Τόσα χρόνια πήγαινες στην Ανάσταση για δέκα λεπτά, ίσα-ίσα για το «Χριστός Ανέστη», και μετά έτρεχες στο σπίτι για τη μαγειρίτσα.

Τόσα χρόνια περίμενες μετά τη μαγειρίτσα και να πιεις μέχρι σκασμού, να μεθύσεις και να γυρίσεις ξημέρωμα στο σπίτι.

Ούτε ήξερες τι γιόρταζες.

Τόσα χρόνια κοινωνούσες ανεξομολόγητος.

Τόσα χρόνια μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή καταβρόχθιζες σουβλάκια και πανσέτες, «έθαβες» τον διπλανό σου, υπέκυπτες στη λαγνεία.

Τόσα χρόνια δεν άνοιξες μία φορά την Αγία Γραφή να κατηχηθείς, να διαβάσεις το λόγο Του, να μάθεις την πίστη σου.

Τόσα χρόνια σε κάθε αναποδιά που σου τύχαινε κατηγορούσες και βλασφημούσες το Θεό.

Τόσα χρόνια ασκούσες επιμελώς τον κοινωνικό σχολιασμό (ήτοι κουτσομπολιό), τη συκοφαντία, την κατάκριση, το φθόνο, την αδικία.

Τόσα χρόνια δεν αντιδρούσες –ή μπορεί να συμμετείχες κι εσύ– στη σφαγή των βρεφών, αγέννητων βρεφών, που μπορεί να παρομοιαστεί με την κτηνωδία του Ηρώδη.

Τόσα χρόνια ζητούσες από το Θεό χωρίς να αποδίδεις κι εσύ τα δέοντα.

Τόσα χρόνια Τον σταυρώνεις ξανά και ξανά.

Και τώρα σε πειράζει που έκλεισαν οι εκκλησίες. Γιατί; Τι χτυπιέσαι κι οδύρεσαι τώρα;

Τόσα χρόνια δεν Τον απέρριπτες; Δεν του γυρνούσες την πλάτη; Τόσα χρόνια δεν Τον ακολούθησες όσες φορές κι αν σε κάλεσε, όσες φορές κι αν έκανε υπομονή και σε συγχώρεσε ξανά και ξανά, και τώρα σε πειράζει που σου έκλεισε τις πόρτες Του;

Τώρα θυμήθηκες να παραστήσεις τον ούλτρα ορθόδοξο, όταν η ζωή σου δεν έχει τίποτα από ορθοδοξία – πόσο μάλλον από ορθοπραξία;

Σου έκλεισε τις πόρτες Του, γιατί αποδείχθηκες ανάξιος να εισέρχεσαι στον οίκο Του.

Μόνο η μετάνοιά σου, Έλληνα, θα ξανανοίξει τις εκκλησίες.

Όλα αυτά που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της δικής μας αποστασίας.

Εμείς Του την κλείσαμε πρώτοι την πόρτα.

Αυτό το έθνος θα ορθοποδήσει μόνο όταν επιστρέψει στο Θεό και Του ανοίξει, εκτός από την πόρτα του, και την καρδιά του.

π. Ραφαήλ

(Πηγή: ekklisiaonline.gr)