του Αλέξανδρου Οικονομίδη
Θυμάμαι την πρώτη φορά που αποφάσισα να γράψω κάτι προς δημοσίευση. Αφορούσε τα «φθηνά» γεύματα που προσέφερε τότε ο δήμος και τα διαφήμιζε ως κοινωνική προσφορά. Η ένστασή μου αναφορικά με το «κοινωνικό πρόσωπο» μίας τέτοιας κίνησης αντιμετωπίστηκε τότε από στέλεχος της δημοτικής αρχής με τον χαρακτηρισμό «βολεμένος» προς το πρόσωπό μου.
Έκτοτε η απερχόμενη δημοτική αρχή έδωσε εξετάσεις επί εξετάσεων και απέτυχε. Η οποιαδήποτε κριτική αντιμετωπιζόταν και αντιμετωπίζεται με τον πλέον άσχημο τρόπο. Μία από τις λίγες αρετές μου είναι η καλή μνήμη, οπότε δεν ξεχνώ ότι ο δήμαρχος μου είχε γράψει δημόσια ότι εξυπηρετώ μικροπολιτικά συμφέροντα, χωρίς όμως να είναι σε θέση να απαντήσει ποια είναι τα συμφέροντα αυτά.
Κάποια άλλη στιγμή ένας πρώην (ή νυν, έχω χάσει την μπάλα με τις διαρκείς αλλαγές του ρόστερ της δημοτικής αρχής) αντιδήμαρχος με χαρακτήρισε λαϊκιστή χωρίς όμως να διευκρινίσει με τι ακριβώς είχε να κάνει ο λαϊκισμός μου. Αυτό που συμβαίνει εδώ και 9 χρόνια είναι χαρακτηριστικό. Πολίτες που απλά λένε τη γνώμη τους, που ασκούν κριτική μέσα στα πλαίσια του δημοκρατικού διαλόγου, αντιμετωπίζονται με υπεροψία και αλαζονία.
Όταν βέβαια μυρίζει εκλογές (και αγιόκλημα) κάποια πράγματα αλλάζουν. Καλώ τον αγαπητό αναγνώστη να κλείσει τα μάτια του και να φανταστεί τι θα γινόταν αν κάποιος τυχαίος δημότης προέβαινε στους χαρακτηρισμούς που προέβη ιερώμενος στην Ηλιούπολη για το πρόσωπο του δημάρχου.
Παρόλα αυτά ο δήμαρχος δεν αντέδρασε και είπε ότι δεν σχολιάζει τα λεγόμενα ενός ιερώμενου. Αυτό δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν αντιμετωπίζονται όλοι οι δημότες ισότιμα, αλλά κρίνονται ανάλογα με την ιδιότητά τους.
Επιπλέον η απερχόμενη δημοτική αρχή διατυμπανίζει ότι έχει τους καλύτερους των καλύτερων στο ψηφοδέλτιό της. Με το φτωχό μου το μυαλό αντιλαμβάνομαι μία τέτοια δήλωση ως απαξίωση των υπολοίπων υποψηφίων, οι οποίοι προφανώς στα μάτια της απερχόμενης δημοτικής αρχής φαντάζουν πλέμπα, δευτεράντζες, τριτοτέταρτοι (δεν μου έρχεται στο μυαλό άλλη αργκό έκφραση). Διαχωρισμός ακόμα και στους υποψηφίους δηλαδή.
Αποτελεί πραγματικότητα το γεγονός ότι όταν διοικείς ένα δήμο επί εννιά συνεχόμενα χρόνια γίνεσαι κατεστημένο και καλώς κακώς λειτουργείς με αυτό τον τρόπο.
Η ιδιότητά σου σου δίνει το ελεύθερο να κάνεις προεκλογική εκστρατεία ακόμα και μέσα σε σχολεία, σε ΚΑΠΗ, οπουδήποτε.
Ωστόσο το δημοκρατικό πολίτευμα επιτρέπει σε κάθε πολίτη, σε κάθε δημότη να εκφράζει την άποψή του (με κόσμιο πάντα τρόπο), να διαφωνεί, να στηλιτεύει και σε έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με ανεξήγητη επιθετικότητα.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι εκλογές αυτές θα γίνουν μέσα σε κλίμα πόλωσης, καθώς ο αριθμός των υποψηφίων δημάρχων είναι μεγάλος και τα συμφέροντα αντικρουόμενα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα πόλωσης οφείλουμε να στηρίξουμε τον πολιτισμό, πολιτικό και μη, και να δώσουμε την ψήφο μας σε νέους, άφθαρτους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν διάθεση να βοηθήσουν και να κάνουν το δήμο μας καλύτερο.
Αν κάτι έμαθα στο πανεπιστήμιο εκεί ψηλά στην Εσπερία των αρχαίων είναι ότι πρέπει να συγκρίνω. Να συγκρίνω καταστάσεις και ανθρώπους.
Ταξιδεύοντας στο χρόνο και πηγαίνοντας πίσω στο 2010 διαπιστώνω ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο στο δήμο μας.
Αυτό που κάποτε λέγαμε ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται. Το κυκλοφοριακό γίνεται ολοένα και χειρότερο, οι διαρρήξεις και τα περιστατικά κλοπών αυξάνονται, οι κακοτεχνίες και οι λακούβες στους δρόμους μας δίνουν την αίσθηση της περιπέτειας σε κάποια ζούγκλα του Αμαζονίου.
Πρέπει να σκεφτούμε τι είναι καλύτερο για μας. Να σκεφτούμε ποιος έχει πραγματικά όρεξη να προσφέρει ώστε η Ηλιούπολη να γίνει κέντρο πολιτισμού, ανάπτυξης, περιβαλλοντικής αφύπνισης και δημιουργικότητας.
Πρέπει να σκεφτούμε ποιοι είναι οι πραγματικά άριστοι και για μία και μοναδική φορά να κάνουμε την ανατροπή και την αλλαγή μακριά από ξύλινες γλώσσες, παλαιοκομματικές νοοτροπίες και δημοσιοϋπαλληλική σκέψη.
Η αριστεία δεν βρίσκεται στο κατεστημένο. Βρίσκεται αλλού.
ΥΓ. Οφείλω να ευχαριστήσω τις σελίδες που μου δίνουν βήμα για να γράφω την άποψή μου ως απλός δημότης.
Οφείλω επίσης να αναφέρω ότι μία συγκεκριμένη νεόκοπη ιστοσελίδα, η οποία διατυμπανίζει την αντικειμενικότητά της, όχι μόνο δε δημοσιεύει κείμενά μου, αλλά και δεν μπαίνει καν στον κόπο να αιτιολογήσει αυτήν την στάση. Έλα μου όμως που το λάδι είναι πράσινο και δεν αλλάζει χρώμα.
