Βρισκόμαστε ακριβώς στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση και την επόμενη. Είναι ένα πολύ καλό σημείο για να ατενίσουμε τόσο το πριν όσο και το μετά, και να αντλήσουμε κάποια πρώτα χρήσιμα συμπεράσματα.
Η καταγραφή ενός εντυπωσιακού για πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα με ελάχιστη προβολή ποσοστού για το ΜέΡΑ25 έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι πολίτες διψούν για μια απάντηση στο βασικότερο ερώτημα για το μέλλον της χώρας, για το μέλλον τους:
Πως μπορεί να ξανασταθεί μια χώρα στα πόδια της;
Αμέσως μετά την τις εκλογές, ο Γραμματέας του Γιάνης Βαρουφάκης απηύθυνε ένα πλατύ κάλεσμα συμπόρευσης προοδευτικών πολιτών πάνω στη βάση του προγράμματός μας. Η λογική ήταν ότι μόνο ένα πραγματικά πλατύ μέτωπο, αποτελούμενο από ανθρώπους που είναι έτοιμοι να παραμερίσουν τις επιμέρους διαφορές τους θα καταφέρει να ανατινάξει την πόρτα της φυλακής χρέους στην οποία βρισκόμαστε. Την επόμενη μέρα μπορούμε να διαφωνήσουμε γόνιμα για την κατεύθυνση που θα πάρει η πατρίδα στη νέα σελίδα της, αλλά το επείγον είναι η απελευθέρωση από τα δεσμά του χρέους και το κτίσιμο ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για να επιστρέψουν τα παιδιά μας που φύγανε από μια χώρα που δεν τους παρείχε πια τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Η ανταπόκριση ήταν άμεση. Τις πιο «επώνυμες» περιπτώσεις τις πληροφορηθήκατε από τα δημοσιεύματα και έχουν τη συμβολική σημασία τους. Εξ ίσου σημαντική ωστόσο ήταν η άδολη και ενθουσιώδης συνεισφορά εκατοντάδων πολιτών που βρήκαν επιτέλους έναν λόγο να σηκωθούν από τον καναπέ και να εμπλακούν (για πρώτη φορά ενεργά όπως μας εξομολογούνται) με την πολιτική. Είναι οι άνθρωποι που στελέχωσαν τα ψηφοδέλτιά μας δίπλα στους παλιότερους συνοδοιπόρους που έστησαν το ΜέΡΑ25 με πενιχρά μέσα απ’ το μηδέν.
Υπήρχαν φυσικά και άλλες αντιδράσεις. Οι αναμενόμενες επιθέσεις, τόσο από τα δεξιά, όσο και (δυστυχώς) από τα αριστερά. Κάποιες έθεταν με ειλικρινή αγωνία ζητήματα πολιτικής κατεύθυνσης. Κάποιες είχαν όλη τη φινέτσα μεθυσμένου μεταμεσονύχτιου τηλεφωνήματος σε πρώην. Τις πρώτες τις ακούμε με προσοχή και τις ενσωματώνουμε στους προβληματισμούς μας. Τις δεύτερες τις προσπερνάμε σαν μια άτυχη στιγμή καλόπιστων κατά τα άλλα συντρόφων.
Υπήρξε και υπάρχει και μια άλλη κατηγορία αντίδρασης, η οποία εκφράζεται τόσο απ’ έξω κι από μέσα απ’ το ΜέΡΑ25, και αφορά αντιρρήσεις για μεμονωμένα πρόσωπα. «Τι σχέση έχουμε εμείς μ’ αυτόν/ην;» για να το θέσουμε περιληπτικά. Μέχρι ενός σημείου ,είναι ανθρωπίνως κατανοητή αντίδραση.
Το ευρύ μέτωπο είναι κάτι που έχει γενική αποδοχή σα θεωρητικό σχήμα, όταν όμως παίρνει σάρκα και οστά και αφορά αληθινά πρόσωπα με καταγεγραμμένες πορείες, με τα παράσημα αλλά και τα λάθη τους, όταν ο ευγενής όρος «συμπόρευση» γίνεται πολύ συγκεκριμένα η Πέπη, ο Στάθης, η Πάολα, ο Τάκης, η Σοφία, η Νένα κλπ, τότε βγαίνει στην επιφάνεια η πολύ ελληνική παράδοση της διαίρεσης, και πισωπατεί η άλλη πολύ ελληνική παράδοση: της ομόνοιας και του πολύ ηρωικού αγώνα ενάντια στην εκάστοτε πραγματική απειλή.
Οφείλουμε στους εαυτούς μας και στη χώρα να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Να μάθουμε απ’ τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος μας και να διδαχτούμε απ’ τα λάθη μας ώστε να μην τα επαναλάβουμε. Αλλά κυρίως, σήμερα, τώρα, οφείλουμε να δώσουμε τη ζωτικής σημασίας μάχη ενωμένοι σε αρραγές μέτωπο. Η Πέπη, ο Στάθης, η Πάολα, ο Τάκης, η Σοφία, η Νένα, Εσύ.
Και κάπως έτσι ξαναστήνεις μια χώρα στα πόδια της.
του Σπύρου Δερβενιώτη, Εκπροσώπου Τύπου ΜέΡΑ25
