Μουτσούνα (βενετ. musona), είναι η προσωπίδα ή άλλως η μάσκα (λατ. masca). Μουτσούνα λέγεται επίσης το σκυθρωπό, κατεβασμένο πρόσωπο.
Πριν λίγο καιρό, δέχτηκα λεκτική επίθεση από κάποιο γιατρό ακτινολόγο, αγνώστων, (λόγω ανοησίας και απρέπειας, λοιπών στοιχείων), για το ζήτημα της μάσκας "κατά του κορωνοϊού".
Τότε που δεν έβρισκες ούτε δείγμα, αυτός θεωρούσε πως έπρεπε να κόψω το λαιμό μου να βρω, πριν τολμήσω να εισέλθω στο "Ιερόν του Άβατον".
Αντί, δηλαδή να κόψει εκείνος τον δικό του λαιμό, να διαθέτει στους πελάτες του. Ή τουλάχιστον να είναι πιο ευγενής.
Δυστυχώς, όμως, η ευγένεια δεν διδάσκεται ακόμα στα Πανεπιστήμια, σε καμία σχολή, ούτε και στις αίθουσες της "Αρχόντισσας των επιστημών", της Ιατρικής.
Αντιθέτως και εκεί καλλιεργείται η αγένεια σε αρκετούς απογόνους του αρχαίου Γαληνού. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν υπάρχουν άνθρωποι, που υπερβαίνουν ακόμη και τα "ίδια ανθρώπινα", προσφέροντας στον συνάνθρωπο.
Ας επανέλθουμε, όμως, στις μουτσούνες. Υπάρχουν, λένε, πολλά είδη από δαύτες Ενδεικτικά αναφέρουμε, τις αποκριάτικες, που φανερώνουν την έσω φάτσα μας, έπειτα τις θεατρικές, που ακίνητες τάχα, κινούν την ψυχή του θεατή.
Τέλος τις ιατρικές, αναγκαίες στα χειρουργεία κ.τ.λ, ιδίως στις μέρες μας με τον ιό αλλά, μεταξύ μας, και αναγκαίες για το "υποκάτω" κύρος, ήτοι την ξιπασιά.
Εμείς, βεβαίως, σεβόμενοι όλες ανεξαιρέτως τις μουτσούνες, και αυτές που κρύβουν τις φάτσες μας αλλά κι εκείνες που αποκαλύπτουν τι σόι άτομα είμαστε, θα εγκωμιάσουμε μόνο τις προσφάτως διαφημιζόμενες μουτσούνες του γενικού πληθυσμού, τις λεγόμενες λαϊκές μουτσούνες.
Λοιπόν συμφωνούμε απολύτως! Είναι αναγκαίες οι μάσκες για πάντα.
Δεν ξέρουμε που θα καταλήξουν οι ειδικοί, με επικεφαλής τον Εθνικό μας Γιατρό! (ξέρετε ντε). Αλλά, ακόμα κι αν καταλήξουν πως η μουτσούνα είναι άχρηστη, εμείς θα την φοράμε, τώρα μάλιστα που διαπιστώσαμε πόσο μας πηγαίνει.
Όπως θα επιμένουμε να φοράμε το ρούχο του Ευρωπαίου! Ακόμη κι αν η Ευρώπη διαλυθεί (δεν το νομίζουμε να χαλάσει τέτοιο ικανό για τον φασισμό εργαλείο), εμείς (ένεκα των υπηρετών αφεντικών μας!), θα εγκαταλείψουμε τελευταίοι το σαπιοκάραβο.
Με μάσκες λοιπόν,παντού. Στη δουλειά, στην άθληση, στον καφενέ. Μάσκες καθώς μιλάμε, γελάμε, θρηνούμε. Με μάσκες στον έρωτα, και όχι πρόσωπο με πρόσωπο. Υπάρχουν, άλλωστε τόσες ερωτικές στάσεις που δεν χρειάζεσαι καν πρόσωπο.
Με μάσκες αν ήταν να ερχόμαστε στη ζωή και να πεθαίνουμε πάλι με μάσκες. Με μάσκες να μας παραχώνουν στη γη και αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, και σε εκείνη να πηγαίνουμε με μάσκες.
Γι αυτό μας απαγόρευσαν τη μετάβαση στα κοιμητήρια. Για να μη μολύνουμε με τη ζωή μας τους πεθαμένους.
Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος - Συγγραφέας
