Φώτης Χρυσουλάκης - Δημοτικός Σύμβουλος Ηλιούπολης
Σχετικά με το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, που άρον άρον βιαστικά, εν μέσω πανδημίας και με κλειστά σχολεία κατατίθεται:
Έχουμε να κάνουμε με τη παρακμή και τον αναχρονισμό της εκπαίδευσης σε όλο της το μεγαλείο. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, λειτουργεί σε πλήρη διατεταγμένη υπηρεσία με σκοπό την αποδόμηση την οπισθοδρόμηση και την υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Πρόκειται για ένα ανούσιο, εκτός τόπου και χρόνου και αναχρονιστικό νομοσχέδιο.
Έτσι έχουμε προβληματικές διαστάσεις στις διαρθρωτικές αλλαγές του συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τον εμπαιγμό των μαθητών με την βάση επιτυχίας-πρόσβασης του 10, λες και κάποιος που θα έχει πχ 9500 ή 8500 μόρια θα πρέπει να αποκλείεται από την πρόσβαση σε κάποια σχολή.
Πρόβλημα συνιστά και η Τράπεζα Θεμάτων που θα έπρεπε να έχει μόνον συμβουλευτικό και προαιρετικό χαρακτήρα και σαφώς όχι υποχρεωτικό, καθώς δεν διασφαλίζει ούτε την ισότητα για όλους τους υποψήφιους αφού τα θέματα των εξετάσεων δεν είναι κοινά για όλα τα σχολεία, ούτε βέβαια και την καταλληλότητα των θεμάτων σύμφωνα με την διδακτέα ύλη και τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε σχολικής μονάδας.
Η δε αξιολόγηση της σχολικής μονάδας συνιστά πραγματικά μια τραγωδία. Δεν είναι δυνατό να μιλάς για αξιολόγηση σχολικής μονάδας, όταν δεν έχεις μεριμνήσει, ορίσει και επιλύσει το θέμα της ατομικής επιμόρφωσης, επανακατάρτισης και αξιολόγησης του κάθε εκπαιδευτικού.
Επιπλέον το όριο των 17 ετών ως μέγιστη δυνατή ηλικία φοίτησης στα ΕΠΑΛ, αποδυναμώνει την δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση και καθοδηγεί τα παιδιά άνω των 17 χρόνων στα ιδιωτικά κέντρα και κολέγια.
Σε ο,τι αφορά την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση στα Δημοτικά σχολεία αλλά και τα Νηπιαγωγεία ουσιαστικά επαναφέρει το όριο των 26!!! μαθητών ανά τμήμα από 22 που ήταν ως τώρα!!.
Στα δε νηπιαγωγεία εισάγει νέο αναλυτικό πρόγραμμα με Πληροφορική και Αγγλικά, ενώ δεν έχει καν μεριμνήσει για τις προϋποθέσεις λειτουργίας τους, την στέγαση τους και την πλήρη εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης.
Επιπλέον πραγματικά απαράδεκτη είναι η νέα αιφνίδια παρέμβαση στο Λύκειο και στα Πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα, άνευ λόγου και αιτίας, με την αντικατάσταση της Κοινωνιολογίας και την επαναφορά των Λατινικών, που υποβάλει σε νέα ανασφάλεια, ανατροπή και σύγχυση τους μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.
Η κατάργηση και "αποβολή" της Κοινωνιολογίας από εξεταζόμενο μάθημα κρίνεται τεράστιο ολίσθημα και λάθος που πλήττει τον σύγχρονο, ανθρωπιστικό, κοινωνικό, επιστημονικό αλλά και κριτικό και γνωστικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και της γενικής παιδείας , ενώ τα Λατινικά, θα μπορούσαν προφανώς, αν υπάρχει τέτοια ανάγκη, να ενταχθούν ως επιλεγόμενο εξεταζόμενο μάθημα βαρύτητας, για την είσοδο στις Φιλοσοφικές Σχολές.
Είναι λοιπόν φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με έλλειψη ορθολογισμού και εκσυγχρονισμού της οργάνωσης του συστήματος πρόσβασης στα Πανεπιστήμια.
Εκτός αυτών, το νομοσχέδιο επί της ουσίας δεν αγγίζει τίποτα από τα προβληματικά ζητήματα που αφορούν στον θεσμό των ΠΕΚΕΣ, την ουσιαστική απουσία δράσης των Σχολικών Συμβούλων στην εκπαίδευση, τον συγκεντρωτισμό και την αναποτελεσματική λειτουργία των νέων Δομών εκπαίδευσης, πχ ΚΕΣΥ, την ανεπάρκεια των Κέντρων Διαφοροδιαγνωσης, Συμβουλευτικής και Σχολικού Επαγγελματισμού.
Τέλος, πουθενά δε γίνεται λόγος για την ενταξιακή εκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Εν κατακλείδι, οι αλλαγές του νομοσχεδίου για την εκπαίδευση, κρίνονται ανεπαρκείς, άστοχες, συντηρητικές, αναχρονιστικές, λαϊκιστικές, προβληματικές και όπως φαίνεται θέλουν να εξυπηρετήσουν επικοινωνιακά, συντεχνιακά, πελατειακά και ιδιωτικά συμφέροντα και δυστυχώς όχι τα συμφέροντα και τις ανάγκες μιας σύγχρονης και ποιοτικής δημόσιας εκπαίδευσης.
