμπερασματικα, οι αλλαγές του νομοσχεδίου για την εκπαίδευση, κρίνονται εντελώς άστοχες, αντιπαιδαγωγικες, συντηρητικές, αναχρονιστικες και προβληματικές και όπως φαίνεται θέλουν να εξυπηρετήσουν επικοινωνιακά, συντεχνιακά, πελατειακά και ιδιωτικά συμφέροντα και δυστυχώς όχι τα συμφέροντα και τις ανάγκες μιας σύγχρονης και ποιοτικής δημόσιας εκπαίδευσης.
Φώτης Χρυσουλάκης, Εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος Ηλιούπολης
