του Περικλή Δ. Καπετανόπουλου
ιστορικού-δημοσιογράφου

Το κύριο χτύπημα των γερμανοφασιστών εισβολέων στην Ευρώπη το δέχτηκε απρόσκλητα η Σοβιετική Ένωση στις 22 Ιουνίου 1941. Άντεξε το ύπουλο χτύπημα, οργάνωσε την αντεπίθεση και συνέτριψε στο τέλος την πολεμική μηχανή του Φασισμού.

Η νίκη αυτή στοίχισε ακριβά στους σοβιετικούς ανθρώπους.

Κάθε στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού που πολεμούσε στο αχανές ανατολικό μέτωπο τους Γερμανούς φασίστες και τους συμμάχους τους, είχε κάθε λόγο να μισεί τους χιτλερικούς.

Οι σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις στο δρόμο από τη Μόσχα μέχρι το Βερολίνο απελευθέρωσαν σταδιακά χιλιάδες πόλεις και χωριά που είχαν γνωρίσει την γερμανική κατοχή και αντίκριζαν παντού την ίδια εικόνα.

Την εικόνα της καταστροφής, της κτηνωδίας και της βαρβαρότητας που άφηναν πίσω τους υποχωρώντας οι Γερμανοί. Πολλοί σοβιετικοί μαχητές πολέμησαν μέχρι το Βερολίνο, χωρίς να έχουν κανένα πίσω στη πατρίδα να τους περιμένει, γιατί απλούστατα τους είχαν σκοτώσει όλη την οικογένεια οι Γερμανοί.

Οι χιτλερικοί κατέστρεψαν στη σοβιετική γη 1.710 πόλεις και κωμοπόλεις, έκαψαν και ξεθεμελίωσαν πάνω από 70 χιλιάδες χωριά, κατέστρεψαν 32 χιλιάδες περίπου βιομηχανικά εργοστάσια, 65.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικές γραμμές, λήστεψαν 98 χιλιάδες κολχόζ, 1.876 σοβχόζ, 2.890 μηχανοτρακτερικούς σταθμούς.

Οι σοβιετικοί πολίτες που έχασαν την ζωή τους στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο ξεπερνούν τα 27.000.000 σύμφωνα με νεώτερα στοιχεία.

Είναι γνωστή από την ιστοριογραφία η οδηγία του Χίτλερ προς τα γερμανικά στρατεύματα που έφτασαν στα κράσπεδα της Μόσχας τον χειμώνα του 1941.

«Η πόλη πρέπει να περικυκλωθεί έτσι, ώστε κανείς Ρώσος στρατιώτης, κανείς κάτοικος άνδρας, γυναίκα ή παιδί, να μην μπορέσει να την εγκαταλείψει. Κάθε προσπάθεια εξόδου από την πόλη να συντριβεί με τη βία. Να γίνουν οι απαραίτητες προπαρασκευές, ώστε η Μόσχα και τα προάστια της να πλημμυρίσουν με νερό. Στο μέρος που βρίσκεται τώρα η Μόσχα πρέπει να εμφανιστεί μια θάλασσα, η οποία θα εξαλείψει από το πρόσωπο του πολιτισμένου κόσμου την πρωτεύουσα του ρωσικού λαού». 1

Δύσκολα μπορεί να συλλάβει ένας φυσιολογικός άνθρωπος την βαρβαρότητα και την κτηνωδία που φώλιαζε στις ψυχές των «ανθρώπων» που σχεδίαζαν ένα τόσο μεγάλο και φρικτό έγκλημα.

Η Μόσχα δεν έπεσε στα χέρια των χιτλερικών, αντίθετα το Βερολίνο κατελήφθη από τον Κόκκινο Στρατό.

Όμως όλοι αυτοί οι στρατιώτες, του 1ου και 2ου Λευκορωσικού και του 1ου Ουκρανικού Μετώπου με τις ξεκληρισμένες οικογένειες, τα καμένα σπίτια, τα κατεστραμμένα χωριά και εργοστάσια, μπαίνοντας στο Βερολίνο δεν φέρθηκαν το ίδιο με τους Γερμανούς, όταν εκείνοι εισέβαλαν στην Σοβιετική Ένωση.

Αλλά ας αφήσουμε τον στρατάρχη της Σοβιετικής Ένωσης Γ.Κ. Ζούκοφ να μας αφηγηθεί ένα χαρακτηριστικό περιστατικό συμπεριφοράς των σοβιετικών στρατιωτών προς τους κατοίκους του Βερολίνου.

«Περνώντας από τα προάστια του Βερολίνου, είδα ένα ασυνήθιστα ανομοιογενές πλήθος, όπου υπήρχαν και στρατιώτες μας, πολλά παιδιά και γυναίκες.

Αφού σταματήσαμε το αυτοκίνητο πλησιάσαμε νομίζοντας ότι οι πολίτες αυτοί είναι σοβιετικοί που απελευθερώθηκαν από τα φασιστικά στρατόπεδα.

Αποδείχτηκε όμως ότι ήταν κάτοικοι του Βερολίνου. Ενώ στεκόμουν και έβλεπα, άκουσα κάποιον στρατιώτη που κρατούσε στα χέρια του ένα ξανθόμαλλο αγοράκι, γερμανόπουλο να λέει:

-Έχασα την γυναίκα μου, την κορούλα μου και το γιο μου όταν η οικογένεια μου έφευγε από το Κονοτόπ. Σκοτώθηκαν στο τραίνο από γερμανικό βομβαρδισμό.

Ο πόλεμος τελειώνει, πως θα ζήσω ολομόναχος; Δώστε μου το αγοράκι αυτό, αφού οι εσεσίτες εκτέλεσαν την μητέρα και τον πατέρα του…

…Μια γυναίκα που στεκόταν δίπλα είπε στα γερμανικά:

-Όχι. Δεν μπορώ να το δώσω. Είναι ανιψάκι μου, θα το μεγαλώσω εγώ.

Κάποιος μετέφρασε τα λόγια της γυναίκας. Ο στρατιώτης μας πικράθηκε.

Πλησίασα και του είπα:

-Άκουσε φίλε μου, θα γυρίσουμε στην πατρίδα και εκεί θα βρεις το γιο σου. Πόσα παιδιά μας απόμειναν ορφανά! Κι’ ακόμα καλύτερα θα βρεις παιδί μαζί με την μητέρα του!

Οι στρατιώτες γέλασαν πολύ, χαμογέλασε και το γερμανόπουλο.

Οι πολεμιστές μας έλυσαν τους σάκους τους, μοίρασαν αμέσως στα παιδιά και στις γυναίκες ψωμί, ζάχαρη, κονσέρβες. Στο ξανθόμαλλο αγοράκι που κρατούσε ο στρατιώτης μας έδωσαν και καραμέλες. Ο στρατιώτης φίλησε το αγοράκι και αναστέναξε βαθιά.

Τι καλή ψυχή έχει ο σοβιετικός στρατιώτης σκέφτηκα, τον πλησίασα και του έσφιξα το χέρι…». 2

Η συμπεριφορά των σοβιετικών στρατιωτών προς τον άμαχο πληθυσμό του νικημένου εχθρού οφειλόταν στα υψηλά ιδανικά με τα οποία είχαν διαπαιδαγωγηθεί.

Τα πολιτικά όργανα των μονάδων και οι κομματικές οργανώσεις του Κομμουνιστικού κόμματος έκαναν πολύ σοβαρή ιδεολογική προετοιμασία στα στρατεύματα που θα έπαιρναν μέρος στη μάχη του Βερολίνου.

Ιδιαίτερη σημασία δινόταν στη διαφωτιστική δουλειά για την στάση που έπρεπε να κρατήσουν οι σοβιετικοί στρατιώτες απέναντι στον άμαχο γερμανικό πληθυσμό.

Η στάση του σοβιετικού στρατιώτη απέναντι στο μικρό γερμανό δεν ήταν εξαίρεση, αλλά ο κανόνας συμπεριφοράς που η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του Κόκκινου Στρατού, με εντολή της Σοβιετικής Κυβέρνησης και του αρχιστρατήγου Ι.Β Στάλιν, ενέπνευσε στα νικηφόρα στρατεύματα που κατέλαβαν το Βερολίνο.

Η 74η επέτειος από την Νίκη κατά του Φασισμού, την 9η Μαίου 2019, σηματοδοτεί την αντίσταση στη διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης των λαών και το ξαναγράψιμο της ιστορίας.

Η «δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ένωση, από το 1985 μετονόμασε την 9η Μάη από μέρα της «Αντιφασιστικής Νίκης», σε «Ημέρα της Ευρώπης».

Οι μεγάλες δυτικές χώρες και η Ε.Ε, μετά το 1991, έχουν δαπανήσει δισεκατομμύρια ευρώ για το ξαναγράψιμο της ιστορίας σε πανεπιστημιακούς, ιστορικούς, και συγγραφείς, πρόθυμους να συγκρίνουν και να εξισώσουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό.

Ωστόσο, καμιά πλαστογραφία δεν είναι ικανή να σβήσει την αλήθεια. 3

Στη Ρωσία, την μεγαλύτερη διάδοχο χώρα της Σοβιετικής Ένωσης, την 9η Μαΐου εκατομμύρια άνθρωποι βγαίνουν στο δρόμο συμμετέχοντας στις πορείες του «Αθάνατου Συντάγματος», στη Μόσχα και σε κάθε ρωσική πόλη.

Αυτοί οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν να γιορτάζουν τη Μέρα της Νίκης, μαζί με τους ανθρώπους καλής θέλησης όπου γης, συγκροτούν το σύγχρονο αντιφασιστικό μέτωπο

Είναι και σήμερα επίκαιρα τα λόγια του πρέσβυ της Ρωσίας στην Αθήνα, Αντρέϊ Μάσλοφ, στο συνέδριο του οργανώθηκε τον Μάιο του 2018 για νίκη κατά του φασισμού : «Είμαι βέβαιος, τόνισε, ότι εμείς μαζί δεν θα επιτρέψουμε να τεθεί υπό αμφισβήτηση η καθοριστική συμβολή του σοβιετικού λαού στη Μεγάλη Νίκη, όπως και οι μάχες του ελληνικού λαού στα χρόνια της αντίστασης. Δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστούν οι ιδέες και τα μαθήματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία σήμερα είναι πιο επίκαιρα από ποτέ».

Βιβλιογραφία
1. Η δίκη της Νυρεμβέργης, 1957, τ.1. σελ.495

2. Στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ: «Αναμνήσεις και Στοχασμοί», «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 2ος, σελ.430-431

3. Γκίκας Αν., 2003, Ριζοσπάστης, φύλλο 9ης Μαίου, σελ.8.