Τι να πει κανείς για όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό στο χώρο του ''Προφήτη Ηλία''. Μόνο ως θέατρο του παραλόγου μπορείς να το ονομάσεις.
Κύριοι βγάλτε τις μάσκες σας και δείτε την πραγματικότητα.
Εδώ και αρκετά χρόνια από το κλείσιμο του αναψυκτηρίου, ο χώρος ήταν εγκαταλειμμένος με μπάζα, κάδους γεμάτους με σκουπίδια που ο αέρας τα σκόρπιζε παντού, παγκάκια και τραπέζια κατεστραμμένα.
Τελευταία έγινε ένα νοικοκύρεμα με την αξιοποίηση του χώρου από τον ΣΠΑΥ, έγιναν ξύλινοι φράχτες, παρτέρια με λουλούδια που μπορούσαν να γίνουν καλύτερα, φώτα , πόρτες εισόδου και πεζοδρόμιο.
Το εκκλησάκι μικρό, όμως τα στέγαστρα που το περιβάλλουν τριτοκοσμικά.
Πηγαίνω συχνά στο εκκλησίασμα γιατί η απλότητα αυτή, το ανηφόρισμα στον χώρο, η επαφή - κοινωνία με τους ανθρώπους της γειτονιάς μου θυμίζει το χωριό.
Αυτό το εκκλησάκι με κάποιο τρόπο έπρεπε να ομορφύνει, να συμμαζευτεί με σεβασμό στους προσκυνητές και σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο.
Η αντιπαλότητα των τελευταίων ημερών μου προκαλεί πολλά ερωτήματα.
1. Η επιτροπή πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος τόσο καιρό τι έκανε για τα μπάζα, τα σκουπίδια ,την ασχήμια του χώρου γύρο από την εκκλησία;
2. Γιατί αυτή η επιτροπή δεν διαμαρτυρήθηκε και για τους τελευταίους βανδαλισμούς που έγιναν πριν λίγες μέρες με τις σπασμένες κολώνες του φωτισμού, τους κατεστραμμένους φράχτες κλπ;
3. Τι έκανε αυτή η επιτροπή τόσους μήνες που υποτίθεται επισκέπτεται τον χώρο για να τον προστατεύει; δεν είδε τίποτα; τώρα που κοντεύει να γίνει το καμπαναριό ξεθηκώθηκε και διαμαρτύρεται;
Κυρίες και κύριοι,
όλοι μας εδώ (και με την φώτιση του Προφήτη Ηλία) πρέπει σεμνά χωρίς μικρότητες και κακίες να δώσουμε λύσεις για ένα κομμάτι της πόλης μας που μας χαρίζει ωραία θέα και ανάταση ψυχής.
Η εκκλησία πρέπει να νοικοκυρευτεί, ο περιβάλλων χώρος να βελτιωθεί για το καλό των προσκυνητών, των δημοτών των παιδιών, των σχολείων που πραγματοποιούν τους σχολικούς περιπάτους και να τους δώσουμε την εικόνα που αρμόζει.
Έτσι , Δήμος ,εθελοντές , και φορείς μπορούν να έχουν την αναγνώριση, τον σεβασμό και την εκτίμηση.
ΕΛΣΑ ΣΤΡΑΒΑΚΟΥ – ΑΡΑΧΩΒΙΤΗ
το διαβάσαμε εδώ
