Του Αλέξανδρου Οικονομίδη

Κυκλοφόρησε μία δημοσκόπηση που φέρνει την απερχόμενη δημοτική αρχή πρώτη με διαφορά 32 % από το δεύτερο.

Αν και οι δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια αποδεικνύονται αποτυχημένες και οι δημοσκόποι προβλέπουν το αποτέλεσμα με την ακρίβεια του Πάουλ του χταποδιού, ας θεωρήσουμε ότι η συγκεκριμένη δημοσκόπηση είναι έγκυρη και έγινε με βάση τους κανόνες της στατιστικής.

Οι αριθμοί όμως δε βγαίνουν. Πώς είναι δυνατό σε μία πόλη με 9 υποψηφίους δημάρχους ο πρώτος να έχει διαφορά 32 % από το δεύτερο;

Δε βγαίνει, εκτός αν οι υπόλοιποι υποψήφιοι έχουν μονοψήφια ποσοστά.

Επειδή όμως πολύ φοβάμαι ότι κινδυνεύω να χαρακτηριστώ ως λαϊκιστής από (πρώην ή νυν, δεν ξέρω, τα’χω μπερδέψει) αντιδήμαρχο, καταπιέζω όλα τα αντανακλαστικά καχυποψίας που διαθέτω και δέχομαι ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ε, και; Ε, και;

Πρόκειται για δημοσκόπηση, δεν πρόκειται για εκλογές. Την ημέρα των εκλογών βγαίνει το αποτέλεσμα.

Ξέρετε, τότε που φοράμε όλοι τα καλά μας και πάμε στο σχολείο της γειτονιάς για να βάλουμε ένα χαρτάκι μέσα σε έναν φάκελο, τον οποίο ρίχνουμε σε ένα μεγάλο κουτί.

Την ημέρα των εκλογών είναι η ευκαιρία των πολιτών που δεν ακούγονται ποτέ να ακουστούν.

Και επειδή Κυριακή κοντή γιορτή θα δούμε σύντομα αν αυτές οι φοβερές και υπερσύγχρονες επικοινωνιακές τακτικές (οι οποίες ενδεχομένως πιάνουν σε κάποιους) θα έχουν αποτέλεσμα.

Προσωπικά έχω τις προτιμήσεις μου και εννοείται ότι θα ψηφίσω.

Η ψήφος όμως είναι μυστική και χαίρομαι που η δημοκρατία μου δίνει το δικαίωμα να την προστατεύω.

Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν θα ψηφίσω την απερχόμενη δημοτική αρχή. Οι λόγοι πολλοί, ένας όμως είναι ο σημαντικότερος. 9 χρόνια.

Σε οποιαδήποτε επιχείρηση θαρρώ πως 9 χρόνια είναι αρκετά για να δείξει κάποιος τι αξίζει.

Για να δείξει αν έχει τις ικανότητες, την όρεξη και τα προσόντα να εργάζεται σε αυτή την επιχείρηση.

Ας θεωρήσουμε ότι η επιχείρηση αυτή λέγεται Ηλιούπολη.

Τι κατάφερε η απερχόμενη δημοτική αρχή;

Κυκλοφορούν διαδικτυακά και σε έντυπη μορφή φυλλάδια με το έργο τους.

Αυτό αφορά αναπλάσεις, ασφαλτοστρώσεις καθώς και κάποια έργα της Περιφέρειας, τα οποία παρουσιάζονται ως έργα του δήμου.

Το γεγονός όμως ότι μετά από κάθε νεροποντή που η Ηλιούπολη πλημμύριζε έριχναν το μπαλάκι στην περιφέρεια, ενώ μετά την κατασκευή των αντιπλημμυρικών πανηγυρίζουν και τα παρουσιάζουν ως δικά τους είναι άλλο θέμα (και ναι, τα αντιπλημμυρικά έχουν αποτέλεσμα, κάποιοι δρόμοι δεν μετατρέπονται σε ορμητικούς χειμάρρους, αλλά σε ποταμάκια, το λες και πρόοδο).

Άσχετα από το έργο (ή μη έργο) προσωπικά διακρίνω έναν λόγο ξύλινο, επιθετικό, διανθισμένο με λίγο Game of Thrones, Παναθηναϊκό και γηπεδική λογική.

Ακόμα και τα συνθήματα παραπέμπουν αλλού («Δώστε μας δύναμη από την πρώτη Κυριακή», «Συνεχίζουμε με αυτούς που θέλουν» κ.ο.κ.).

Λες και απαξιώνονται με έναν μαγικό τρόπο όλοι οι άλλοι πολίτες αυτής της πόλης που έχουν το θράσος να δώσουν την ψήφο τους αλλού.

Δεν την μπορώ την μαγκιά. Αυτή ευθύνεται για πολλά στραβά σε αυτή την όμορφη γωνιά της Μεσογείου.

Όσο προσεκτικά και αν διαβάσω τις εξαγγελίες τους δε βλέπω πουθενά εκτεταμένη αναφορά σε παιδεία και πολιτισμό.

Τι να τα κάνω τα πεζοδρόμια αν δεν έχω παιδεία ωρέ; Επειδή δηλαδή κουβαλάτε την κληρονομιά του ζιβάγκο και της Ρίτας Σακελλαρίου πρέπει να σας ψηφίσω;

Ο καθένας κρίνεται από την προσωπική του πορεία και τις πράξεις του.

Τίποτα από αυτά που λέει κάποιος δεν είναι τυχαίο ή του ξεφεύγει, πάντα κρύβεται κάποιος συγκεκριμένος σκοπός από πίσω.

Και επειδή ο ίδιος δεν είμαι υποψήφιος,

θεωρώ πως έχω το ηθικό πλεονέκτημα να πω τη γνώμη μου και να στηρίξω αυτούς που πιστεύω πως θα με εκπροσωπήσουν με τον καλύτερο τρόπο, θα στηρίξω αυτούς που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην Ηλιούπολη και προβάλλουν την παιδεία.

Θα στηρίξω εκείνους που ξέρουν να μιλάνε, που έχουν όραμα, που δεν έχουν φθαρεί μέσα στα γρανάζια της εξουσίας. Εκείνους που δεν πουλάνε μαγκιά.

Εκείνους που δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί.

Ανοίξτε τα μάτια και το μυαλό σας και κοιτάξτε πέρα από όποια κομματικά στεγανά.

Ψηφίστε άξιους ανθρώπους και όχι ηγέτες.

Είδαμε τι πάθαμε με τους ηγέτες τα τελευταία 40 χρόνια.

9 χρόνια είναι αρκετά και δεν πειστήκαμε.

Αυτά είχα να πω και γράμματα γνωρίζω.