Η προεκλογική περίοδος προχωράει και μπαίνουμε στη τελική φάση.
Μας μένουν κοντά εξήντα ημέρες μέχρι τις εκλογές!
Από τις προσεχείς Δημοτικές εκλογές λείπουν τα «επάρατα» «χρίσματα» των κομμάτων στους εκλεκτούς τους!
Κι όμως μέσα από τα «χρίσματα» εξασφαλιζότανε κάποιος διάλογος απαραίτητος για τη συνοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης τόσο στο επίπεδο της ΚΕΔΕ όσο και ως συνομιλητή τα Κεντρικής εξουσίας .
Βέβαια, πολλοί από τους υποψήφιους «σέρνουν» μαζί τους τη θολή εικόνα των χρισμάτων του παρελθόντος και «είναι σαν έτοιμοι από καιρό» με το κλείσιμο της κάλπης να «αποκαλυφτούν» ή να «παρεισφρήσουν» όπου δη!
Ξοδεύτηκαν λίτρα μελάνης για να «ντρέπονται» κάποιοι για την ιδεολογική τους και κομματική τους ταυτότητα.
Χρειάστηκε να συνυπάρξουν στις γνωστές πλατείες, ετερόκλητα στοιχεία που προετοιμάσανε την αποϊδεολογικοποίηση της κοινωνίας.
Όλοι αυτοί οι υποψήφιοι που «τολμάνε» ακόμα να είναι δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες, Κομουνιστές, φορτώνονται το παλιό.
Το πιστέψανε και οι ίδιοι και πριν «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρεις» απαρνήθηκαν τη σχέση τους με τις ιδεολογικές τους καταβολές.
Μέσα σ αυτό το περιβάλλον κάνουν την εμφάνισή τους άπειροι πρωτοεμφανιζόμενοι που ισχυρίζονται πως φέρνουν το καινούργιο, το «αδιάφθορο».
Προέρχονται από παρθενογένεση, είναι υπεράνω αμαρτωλών ιδεολογιών, κομμάτων και πρεσβεύουν μια κοινωνία χωρίς κόμματα, χωρίς ιδεολογία!
Είναι θιασώτες μιας θεωρίας κατά την οποία οι ιδεολογίες, τα κόμματα σταματάνε έξω από τις πύλες «περίκλειστων» κοινωνιών των Δήμων.
Μέσα στους Δήμους οι πολίτες, οι Δημότες παύουν να είναι πλούσιοι και φτωχοί, άνεργοι και εργαζόμενοι, Πολίτες και Ιδιώτες, αμαρτωλοί και άγιοι!
Δεν έχουν λόγους για διαφορετικές προσεγγίσεις των θεμάτων του Δήμου!
Οι περισσότεροι υποψήφιοι απευθύνονται στο σύνολο των Δημοτών με μόνο επιχείρημα τον «ικανό» υποψήφιο Δήμαρχο.
Μέσα σ αυτό το περιβάλλον ποια είναι η τύχη της απλής αναλογικής;
Ο κοινωνικός διάλογος είναι υπόθεση προσώπων ή θέμα κοινωνικών δυνάμεων που εκπροσωπούν ιδεολογίες με συνέχεια κα συνέπεια;
Ο κυρίαρχος ρόλος της Αυτοδιοίκησης περιορίζεται στη διαχείριση της «καθημερινότητας» του πολίτη!
Μια καθημερινότητα που μοιάζει να είναι ίδια για όλους.
Μια καθημερινότητα όπως αυτή προσδιορίζεται από τα ασφυκτικά πλαίσια και τις δυνατότητες που ορίζονται από την κεντρική εξουσία!
Καθημερινότητα: Η λέξη που θα έδινε νόημα στην «περί του τέλους της ιστορίας» θεωρία του Φουκουγιάμα!
Οι Πολίτες έχουν πλέον κοινά προβλήματα, σκουπίδια, φωτισμός, πεζοδρόμια, συγκοινωνία, μια σήραγγα, ένα σταθμό ΜΕΤΡΟ!
Όλα προβλήματα που έπρεπε να είναι λυμένα εδώ και χρόνια, είναι εδώ μπροστά μας άλυτα και κάνουν απαραίτητη την έννοια Δήμος!!
Θυμάμαι την υπόσχεση περιφερειάρχη πως το θέμα των σκουπιδιών θα το λύσει σε δύο χρόνια και αν αυτό δεν γίνει θα παραιτηθεί!
Με τούτα και μετ άλλα το ιδεώδες του αρχαιοελληνικού όρου περί «Δήμου» συρρικνώθηκε – ταυτίστηκε με την «καθαριότητα της πόλης».
Το πρόβλημα της καθαριότητας, το αυτονόητο, που έπρεπε να είναι λυμένο από συστάσεως των Δήμων σήμερα γίνεται «όραμα»!
Αλήθεια, μετά τη λύση του προβλήματος της καθαριότητας, ποιος θα είναι ο λόγος ύπαρξης του Δήμου στην Ελλάδα ;
Προχωράμε λοιπόν προς την πλήρη απαξίωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και «ημείς άδομεν»!
Γιώργος Μπαλτάς
Ηλιούπολη 17 .3.2019
