Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης (στο facebook)
Ήδη από το 2010 και τον τρόπο που οι «επαϊοντες» οικονομικοί εγκέφαλοι των δανειστών καθοδήγησαν την Ελλάδα στην «κανονικότητα», με ένα κατά δική τους ομολογία υπερβολικό έως αχρείαστο πρόγραμμα λιτότητας, που εξόντωσε τους πιο αδύναμους και γονάτισε τη μεσαία τάξη, ξέραμε ότι αυτοί οι «επαϊοντες» είναι περισσότερο σκιτζήδες παρά γνώστες του αντικειμένου τους.
Κι αυτό το ξέρουμε, γιατί ούτε η Ελλάδα ορθοπόδησε ακόμα μετά από 9 χρόνια «προγραμμάτων», επιθεωρήσεων και επιτήρησης, ούτε και οι δανειστές πήραν τίποτε από τα λεφτά τους. Δηλαδή, τα λεφτά με τα οποία έχουν χρεώσει τους πολίτες τους. Αντιθέτως, φορτώθηκαν με αχρείαστη πίστωση 320 δις ευρώ σε βάθος 50ετίας, η οποία κουρεύτηκε ήδη μια φορά το 2011 και θα ξανακουρευτεί υποχρεωτικά στο μέλλον. Γιατί το ποσό αυτό δεν είναι εφικτό να εισπραχθεί. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι δυνατό να παραχθεί ως υπερπλεόνασμα από την ελληνική οικονομία! Ποτέ. Τόσο απλά.
Αυτοί οι «επαϊοντες», λοιπόν, έρχονται τώρα για μια ακόμα φορά να μας αποδείξουν πόσο ανίδεοι είναι από απλή οικονομία. Σε σημείο να αναρωτιέται κανείς αν μας στέλνουν εδώ τους ηλίθιους από τους ειδικούς τους ή αν ο τρόπος που κυβερνιέται οικονομικά η Ευρώπη είναι ηλίθιος.
Πράγμα διόλου απίθανο αν δει κανείς την ανησυχητική παραγωγική στασιμότητα της ευρωπαϊκής ατμομηχανής της Γερμανίας, της Γαλλίας, τα οικονομικά προβλήματα της Ιταλίας, της Ισπανίας και την καχεξία της Σουηδίας, μαζί με τις αντιδράσεις Πολωνίας και Ουγγαρίας για τις πολιτικές της ΕΕ.
Ηλίθιος και γιατί οι ερασιτεχνικές προτάσεις και εφαρμογές οικονομικών μοντέλων (και) στην Ελλάδα από τα μέλη των κλιμακίων που έρχονται και διαπραγματεύονται με τις κυβερνήσεις- και με την τωρινή- βλάπτουν εκτός από την τσέπη των Ελλήνων πολιτών, άρα την οικονομία της χώρας, (βλάπτουν) και την τσέπη των ευρωπαίων πολιτών, από τα εισοδήματα των οποίων αντλούν οι κυβερνήτες τους και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών τα κεφάλαια με τα οποία έχει δανειοδοτηθεί η χώρα (και οι άλλες) και τα οποία υποτίθεται ότι πρέπει να επιστρέψουν στις τσέπες από τις οποίες αντλήθηκαν.
Φυσικά, όση γνώση έχουν οι Έλληνες πολίτες από τις κινήσεις και τις μεθόδους των κλιμακίων της τρόικας, άλλη τόση έχουν και οι ευρωπαίοι πολίτες, με τα εισοδήματα των οποίων παίζει εξ ίσου ανεύθυνα και εγκληματικά η γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
Λέω ότι οι «ειδικοί» που μας έρχονται είναι περισσότερο σκιτζήδες αν όχι ηλίθιοι, με αφορμή τις συζητήσεις των κλιμακίων τους με την ελληνική κυβέρνηση την περασμένη βδομάδα και την άρνησή τους να δεχτούν τη ρύθμιση για αποπληρωμή των χρεών των πολιτών στις εφορίες σε 48 δόσεις.
Το επιχείρημά τους γι αυτή την άρνηση είναι για ανίδεους από εφαρμοσμένη οικονομία. Πολλοί από όσους χρωστάνε- είπαν- έχουν αυτοκίνητο και ακίνητο. "Να τα πουλήσουν για να ξοφλήσουν"! Αυτό γίνεται- είπαν- σε όλη την Ευρώπη!
Εδώ δεν μιλάμε για τους κατ έφεση μπατχτσήδες, που έχουν περιουσία και δεν πληρώνουν τα χρέη στις τράπεζες. Μιλάμε για τη μεσαία τάξη και τους επαγγελματίες, που δυσκολεύονται να πληρώσουν τα χρέη της υπερφορολόγησης εξ αιτίας της υπερλιτότητας και των προγραμμάτων!
Και, εν πάση περιπτώσει, η εφορία έχει όλα τα στοιχεία για να βρεί ποιοι έχουν 2-3 σπίτια και αυτοκίνητα και δεν πληρώνουν και ποιοι δεν έχουν.
Αλλά, το θέμα της ηλιθιότητας είναι αλλού. Το κράτος, δηλαδή το δημόσιο ταμείο, εισπράττει φόρους από τη χρήση και των ΙΧ και των ακινήτων. Και σε καύσιμα και σε πωλήσεις ανταλλακτικών και σε εργασίες συντήρησης και σε φόρους κατοχής και κυκλοφορίας και σε ενδεχόμενη μεταπώληση και αγορά νέου.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα ακίνητα. ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Αέριο, τηλεφωνίες, δημοτικά τέλη, ΕΝΦΙΑ, φόροι από τεκμήρια κατοχής, εργασίες συντήρησης και υλικά συντήρησης που φορολογούνται.
Το κυριότερο: Οι ιδιοκτήτες έχουν τη δυνατότητα να διατηρούν το status τους και να ξοδεύουν τις αμοιβές τους σε αγαθά και υπηρεσίες, παράγοντας κι άλλους φόρους.
Αντίθετα, αν εφαρμοστεί η ιδέα των «ειδικών» ευρωπαίων δανειστών, το δημόσιο θα προχωρήσει σε κατασχέσεις ακινήτων και αυτοκινήτων (αυτό σημαίνει «να τα πουλήσουν για να ξεχρεώσουν») με πολλαπλή οικονομική χασούρα για το δημόσιο, αντί οφέλους!
Πρώτα πρώτα θα χαθούν όλοι αυτοί οι σταθεροί φόροι που εισπράττονται από όλες τις δραστηριότητες που προανέφερα. Και είναι δισεκατομμύρια. Δεύτερον, τα κατασχεμένα θα παραμείνουν ανενεργά και άχρηστα είτε για πάντα είτε για πολλά χρόνια.
Δεν αποτελούν αξίες αυτοκίνητα που θα πουληθούν κοψοχρονιά για 100 και 500 ευρώ από τον ΟΔΔΥ ή ακίνητα, που το αργοκίνητο δημόσιο βγάζει στο σφυρί μετά από χρόνια σε τιμές εξευτελιστικές. Την ώρα που ως ζωντανές αξίες παράγουν υπερπολλαπλάσιους φόρους.
Δεύτερο και εξ ίσου σοβαρό είναι ότι η συνταγή των αν- εγκέφαλων «ειδικών» των δανειστών θα αφαιρέσει από τη μεσαία τάξη, που τα κουτσοφέρνει βόλτα, μερικές χιλιάδες μέλη της και θα τα προσθέσει στο περιθώριο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής!
Ένα αυτοκίνητο δεν αποδίδει περισσότερο από 1000-5000 ευρώ ως μεταχειρισμένο αν πουληθεί. Αντιθέτως, η απόδοσή του σε φόρους και κέρδος χρήσης από την ενεργό παρουσία του ιδιοκτήτη στη μεσαία τάξη είναι απείρως πιο ωφέλιμη στο δημόσιον ταμείο. Άρα και στους δανειστές!! Το ίδιο ισχύει και για ένα κλειστό σπίτι.
Στα παραπάνω δεν βάζω τις επιπτώσεις που έχει σ έναν πολίτη ή σε ένα νοικοκυριό η διατήρηση του status καθώς και η απώλειά του. Η διατήρηση μπορεί να παράγει πλούτο ενώ η απώλεια όχι. Η απώλεια μάλιστα, θα παραγάγει αναμφισβήτητα πρόσθετα βάρη στο σύστημα Υγείας.
Επαναλαμβάνω, ότι η διαπραγμάτευση και η συζήτηση με την τρόικα δεν γίνεται για στρατηγικούς κακοπληρωτές (η εφορία δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες και δεν χαρίζεται σαν τις τράπεζες, που ξέρουν τους μπαταχτσήδες και συχνά τους καλύπτουν μετά και από πολιτικές παρεμβάσεις), αλλά για την εφορία και για χιλιάδες οφειλέτες που ζητείται να διευκολυνθούν προκειμένου το δημόσιο να εισπράξει τα οφειλόμενα με πιο ασφαλή τρόπο.
Τα καλόπαιδα των Βρυξελλών έχουν καλομάθει στα «ναι» της πρώτης 4ετίας μετά από εκβιασμούς και πραξικοπήματα κατά των ελληνικών κυβερνήσεων και κυρίως στα «ναι σε όλα» της τελευταίας 5ετίας των απολύτως προθύμων επαναστατών της φακής, φαίνεται.
Ίσως είναι καιρός να ξεμάθουν. Γιατί η πρόσφατη ιστορία απέδειξε ότι όποιος λέει «ναι σε όλα» στους δανειστές μπορεί να χαίρει της στήριξής τους, αλλά εισπράττει «όχι σε όλα» από τους πολίτες.
Στα χέρια των οποίων είναι- ακόμα- η απόφαση για το ποιος τους κυβερνά. Έστω και με ξένους νταβατζήδες.
