του Αλέξανδρου Οικονομίδη
Ο ταβερνόμαγκας είναι παντού. Βλέπεις είμαστε η μόνη χώρα που τον μάγκα και τον λεβέντη τον έχουμε ανάγει σε σύμβολο, γνήσιο εκπρόσωπο του Κολοκοτρώνη, του Λεωνίδα, του Μεγαλέξανδρου, του Κούδα, του Δομάζου και του Μανώλη Χιώτη.
O μάγκας έχει εισβάλει και στην πολιτική. Από τα πιο ψηλά έως τα χαμηλά. Τον βλέπεις παντού. Είναι ο γνωστός τύπος «έξω καρδιά», ο κοινωνικός, ο λίγο έως πολύ τσαμπουκαλής, αυτός τέλος πάντων που η πλειοψηφία της κοινωνίας φαίνεται να γουστάρει.
Κάνει για πολιτικός ένας τέτοιος άνθρωπος; Με βάση την ιστορική πορεία της χώρας, ειδικά στον τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης, κάνει.
Ο κόσμος τον πάει, γιατί αυτό είναι που θέλει να βλέπει, την επιφάνεια.
Καιρός δεν είναι να αλλάξουμε; Να αλλάξουμε ρότα και να αφήσουμε πίσω μας τα πασοκικά συμπλέγματα της δεκαετίας του 80;
Η απάντηση είναι πως είναι καιρός να γίνει αυτή η αλλαγή. Η ελληνική κοινωνία έχει προχωρήσει, αργά μεν, αλλά έχει προχωρήσει.
Ανήκω σε εκείνους που δεν θα καθίσουν να λοιδωρούν τον έλληνα από το πρωί έως το βράδυ και σίγουρα δεν θα είμαι ένας από αυτούς που θα πουν «Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος».
Έχοντας ζήσει στο εξωτερικό για πολλά χρόνια διαπίστωσα ότι κάθε λαός έχει τα καλά του και τα στραβά του.
Κάθε λαός κουβαλάει κατάλοιπα της ιστορικής του πορείας που τον βαραίνουν. Ρωτήστε αν θέλετε ένα γερμανό που κουβαλάει το στίγμα του ναζισμού.
Είναι γεγονός ότι οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές αποτελούν μίας πρώτης τάξης ευκαιρία να τιμήσουμε συμπολίτες μας που δεν αρέσκονται σε επιδείξεις μαγκιάς.
Οφείλουμε να στηρίξουμε το νέο, ανθρώπους που πολεμούν και τιμούν την παιδεία.
Οφείλουμε να στηρίξουμε ανθρώπους που δεν είναι ούτε θα γίνουν επαγγελματίες πολιτικοί, που το βιογραφικό τους δεν θα είναι γεμάτο υπηρεσίες σε κομματικά πόστα.
Δείτε προσεκτικά τα ψηφοδέλτια, μελετήστε τους υποψηφίους και διαπιστώστε μόνοι σας ποιοι συνδυασμοί απαρτίζονται από ανθρώπους μορφωμένους, νέους με καλώς εννοούμενο ήθος και κυρίως διάθεση.
Μου φαντάζει ξένο να έχει κάποιος διάθεση όταν βρίσκεται 9 χρόνια στην εξουσία.
Μου φαντάζει ξένο να στηρίξω κάποιον που είχε την ευκαιρία του και για τους δικούς του λόγους δεν την εκμεταλλεύτηκε.
Μου φαντάζει αλλόκοτο να βλέπω να ξεπροβάλλουν φαντάσματα του παρελθόντος.
Δεν το θέλω, με ενοχλεί, μου χαλάει την αισθητική.
Η πόλη μας βυθίζεται στην εγκατάλειψη και αυτό δεν μπορούν να το αλλάξουν κινήσεις εντυπωσιασμού, καλλωπισμοί πεζοδρομίων και εγκαίνια της τελευταίας στιγμής.
Η πόλη μυρίζει εγκατάλειψη και είναι χρέος μας να απομακρύνουμε αυτή την μυρωδιά.
Προσωπικά έχω πάρει τις αποφάσεις μου.
Η δημοκρατία μου δίνει το αναφαίρετο δικαίωμα να στηρίξω μορφωμένους, ακέραιους και μειλίχιους συμπολίτες μου που δεν θα «πουλήσουν» μαγκιά με την πρώτη ευκαιρία.
Το νέο εκλογικό σύστημα, το οποίο τόσο πολεμήθηκε από τους έχοντες και κατέχοντες, μας δίνει το δικαίωμα να ακουστεί η φωνή μας. Ας το εκμεταλλευτούμε.
Μακριά από προκλήσεις, χυδαία υπονοούμενα και συμπεριφορές πρασινοφρουρών προηγούμενων δεκαετιών.
