Στις 7 Φεβρουαρίου 1981 πέθανε η βασίλισσα Φρειδερίκη, μια γυναίκα που με το άκουσμα του ονόματός της ξυπνούν μνήμες συμφοράς.
Αυτή η γυναίκα δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Ηταν ταγματάρχης της νεολαίας του Χίτλερ και πρωταγωνίστησε στις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Υπεύθυνη για τα δεινά του τόπου.
Υπεύθυνη για τις εκτελέσεις αγωνιστών και κομμουνιστών την περίοδο του Εμφυλίου και μετά. Όλες οι εκτελέσεις φέρουν την υπογραφή της.
«Φιλοφασίστρια, μηχανορράφος, διεφθαρμένη, κομμένη και ραμμένη περισσότερο για το ρόλο του υπουργού της Αστυνομίας…» Με αυτούς τους χαρακτηρισμούς σκιαγραφεί το ποιον της Φρειδερίκης η ιταλική «Παέζε Σέρα» σε άρθρο με αφορμή το θάνατό της.
«Αυταρχική, χωρίς να κρύβει τις συμπάθειές της για την άκρα δεξιά, ή ακόμη και τους ναζί, διεξάγει μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1946, μια άγρια πάλη ενάντια στο λαϊκό κίνημα που προήλθε από το κίνημα αντίστασης ενάντια στη χιτλερική κατοχή. Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, 1946-49, διατρέχει όλη την Ελλάδα, ενθαρρύνοντας «την πάλη ενάντια στον κομμουνισμό».
Σε συνέχεια, η πολιτική της ευνόησε την κατάληψη της εξουσίας από τους Συνταγματάρχες τον Απρίλη του 1967», γράφει η γαλλική «Ουμανιτέ» αμέσως μετά το θάνατο της Φρειδερίκης.
Τα έργα και τις ημέρες της φασίστριας και μηχανορράφου Φρειδερίκης περιγράφει δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» της 10ης Φεβρουαρίου 1981 (με την υπογραφή Γ.Θ.) και το οποίο αναδημοσιεύουμε):
Αίμα και κομπίνες
«Είθε το αίμα που πότισε τούτο το χώμα, να θρέψει μόνο λουλούδια της αγάπης και της Ειρήνης». Το είχε πει η γριά μάνα του Νίκου Μπελογιάννη, όταν έμαθε την εκτέλεση του παιδιού της, τη δολοφονία του λαϊκού αγωνιστή.
Η ευχή της Βασιλικής Μπελογιάννη αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα. Γιατί αλήθεια, τούτη η γη έχει ποτιστεί με πολύ αίμα. Αίμα που έτρεξε από τις πληγές, τις οποίες άνοιγαν οι σφαίρες των εκτελεστικών αποσπασμάτων «Εν ονόματι του Βασιλέως Παύλου».
Εν ονόματι του Βασιλέως Παύλου. Κανείς δεν αμφισβητεί σήμερα ότι τον Παύλο τον κυβερνούσε η Φρειδερίκη. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, εκατοντάδες χιλιάδες «αιτήσεις χάριτος» από μανάδες 16χρονων και 20χρονων παλικαριών, προς το Παλάτι, προς την ίδια τη Φρειδερίκη, πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων. Δεν υπάρχει ούτε μία ματαίωση εκτέλεσης που να οφείλεται στη μεγαλοψυχία της.
«Μέτρον κατανοήσεως» – είναι ο τίτλος των απομνημονευμάτων της – αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε τέτοιο μέτρο η βασίλισσα και μετά βασίλισσα μήτηρ Μητέρα στοργική την παρουσιάζουν τα φιλομοναρχικά δημοσιεύματα.
Τα παιδιά της – δεν υπάρχει αμφιβολία – τα φρόντισε και με το παραπάνω. Με αμύθητες προίκες, Με θρόνους. Αλλά για τα παιδιά της Ελλάδας αυτή η Γερμανίδα πριγκίπισσα ήταν σκληρή, ήταν ανελέητη.
Όπως σκληρή και ανελέητη ήταν εναντίον οποιουδήποτε τολμούσε ν’ αμφισβητήσει την παντοδυναμία της και τις θεάρεστες δραστηριότητές της. Κυρίαρχη στη ζούγκλα της εμπάθειας και της προδοσίας του ξενόδουλου Παλατιού ήταν η Φρειδερίκη.
«Βαθιά συγκινημένοι και μη θέλοντας να παραδεχτούμε ότι καταδικάζετε σε θάνατο συστηματικά κάθε αντίπαλό σας, ζητούμε αναθεώρηση της δίκης» τονίζουν σε έκκληση που απηύθυναν Γάλλοι διανοούμενοι για να μην εκτελεστεί ο Μπελογιάννης.
Μεταξύ των άλλων, είχαν βάλει τις υπογραφές τους ο Ζακ Κοκτώ, ο Ρενέ Κλεμάν, ο Ζ.Π. Σαρτρ. Η απάντηση δόθηκε με την ομοβροντία των όπλων του εκτελεστικού αποσπάσματος.
Η Φρειδερίκη μεταφυτεύτηκε στην παλατιανή ζούγκλα, που διαφέντευε φεουδαρχικά την Ελλάδα, το 1938 από τη χιτλερική Γερμανία.
Εγγονή του Κάιζερ Γουλιέλμου εξελίχτηκε σε στέλεχος δραστήριο της χιτλερικής νεολαίας. Η χιτλερική στολή με το περιβραχιόνιο του αγκυλωτού σταυρού θα ήταν ασφαλώς, μια από τις πρώτες που φόρεσε κατά την πολυθόρυβη σταδιοδρομία της. Μετά τον γάμο της με τον Παύλο, φρόντισε αμέσως να εμφανιστεί με τη στολή της φασιστικής ΕΟΝ. Αργότερα θα εμφανιστεί με στολές Αμαλίας, Καραγκούνας, βλάχικες κλπ. Ντυνόταν ανάλογα με τον τόπο που οργάνωναν τις δημαγωγικές της φιέστες.
Με τα βασιλικά κρινολίνα ή με τα βλάχικα, η Φρειδερίκη, ανάπτυξε τέτοια δραστηριότητα στην περίοδο του Εμφυλίου πολέμου, ώστε ο λαός να την αποκαλεί Φρίκη. Άρχισε διακριτικά σαν πριγκίπισσα, αλλά ξεσπάθωσε σαν βασίλισσα.
Σατανική επιχείρηση
Η πιο σατανική σε σύλληψη ήταν η επιχείρηση της οποίας ηγήθηκε για τη «σωτηρία» των κατοίκων των «ανταρτόπληκτων» περιοχών».
Στην πραγματικότητα, οι περιοχές εκείνες ήταν ανταρτομάνες. Για να μην προσφέρουν υπηρεσίες στα παιδιά τους., που πολεμούσαν στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού, σχεδιάστηκε το ολοκληρωτικό ξεκλήρισμά τους, για να δημιουργηθεί μία νεκρή ζώνη γύρω από τις περιοχές της ελεύθερης Ελλάδας.
Εφαρμόστηκε η τακτική της καμμένης γης. Τα χωριά καίγονταν, Οι «ανταρτόπληκτοι» – μοναρχόπληκτο στην πραγματικότητα κάτοικοί τους μεταφερόταν σε αστικά κέντρα, μακριά από τις επιχειρήσεις, όπου κλείνονταν σε στρατόπεδα. Τα παιδιά τα αναλάμβανε η Φρειδερίκη με τις ποικιλώνυμες υπηρεσίες και οργανισμούς, που είχε ιδρύσει για την περίσταση.
Επρόκειτο για πραγματικό παιδομάζωμα και έτσι το είχε χαρακτηρίσει τότε το ΚΚΕ όταν το κατήγγειλε στη διεθνή κοινή γνώμη. Και φυσικά, άμεσο καθήκον έμπαινε για τον Δημοκρατικό Στρατό να σώσει τις οικογένειές του, τα παιδιά του από τη βασιλική αρπαγή.
Η Φρειδερίκη, λοιπόν, είναι που εφάρμοσε το πραγματικό παιδομάζωμα.
Απόσπασε τα παιδιά από τους γονείς και τα έκλεισε σε ειδικά αναμορφωτικά στρατόπεδα που οργανώθηκαν στην Αθήνα, στη Μυτιλήνη, στην Κω, στην Αλεξανδρούπολη, στα Χανιά κ.ά. Αλλά το βασικότερο στρατόπεδο οργανώθηκε στη Λέρο το 1949. Κατά χιλιάδες στέλνονταν εκεί 10χρονα και 12χρονα παιδιά.
Οι πρώτες «παρτίδες» έχτισαν σε συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας τα ερειπωμένα χτίρια που είχαν αφήσει οι Ιταλοί και στα οποία δόθηκε η ονομασία «Βασιλικαί Τεχνικαί Σχολαί Λέρου». «Δάσκαλοι» στην πλειοψηφία τους ήταν ευκαιριακοί «εθνικοί διαφωτισταί», κατά κανόνα αγράμματοι και ύποπτης ηθικής. Ο καθένας από αυτούς είχε και τη δική του «παιδαγωγική» μέθοδο αλλά όλοι είχαν ένα στόχο: Να φωλιάσουν στα παιδιά το μίσος για τους γονείς τους. Για τα νήπια και τα μωρά, οι μηχανισμοί της Φρειδερίκης είχαν επιφυλάξει άλλη μοίρα. Τα πρόσφεραν στο διεθνές εμπόριο «υιοθεσίας» για την ενίσχυση των βασιλικών κοινωφελών ταμείων…
Η εφαρμογή υποχρεωτικών «εράνων», εξάλλου, απέφερε τεράστια ποσά στα εν λόγω ταμεία.
Ποσά, που κανείς δεν τολμούσε να ρωτήσει πού πάνε και για ποιον.
Έρανος Βασιλίσσης, Βασιλικής Πρόνοιας, Φανέλας Στρατιώτου, Βορείου Ελλάδος.
π.χ. από τα 21 τσιγάρα που είχαν τα πακέτα μέχρι το 1948, αφαιρέθηκε το ένα για το … «Τσιγάρο του Στρατιώτη». Ο πόλεμος τελείωσε, αλλά το τσιγάρο δεν ξαναγύρισε στο πακέτο.
Η Βασιλική Πρόνοια επιβάρυνε με χαράτσι τα εισιτήρια των θεάτρων και των κινηματογράφων. Περιβόητη η εισφορά Φρειδερίκης στις αγορές αυτοκινήτων. Οι εργοδότες επίσης για πολλά χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο, έβαζαν χρηματικές ποινές στους εργαζόμενους, ανακοινώνοντας ότι τα ποσά θα προσφερθούν στον «Έρανο της Βασιλίσσης».
Ένας πακτωλός κλεμμένος από το λαό. Πού πήγε; Πάντως το μυστικό δεν το πήρε μαζί της η Φρειδερίκη, γιατί δεν ήταν η μόνη που είχε επωφεληθεί.
Αίμα και κομπίνες. Εν ονόματι του Βασιλέως Παύλου… Εν ονόματι της Φρειδερίκης. Διαβόητες οι εξορμήσεις της στις διάφορες περιοχές της χώρας.
Η πιο κυνική ήταν η επίσκεψή της στο Μακρονήσι. Συνοδευόμενη από τον Παύλο και τον βαν Φλιτ απόλαυσε τη θριαμβευτική υποδοχή που της επιφύλαξαν οι σακάτηδες «ανανήψαντες» και οι βασανιστές.
Την πήραν στους ώμους και την περιέφεραν κραυγάζοντας «είσαι η μάνα μας». Κι όταν η ''μάνα'' έφυγε, οι βασανιστές έπεσαν πάλι με μανία στις χιλιάδες που δεν πήραν μέρος στην υποδοχή, γιατί δεν είχαν «ανανήψει».
Ήταν η «στοργική« μας μάνα. Μια μάνα που δεν συνηγόρησε στη ματαίωση έστω και μίας εκτέλεσης. Στο όνομά της το χώμα είχε ποτιστεί με πολύ αίμα.
Τόσο αίμα, που μόνο λουλούδια της αγάπης και της Ειρήνης μπορεί να θρέψει πια όπως είχε πει η γρια Βασιλική.
Και η Φρειδερίκη, για τον τόπο μας, από τα άνθη του κακού που τον δηλητηρίασαν, ήταν το χειρότερο.
