Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού
Θα είναι και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση το πρώτο θεσμικό θύμα του κορονοϊού;
Τα σημάδια προάγγελοι είναι ήδη φανερά, καθώς βλέπουμε γνήσια οργή και βιτριόλι σε όλη την ομάδα των 27 εθνών, από ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξεως που γίνονται θύματα της πανώλης του 21ου Αιώνα.
Αυτό που η Κορώνα επαναπρόβαλε είναι η αχρηστία της Ε.Ε., η ανικανότητά της και η ηλίθια αυταπάτη της και προπάντων η ματαιότητά της. Ακόμη και αυτοί που σε όλη την Ευρώπη πίστευαν με πάθος στην Ένωση, τώρα την βλέπουν έτσι όπως είναι.
Με τα λόγια του Σέρβου Προέδρου, «ένα παραμύθι.» Θέλετε να πειστείτε; Απλώς κοιτάξτε πως η πρόεδρος της Κομισιόν είναι τόσο ανήμπορη που δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει ένα οποιοδήποτε σχέδιο σωτηρίας, είτε για όσους έχουν προσβληθεί, ή για τα εκατομμύρια που κινδυνεύουν να χάσουν την δουλειά τους ή την μικρή επιχείρησή τους και να μείνουν στον δρόμο.
Στα τέλη του Φεβρουαρίου η Κομισιόν παρουσίασε ένα πακέτο βοήθειας 250 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ναι, βέβαια, το παρουσίασε. Μπορεί να σας διέφυγε, ή να μην το είδατε καθαρά, αφού διπλανά άρθρα ανάφεραν πακέτο βοήθειας στην Ισπανία από 220 Δισεκατομμύρια ευρώ.
Και επιπλέον, ίσως απορείτε πως η Ε.Ε. μπορεί να δίνει 500 εκατομμύρια ευρώ από τα κεφάλαιά της σε ένα δικτάτορα μιας χώρας στην Κεντρική Αφρική, που είχε βυθιστεί στο χάος μετά το πραξικόπημα του ίδιου ατόμου, αλλά να μη μπορεί να κάνει κάτι αξιόλογο για να βοηθήσει τα 27 έθνη της Ένωσης, όταν οι Ευρωπαίοι πεθαίνουν σαν τις μύγες.
Απλά, είναι θέμα ικανότητας. Ένα μυστικό, γνωστό σε λίγους μέχρι τώρα, για την Ε.Ε. είναι πως παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό θέατρο, πληρώνοντας ρευστό στους μεγιστάνες των ΜΜΕ, επιχορηγώντας τις ανταποκρίσεις τους από τις Βρυξέλλες και παριστάνοντας στο ευρύ κοινό ότι έχει ικανότητες και ισχύ σε τομείς όπου στην πραγματικότητα δεν έχει.
Κάθε δημοσιογραφίσκος σταλμένος στις Βρυξέλλες, άξιος των κιλών του σε μύδια και τηγανητές πατάτες (Σημ: Σπεσιαλιτέ των Βρυξελλών), θα σας πει ότι δύο απαγορευμένες περιοχές που είναι ιερές είναι η υγεία και ο πολιτισμός.
Αλλά αυτό δεν εμποδίζει τις Βρυξέλλες να πετάνε δισεκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων για να στήσουν και να λειτουργούν ένα υπουργείο-φάντασμα, με τον τίτλο πανευρωπαϊκή ιατρική περίθαλψη.
Μάλιστα, η Ε.Ε. έχει πράγματι ένα διευθυντήριο υγείας, με επικεφαλής μιαν Ελληνίδα, ονόματι Στέλλα Κυριακίδου. Αλλά, όπως με την εξωτερική πολιτική, πρόκειται για άλλο ένα από αυτά τα κουβεντομάγαζα που στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτα.
Μάλιστα, η Γενική Διεύθυνση Υγείας της Κομισιόν είναι ένα πράσινο άλογο, και γι’ αυτό όχι μόνο δεν έχετε ακούσει ούτε δει την διευθύντριά του μπροστά στους φακούς των μίντια, αλλά ούτε και η Ε.Ε. έχει ισχύ και χρήμα για ιατρική περίθαλψη σε κρίση πανδημίας όπως του Κορονοϊού.
Γράψτε έτσι και την υγεία στην λίστα των τομέων δράσεως που λέει πως έχει η Ε.Ε. και που στην πραγματικότητα είναι ανύπαρκτοι.
Στην ίδια λίστα «Εξωτερική Πολιτική» είναι ένα τίτλος για κορυφαία θέση, αλλά η εξωτερική διπλωματική υπηρεσία της Ε.Ε. σκορπάει πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια τον χρόνο μόνο και μόνο για να διατηρεί περί τις 130 διπλωματικές υπηρεσίες ανοικτές σε όλο τον κόσμο. Αυτά είναι ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Και το μόνο που ακούσαμε από τον ηλικιωμένο και βραδύγλωσσο κ. Ζοζέπ Μπορέλ για τον κορωναϊό είναι πως «πρόκειται για παγκόσμιο πρόβλημα», όπως μουρμούρισε πρόσφατα σε ένα βίντεο κλιπ. Να ήταν άραγε κωδικοποιημένη ομολογία «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό. Συγνώμη»;
Φυσικά και μπορούσε ο κ. Μπορέλ. Μπορούσε να προτείνει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια που πετιούνται κάθε χρόνο στην δική του διπλωματο-αερολόγο υπηρεσία να διατεθούν για την σωτηρία των μικρών επιχειρήσεων της Ευρώπης, ή για δουλειές, ή και για μάσκες. Για κάτι, τέλος πάντων.
Αλλά αυτό έχει τέτοιες πιθανότητες να συμβεί όσες να σταθεί ο Μπορέλ απέναντι στον Τραμπ και να υπερασπίσει το Ιράν από τις εξοντωτικές και ανήθικες αμερικανικές κυρώσεις εν μέσω πανδημίας.
Αλλά τίποτα δεν βγαίνει από το στόμα του Μπορέλ σε αυτό το θέμα. Δεν θα συμπεράνει τώρα το Ιράν ότι η Ευρώπη το εγκατέλειψε εντελώς; Και ότι δεν ήταν η Ευρώπη -όπως ισχυρίζεται- ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας για τα πυρηνικά, που ακύρωσε ο Τραμπ;
Και δεν θα συμπεράνει το Ιράν, στην πιο σκληρή δοκιμασία του, ότι η Ε.Ε. είναι απλά ένας φτηνιάρης, ανήμπορος, δουλικός συγγενής του Λευκού Οίκου; Ασφαλώς.
Και τι να πει κανείς για το μεταναστευτικό; Δεν θα πρέπει να το προσθέσει στην λίστα με τις ανίκανες αρμοδιότητες που χρηματοδοτούν οι φορολογούμενοι της Ε.Ε., η οποία τα θαλασσώνει θεαματικά, όπως μας δείχνει η πλήρης κατάρρευση της λεγόμενης Συμφωνίας Σένγκεν;
Ο Κορονοϊός μας έδειξε ότι οι ΗΠΑ δεν είναι η υπερδύναμη που της αρέσει να πιστεύει πως είναι, αφού δεν φάνηκαν στον κόσμο δείγματα ηγεσίας από τον Τραμπ.
Έδειξε επίσης πως το Λονδίνο, το Παρίσι και το Βερολίνο παραλύουν μπροστά σε μια κρίση υγείας και ότι η αντίληψη της ενότητας περιορίζεται στο ελάχιστο.
Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένας νέος πόλεμος που ξεσπάει μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ για τις μάσκες προφύλαξης. Η Γερμανία επετέθη στις ΗΠΑ, οι οποίες κατέσχεσαν» ένα φορτίο προστατευτικές μάσκες που προορίζονταν για τους αστυνομικούς του Βερολίνου. Γαλλία και Ισπανία μαλλιοτραβιούνται για μια παραγγελία μάσκες μιας σουηδικής εταιρείας με εργοστάσιο στην Λυών, που κατασχέθηκαν από την γαλλική κυβέρνηση προτού προφτάσουν να μεταφερθούν στην Ισπανία, που τις είχε παραγγείλει.
Και η Τουρκία είναι επίσης στις ειδήσεις για πειρατεία σε μάσκες, αλλά εδώ με τις απειλές να εθνικοποιήσει εταιρείες που τις κατασκευάζουν στο έδαφός της.
Και ενώ όλα αυτά ξεδιπλώνονται, ο Τραμπ δίνει μια συνέντευξη Τύπου υπερασπίζοντας την απόφασή του να προμηθευτεί μάσκες από τον Πούτιν.
Αλλά, μέσα σε όλα αυτά, η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση που είναι; Τι κάνει ο κ. Ζόζεπ Μπορέλ; Από δικό του μήνυμα στο Τουίτερ μαθαίνουμε ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας χαροποιείται από την είδηση ότι Αλβανία και Βόρειος Μακεδονία πήραν το πράσινο φως να αρχίσουν συνομιλίες για την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Η Ε.Ε. γίνεται πιο απομονωμένη και αριστοκρατική. Απορροφημένη από τις δικές της προτεραιότητες, οσοδήποτε ασήμαντες και αδιάφορες μπορεί να κρίνονται από τρίτους.
Όταν χώρες εντάσσονται σε αυτήν, ακόμη και αν προέρχονται από τις πιο σκοτεινές γωνιές της Ευρώπης, τους αξιωματούχους της κυριεύει μια ομαδική φούρια, σαν η επέκταση της λέσχης να προσφέρει μιαν αναστολή στην πραγματικότητα ότι το οικοδόμημα καταρρέει.
Πως είναι δυνατόν να επιζήσει η Ε.Ε. από αυτήν την συγκλονιστική έλλειψη δυναμισμού και ιεράρχησης αναγκών;
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως μπορεί να επιζήσει, όταν η αδυναμία της και η έλλειψη επιρροής επισημαίνεται και από τους δημοσιογράφους της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, οι οποίοι παρατηρούν αυτά τα φαινόμενα με προσοχή.
Ο Κορονοϊός έχει τον δικό του πληροφοριακό δυναμισμό, τον οποίο δεν μπορούν να εξαγοράσουν τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που ψήφισαν οι ευρωβουλευτές για να «ενισχύσουν» την προβολή της Ε.Ε. από τα ΜΜΕ.
*Martin Jay, Strategic Culture, 6-4-20
