Οφείλω μια καθαρή απάντηση στους φίλους μου.
Ξεκινήσαμε συζητήσεις, μήνες πριν, με πολλούς συνδημότες και φίλους, από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, στην Ηλιούπολη, αναζητώντας μια φόρμουλα για να «κατέβουμε» στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές.
Διάφορες λύσεις προτάθηκαν, ζυμώθηκαν, συζητήθηκαν και όλες προσέκρουαν
σε πραγματικές αδυναμίες, απροθυμίες, πολιτικές ή προσωπικές διαφορές του παρελθόντος αλλά και σε ανεπάρκειες, φιλοδοξίες ή εμμονές.
Ποια ήσαν τα κύρια προβλήματα, που χαρακτήριζαν την αναζήτηση αυτή:
- Η μεγάλη αντιπαλότητα των αποχωρησάντων από την παράταξη της μείζονος αντιπολίτευσης, με τους έξι «πιστούς» δημοτικούς συμβούλους της. Ούτε οι όποιες καλές προσωπικές σχέσεις δεν φάνηκαν αρκετές για να κρατηθεί μια ισορροπία, μια έστω κατάσταση επαφής και στοιχειώδους συνεργασίας.
- Προφανώς συνέβαλε η «κατάθεση των όπλων» των έξι, στα μεγάλα και στα μικρά προβλήματα της πόλης και της χώρας. Η πιο δραστήρια κινηματικά παράταξη έως τότε, με σοβαρές επεξεργασμένες θέσεις, ακτιβισμούς και παρεμβάσεις, από την εποχή Κονδύλη, «ξέχασε» σχεδόν τα πάντα.
Πρόχειρα αναφέρω ΚΥΤ, Ελληνικό, κεραίες κινητής, δημοκρατική λειτουργία του ΔΣ, αντίθεση στα μνημονιακά μέτρα, τους «θεσμούς», τους μνημονιακούς προϋπολογισμούς, το ΤΑΙΠΕΔ, την μη καύση απορριμμάτων, την μείωση πόρων της ΤΑ, την κάθε μορφής αντικυβερνητική κριτική ή κινητοποίηση και άλλα πολλά.
Παρέμεινε μεν σε λειτουργία, αλλά με κύρια χαρακτηριστικά την πολιτιστική δραστηριότητα, το δίκτυο αλληλεγγύης και την διοργάνωση εκδηλώσεων με κυρίως κοινωνικά θέματα. Η ανάληψη της «ευθύνης» υπεράσπισης της όποιας κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς καν την έστω για τα μάτια κριτική, σε έστω κάποιες δευτερεύουσες πολιτικές, την εξουδετέρωσε και σταδιακά την μετέτρεψε σε ουραγό της πολιτικής του Δημάρχου.
- Η αίσθηση της ήττας και της απογοήτευσης, από πολιτικές και πρόσωπα, σε συνδυασμό με την έλλειψη διάθεσης για ενασχόληση με τα «μικρά» ζητήματα της τοπικής κοινωνίας, έστω παράλληλα με τα «μεγάλα» της κεντρικής πολιτικής, οδήγησαν στην απομάκρυνση και την προσπάθεια καθημερινής επιβίωσης.
- Στις απόπειρες σύγκλησης ή συνεργασίας, πάντα εμφανίζονταν πολιτικά «αμαρτήματα» του παρελθόντος, τα μικρά γίνονταν μεγάλα και απλά ο καιρός περνούσε.
- Ο μαξιμαλισμός τοπικών στελεχών ιδιαίτερα των προερχόμενων από παραδοσιακά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, με απαραίτητη προϋπόθεση για συμπόρευση, την καταδίκη όχι μόνο των μνημονίων και της κυβέρνησης, αλλά και του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Καπιταλισμού κλπ, ανέβαζε τόσο ψηλά τον πήχη της συνεργασίας, που πρακτικά ακυρωνόταν κάθε προσπάθεια. Ακόμα και η «υπηρέτηση» προηγούμενων δημοτικών αρχών από κάποιες προσωπικότητες, από κάποιες θέσεις ευθύνης, ισοδυναμούσε περίπου με το προπατορικό αμάρτημα.
Μα στην ζωή δεν υπάρχει κάποιος, που να μην έχει κάνει κάτι, που μετά να μην διαπίστωσε ότι ήταν λάθος ή που ειλικρινά να μετάνιωσε γι’ αυτό.
Το ίδιο ισχύει και στην πολιτική.
Η επιλογή, του να είναι κανείς μέσα στην κοινωνία, μέρος δημοκρατικών διεργασιών, συζητήσεων και αναζήτησης διεξόδου από το σημερινό τέλμα, χωρίς προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς, είναι βασική θέση μου.
Κοινή ήταν η διαπίστωση, ότι ο Δήμαρχος έχει «χτίσει» ένα δικό του συμπαγές σύστημα λειτουργίας του Δήμου, αξιοποιώντας όλα τα πλεονεκτήματα του οικογενειακού, του κοινωνικού, του παραταξιακού και του πολιτικού περιβάλλοντος του.
Καταγγελίες ή ακόμη και αμφιβολίες για μη χρηστή διαχείριση των οικονομικών του Δήμου, ποτέ δεν βγήκαν στην επιφάνεια. Περιέργως πως, αφού γενικά ο πολίτης είναι καχύποπτος και βλέπει ατασθαλίες, ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν, ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης, αυτό αποτέλεσε λαϊκή βεβαιότητα και απαίτηση κάθαρσης.
Εντυπωσιακές παραχωρήσεις χρήσης και εκμετάλλευσης δημοτικών χώρων, δεν αμφισβητήθηκαν ούτε καν από την αντιπολίτευση, που είναι σύνηθες να κάνει το «μικρό μεγάλο», για παραταξιακά οφέλη.
Και ξαφνικά προέκυψε μια μεγάλη αναταραχή στην παράταξη του Δημάρχου. Παλιοί συνεργάτες του «επαναστάτησαν» με αιτία ή αφορμή «έκνομες» ενέργειες σε διαγωνισμούς.
Έφθασαν στα όρια αντοχής ή ανοχής τους;
Περίμεναν πως θα τηρούσε ο Δήμαρχος την δήλωσή του, ότι θα αφήσει χώρο στους νεώτερους και δεν θα διεκδικήσει 3η θητεία;
Συγκρότησαν πάντως παράταξη με επικεφαλής τον Γ. Χατζηδάκη για να διεκδικήσουν την Δημαρχία.
Όλοι μας, είδαμε με «μισό μάτι» τις κινήσεις αυτές και όλοι μας είπαμε το «μακρύ μας και το κοντό μας» για τις προθέσεις τους. Ακόμη και σχεδιασμούς «υψηλής τακτικής και ρίσκου» του Δημάρχου, είδαμε κάποιοι στις κινήσεις τους.
Μέχρι, που αρχίσαμε να μιλάμε μαζί τους, να ανταλλάσσουμε απόψεις και να διαπιστώνουμε ότι είναι αξιόλογοι άνθρωποι, με ενδιαφέρουσες απόψεις, με μεγάλη εμπειρία και γνώση στα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Που ναι, συνέβαλλαν στο έργο του παντοδύναμου, από τον παλιό νόμο, Δημάρχου, «κάτω από την σκιά του» και μέσα σε ένα δημαρχο-κεντρικό σύστημα.
Ανεξάρτητοι πια και μακριά από την επιρροή του «παλαιού», έχοντας όμως το «όπλο» της εμπειρίας στην διοίκησης, πλαισιωμένοι από νέους συνεργάτες και παλαιούς αυτοδιοικητικούς του ΕΝΑΚ, θα μπορούσαν να είναι η λύση αυτήν την στιγμή στην Ηλιούπολη.
Διαπίστωσα προσωπικά, ότι είναι ανοιχτοί σε νέες ιδέες και σε συνεργασία με κάθε δημότη, που έχει κάτι να προτείνει και να προσφέρει.
Συζητήσαμε συστηματικά τους τελευταίους τρεις μήνες και πρόσφατα δημόσια πρότεινα μια σειρά θέσεών μου, ελάχιστη προϋπόθεση για συμμετοχή μου στην προσπάθεια αυτή. (εδώ - «Δεν ζητάμε τον ουρανό με τα άστρα»)
Από την στιγμή, που οι θέσεις αυτές έγιναν αποδεκτές, θα πάρω το ρίσκο να συμμετέχω, στην προσπάθεια αλλαγής στην πόλη.
Στην ζωή έχει αξία και το συναίσθημα, αλλά και η λογική.
Για τον δήμαρχο ο Χατζηδάκης ήταν άψογος, όσο συνεργάζονταν;
Του ανέθετε να αντιμετωπίσει και να λύσει κάθε τι, που παρουσιαζόταν στον Δήμο και τώρα ξαφνικά έγινε «λίγος» για να διεκδικήσει την δική του θέση;
Μάλλον θα έπρεπε να νιώθει την ικανοποίηση, ότι ο μαθητής ξεπέρασε τον δάσκαλο, όχι μόνο σε ικανότητες, αλλά και σε θεμιτή φιλοδοξία ανάδειξης και προσφοράς.
Για τους φίλους από τις άλλες παρατάξεις της αντιπολίτευσης, ας μην προσπαθήσουν να φορτώσουν όλα τα δεινά στους αποχωρήσαντες, αλλά και στους συμπράττοντες με αυτούς.
Είναι γνωστό, πως όλοι σχεδόν - λίγο-πολύ - έχουν προτείνει, σε όλους ή σε κάποιους από αυτούς, μια θέση στο ψηφοδέλτιό τους.
Ελπίζω να μην νιώθουν, πως θα γίνουν πιστευτοί από την κοινωνία της Ηλιούπολης, για την «ειλικρίνεια» της καταδίκης τους, για την επιλογή άλλης παράταξης, από την δική τους.
Και όλοι ας αναλογιστούν το δικό τους παρελθόν, αλλά και την ίδια την ζωή και την πολιτική. Υπάρχει κάποιος, που δεν «αμάρτησε», αλλάζοντας κάποια στιγμή απόψεις, παράταξη ή κόμμα;
Όταν το κάνουμε «εμείς», έχουμε σοβαρούς λόγους …ύψιστης αξίας!!!
Όταν το κάνουν άλλοι, το κάνουν από ανοησία, αχαριστία ή ιδιοτέλεια!!!
Ας είμαστε λίγο ταπεινοί…
Δεν μπορώ να πω, ότι είμαι σίγουρος, πως ότι έκαναν στο παρελθόν το έκαναν σωστά. Για εκείνο, που είμαι σίγουρος όμως είναι, πως αν αποδειχθεί κάτι επιλήψιμο, εγώ δεν θα το «αναλάβω» σαν αναδρομική ευθύνη δική μου, δεν θα το καλύψω και θα το στηλιτεύσω.
Επιλέγω να μπω στην διεκδίκηση μιας θέσης δημοτικού συμβούλου, χωρίς ταπεινές δεσμεύσεις σε κανένα και από κανένα, με σκοπό μια ανοιχτή, διαυγή, δημοκρατική λειτουργία του Δήμου.
Και με την δική μου συμβολή να βελτιώσουμε το υπάρχον πρόγραμμα εξόδου από την σημερινή μιζέρια και ανάπτυξης της Ηλιούπολης, με σεβασμό στον Δημότη-Πολίτη, που τόσο πολύ έχει ταλαιπωρηθεί τα 10 τελευταία χρόνια της κρίσης και των μνημονίων.
28 Μάρτη 2019
Θάνος Κατσώνης
Ηλιουπολίτης
