Αποσπάσματα απο την Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ηλιούπολης, 5 Φεβρουαρίου 2003, που μας έστειλε το μέλος του Δικτύου Πάνος Τότσικας.
Δήμαρχος Θόδωρος Γεωργάκης:
«…Για την ανέγερση του σχολικού συγκροτήματος που πρόκειται να ανεγερθεί στην Αγία Μαρίνα και συγκεκριμένα τέρμα Πατριάρχου Γρηγορίου (9ο Δημοτικό, 6ο Γυμνάσιο, 9ο και 18ο Νηπιαγωγείο), έχει γίνει ένας ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ της Δημοτικής αρχής και ολόκληρου του Δημοτικού Συμβουλίου (…)
Το πρώτο πράγμα που έκανε η Δημοτική Αρχή είναι να εξασφαλίσει το χώρο (8 στρ)και τα χρήματα (1 δις δρχ). Το δεύτερο, είναι να γίνει από το Δασαρχείο η άρση από δασικό χώρο που είναι χαρακτηρισμένος, να μας γίνει η παραχώρηση και η παράδοση (…)
Το Δασαρχείο , πριν μας δώσει τα σχετικά έγγραφα και πριν μας εγκαταστήσει μέσα, επειδή ακριβώς εκεί θεωρείτο ότι περνούσε ρέμα, έτσι ήταν πολύ παλιά, ζήτησε να γίνει ένα μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο. Υποβάλλαμε το σχετικό αίτημα και τη μελέτη στην ΕΥΔΑΠ και στο Υπουργείο Δημόσιων έργων, το ΥΠΕΧΩΔΕ και σε συνεργασία ΥΠΕΧΩΔΕ και ΕΥΔΑΠ έγινε το αντιπλημμυρικό έργο σε μια διατομή περίπου 2,5 Χ2,5. Αντιλαμβάνεστε τι αγωγός αντιπλημμυρικών και συλλεκτήριος έγινε εκεί. Στη συνέχεια το Δασαρχείο μας έδωσε τη δική του έγκριση και μας εγκατέστησε στο χώρο…»
Κάπου τότε πρέπει να χτίστηκε η είσοδος του αγωγού με τσιμεντόλιθους και να σκεπάστηκε με χώματα και βράχια, προφανώς για να εξαφανιστεί η ύπαρξη του ρέματος και να προωθηθεί η κατασκευή ενός σχολικού συγκροτήματος 7.736 τ.μ στην Ζώνη προστασίας του Υμηττού, δίπλα και πάνω στο ρέμα.
Την περίοδο αυτή (2003) στα σχέδια της τότε δημοτικής αρχής Ηλιούπολης αντιτάχθηκε σθεναρά ο αγωνιστής δικηγόρος Βαγγέλης Καστριτσέας.
Λίγο αργότερα, το 2005, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε δεκτή την προσφυγή 8 πολιτών της Ηλιούπολης και του Βύρωνα και δεν ενέκρινε την Κοινή Υουργική Απόφαση για την δημιουργία Τοπικού Ρυμοτομικού Σχεδίου. Ετσι, ματαιώθηκαν οροστικά τα σχέδια της τοτε δημοτικής αρχής Θοδωρου Γεωργάκη για την κατασκεύη ογκώδους σχολικού συγκροτήματος στην Ζώνη προστασίας του Υμηττού δίπλα και πάνω στο ρέμα.
Από τότε άλλαξαν πολλές κυβερνήσεις, πολλοί Νομάρχες- Περιφερειάρχες, πολλοί Δήμαρχοι. Όλοι δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ήξεραν τίποτα για το φραγμένο ρέμα.
Ο αγωγός παρέμεινε φραγμένος, μέχρις ότου κάποιοι «περίεργοι» πολίτες τον ανακάλυψαν πριν λίγους μήνες και απαίτησαν την άμεση απόφραξη του ρέματος πετυχαίνοντας μια πρώτη νίκη απέναντι στην αυθαιρεσία των κρατικών υπηρεσιών και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Ο τοίχος έπεσε! Ο αγώνας όμως συνεχίζεται για την διάσωση της φυσικής Πικροδάφνης.
Το επόμενο βήμα είναι η απομάκρυνση του παράνομου αυτού κομματιού του αγωγού και την αποκάλυψη και αποκατάσταση σε φυσική μορφή της κοίτης της Πικροδάφνης.
Στο μυαλό μας πρέπει πια να σχηματίζεται το όραμα της επαναφοράς της τσιμεντωμένης Ηλιουπολίτικης Πικροδάφνης σε φυσική μορφή. ΗΥ παλιά κοίτη υπάρχει στο μεγαλύτερο τμήμα της ανέπαφη, ενώ σε άλλα υπάρχει δυνατότητα να αποκαλυφθεί χωρίς προβλήματα.
Η επαναφορά της κοίτης σε φυσική μορφή θα ευνοήσει και τα κατάντη (από Λ. Βουλιαγμένης ως εκβολές), ομαλοποιώντας την ταχύτητα της πλημμυρικής ροής και μειώνοντας τον κίνδυνο υπερχειλίσεων.
Τα μεγάλα στοιχήματα που είναι η ακύρωση των έργων εγκιβωτισμού κατάντη ως τις εκβολές και η οριοθέτηση σε όλη την λεκάνη απορροής της στην πάνω στα όρια της ιστορικής κοίτης (στα περισσότερα σημεία είναι εφικτό).
το διαβάσαμε στο: ΔΙΚΤΥΟ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΡΕΜΑΤΟΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ
