'''Εφυγε'' η Θεοδώρα Τσιτσιπά

Άρτος και Θεάματα 24 Σεπτεμβρίου 2019

Η Θεοδώρα Τσιτσιπά ήταν απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών “Διοίκηση Τουρισμού και Τουριστικών Επιχειρήσεων” (ΕΑΠ).

Είχε, επίσης, σπουδές στη δημοσιογραφία, τη φωτογραφία, την επικοινωνία, τις δημόσιες σχέσεις, την πληροφορική.

Διετέλεσε συνδικαλιστικό στέλεχος του Συλλόγου Εργαζομένων της Συνεταιριστικής Εταιρίας Λιπασμάτων (ΣΥΝ.ΕΛ.) (1987-1999).

Ιδρυτικό μέλος και Γενική Γραμματέας του Πανελλήνιου Συλλόγου Μονογονεϊκών Οικογενειών (2001-) τον οποίο είχε εκπροσωπήσει σε διάφορες συλλογικότητες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Eurochild, EAPN).

Ήταν Μέλος Δ.Σ. του Ελληνικού Δικτύου Καταπολέμησης της Φτώχειας (2002-2008), Εθνική Συντονίστρια της Ευρωπαϊκής Συνάντησης Ατόμων που Βιώνουν τη Φτώχεια και το Κοινωνικό Αποκλεισμό (Βρυξέλλες), που διοργανώνει κάθε χρόνο το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Καταπολέμησης της Φτώχειας (2006, 2007).

Ήταν μέλος Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων Διαχείρισης Ανθρωπίνων Πόρων (2008-) και μέλος Δ.Σ. του Συλλόγου Καρδιτσιωτών Καλλιθέας «Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ» (2008-2011).

Διετέλεσε επίσης μέλος Δ.Σ. της Εταιρίας Θεσσαλικών Μελετών (Ε.ΘΕ.Μ.).

Ήταν Αντιπρόεδρος και Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων και Γραφείου Τύπου της Ένωσης Θεσσαλικών Σωματείων Αττικής “Η ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΣΤΕΓΗ”.

Ήταν επίσης μέλος του Συλλόγου των Απανταχού εκ του Νομού Καρδίτσας Καταγομένων και μέλος του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών , Λόγου και Επιστημών Ελλάδος.

Εργαζόταν στην Αθήνα, ως δημοσιογράφος και φωτορεπόρτερ.

Φωτογραφίες της έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό του Eurochild (Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Οργανώσεων και Ατόμων που ασχολούνται με την προώθηση των δικαιωμάτων και την κοινωνική πρόνοια για τα παιδιά και τους νέους), σε ειδικό αφιέρωμα για τη ζωή των Ρομά στην Ευρώπη και έχουν εκτεθεί σε αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την ημέρα της συζήτησης για την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στην Ευρώπη, το 2009.

Φωτογραφίες της έχουν επιλεγεί επίσης από τον 1ο Διαγωνισμό Φωτογραφίας της Περιφερειακής Ενότητας Νότιου Τομέα Αθήνας, με θέμα «Υδάτινοι Τόποι» (2011) καθώς και από τον 2ο Διαγωνισμό με θέμα «Φωτογραφία Δρόμου» (2012) και συμπεριλαμβάνονται σε ειδικά λευκώματα ενώ έχουν εκτεθεί σε διάφορους πολιτιστικούς χώρους των Αθηνών.

Έχει εκθέσει φωτογραφίες της σε ομαδική έκθεση φωτογραφίας στην Ελληνοαμερικανική Έκθεση.

Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στην συλλεκτική ποιητική έκδοση “Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές”, το 2015, της ΟΥΝΕΣΚΟ Τ.Λ.Ε.Ε.

Τα ενδιαφέροντά της ήταν η συγγραφή, η φωτογραφία, η οικολογική γεωργία, οι εναλλακτικές θεραπείες, η διατήρηση και προστασία της βιοποικιλότητας και του φυσικού περιβάλλοντος, η τέχνη σε όλες της τις μορφές, οι δραστηριότητες στην ύπαιθρο.

Το 2016 διακρίθηκε με το Γ΄ Πανελλήνιο Βραβείο στην κατηγορία “Ποίηση”, του 5ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2016 που διοργάνωσε ο Όμιλος για την UNESCO Τεχνών, Λόγου & Επιστημών Ελλάδος τιμήθηκε η Θεοδώρα Τσιτσιπά. Το ποίημα που βραβεύτηκε έχει τον τίτλο “Ο έρωτας”.

Τον Αύγουστο του 2019 έδωσε στην δημοσιότητα 2 ποίηματα που έγραψε κατά την διάρκεια της ασθένειας του πατέρα της Βασίλη Τσιτσιπά ο οποίος έφυγε την Τρίτη 9 Ιουλίου με τους εξής τίτλους: “Το σακατεμένο εγώ που κείτεται στα άσπρα σεντόνια” και “Όλο μου φεύγεις!…”

Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα Καρδίτσας, από αγρότες γονείς και το όνομα του γιού της είναι Απόστολος».

Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεστεί στο Κοιμητήριο Παλαιού Φαλήρου στις 16:30 αύριο 25/9/2019.

Δυο ποιήματά της έδωσε στη δημοσιότητα η ποιήτρια Θεοδώρα Τσιτσιπά, που έγραψε κατά τη διάρκεια της ασθένειας του πατέρα της Βασίλη Τσιτσιπά, ο οποίος “έφυγε” την Τρίτη, 9 Ιουλίου, 2019.

Οι τίτλοι των ποιημάτων είναι: “Το σακατεμένο εγώ που κείτεται στα άσπρα σεντόνια” και “Όλο μου φεύγεις!…”

Η ποιήτρια δηλώσε σχετικά. “Τα ποιήματα αυτά, πέρα από προσωπική έκφραση συναισθημάτων, αγάπης, πόνου και οδύνης μπροστά στο φαινόμενο της φθοράς, της αδυναμίας και της εγκατάλειψης της ζωής, από ένα αγαπημένο πρόσωπο και ειδικά γεννήτορα, αποτελούν έναν ύμνο στη σχέση μας με τους γονείς, τους μεγαλύτερους, σε όσα μας κληροδοτούν και στην παροδικότητα των πραγμάτων και των φαινομένων, που μας ταλανίζουν ως ανθρώπινα όντα. Στο φευγαλέο και εφήμερο της ανθρώπινης ζωής. Μου έφυγες, πατέρα… Καλό σου ταξίδι!….”

ΤΙΤΛΟΣ: “Το σακατεμένο εγώ που κείτεται στα άσπρα σεντόνια”

Σ΄ αφήσαμε στα γεμάτα σκοπιμότητα

χέρια της Γεωργιανής και μετά μιας Βουλγάρας

καθώς οδεύεις στο οριστικό αντίο

δεν μένει τίποτα από όσα μας πλήγωσαν

μόνο τα λασπωμένα ροζιασμένα χέρια

ο ιδρώτας που μύριζε αντρίλα.

Κάνω φευγαλέες επισκέψεις στο νοσοκομείο.

Μια φορά κούνησες την άκρη του χεριού

που κείτονταν δίπλα σου ακίνητο.

Σα να ΄θελες να μ΄ αγγίξεις.

Ελάχιστη κίνηση συγνώμης;