του Αλέξανδρου Οικονομίδη

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου, νομπελίστας από την Πορτογαλία, είχε πει κάποτε «Είμαστε περισσότερο τα ελαττώματά μας παρά τα προσόντα μας».

Διανύουμε προεκλογική περίοδο σε όλα τα επίπεδα, τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο έντονο, όσο το φαινόμενο των έργων της τελευταίας στιγμής.

Έργα παντού, πεζοδρόμια φτιάχνονται, πλατείες αναπλάθονται, σκάβονται δρόμοι, μυρίζει βρε παιδί μου Ευρώπη παντού. Σαν αυτοί που βίωναν οι Έλληνες την προ-Ολυμπιάδας περίοδο, που ευτυχώς είχα την τύχη να μην ζήσω από κοντά.

Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι θα έπρεπε να γίνονται κάθε χρόνο δημοτικές εκλογές. Μόνο τότε οι δημοτικές αρχές θα έκαναν συνέχεια έργα, θα εγκαινίαζαν πάρκα, ποτίστρες για τα αδέσποτα, αντιπλημμυρικούς αγωγούς και «έργα ανάπτυξης, προόδου και ευημερίας».

Η λογική του «βλαχοδημάρχου» χτυπάει την πόρτα μας με μανία, ειδικά εδώ κάτω στα νοτιοανατολικά προάστια.

Έχω την τύχη (και ατυχία) να εργάζομαι σε αυτές τις περιοχές και να περνώ συχνά-πυκνά από τους κεντρικούς δρόμους των όμορφων περιοχών μας.

Κάθε μέρα βλέπω με χαρά νέα έργα, νέα σκαψίματα, νέο κλείσιμο δρόμων, νέες παρακάμψεις και σκέφτομαι τι τυχερός που είμαι που τολμώ και αναπνέω τον ευρωπαϊκό αέρα, εγώ ο φτωχός, ο πλεμπαίος, ο απλός πολίτης.

Δεν τολμώ να σκεφτώ ότι όλα αυτά γίνονται για να πειστεί το πόπολο να ψηφίσει τους ίδιους, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ένδειξη μικροπρέπειας από μέρους μου.

Δεν τολμώ να σκεφτώ ότι όλως τυχαίως έχουμε εκλογές σε 3 ½ μήνες.

Δεν τολμώ να σκεφτώ ότι το πόπολο έχει τόσο κοντή μνήμη που θα θυμάται μόνο το καινούργιο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι του, το οποίο φτιάχτηκε καμία εβδομάδα πριν τις εκλογές.

Δεν τολμώ να σκεφτώ, γιατί αν το σκεφτώ θα απογοητευθώ. Θα απογοητευθώ από τα «πλήθη» συμπολιτών μου που πορεύονται με την εξουσία, που γράφουν δημόσια στα σόσιαλ μίντια ύμνους για τους δημάρχους μας, τους άρχοντές μας που κάνουν τα πάντα για το καλό μας.

Θα απογοητευθώ από το πλήθος των καινούργιων μπλογκ και ιστοσελίδων που ξεπετάγονται για να στηρίξουν τον δικό τους αγαπημένο.

Θα απογοητευθώ από την εμμονή μας στο παλιό, το τετριμμένο, το και καλά «δοκιμασμένο».

Θα απογοητευθώ αλλά θα συνεχίζω να ελπίζω.

Θα σταθώ στα ελαττώματά μου, θα τα κοιτάξω στα μάτια και θα προσπαθήσω να τα αντιμετωπίσω. Αντίθετα από ότι κάνουν οι τοπικοί άρχοντες των προαστίων μας, οι οποίοι όπου σταθούν και όπου βρεθούν μας θυμίζουν τα έργα που (δεν) έκαναν, την προσφορά τους στις τοπικές κοινωνίες και τα προσόντα που διαθέτουν. Γιατί εδώ που φτάσαμε, το να φτιάξεις τα πεζοδρόμια τρεις μήνες πριν τις εκλογές φαντάζει έργο πνοής…

ΥΓ1. Κάντε μία βόλτα με το αυτοκίνητο από Ηλιούπολη, Άλιμο, Αργυρούπολη, Ελληνικό και θα καταλάβετε τι σημαίνει περιπέτεια. Τέτοιο σκάψιμο δεν έχει ξαναγίνει.

ΥΓ2. Στους «βλάχους» ταιριάζει η λογική του «βλαχοδημάρχου».

ΥΓ3. Ευρωπαίος δε γίνεσαι βάζοντας μία σημαία με αστεράκια σε δεκάδες σημεία της πόλης σου.

Ευρωπαίος γίνεσαι αν αλλάξεις νοοτροπία, σταθείς στα ελαττώματά σου, τα παραδεχτείς και κοιτάξεις πώς να τα φτιάξεις.

Δίκιο είχε ο μακαρίτης ο Σαραμάγκου τελικά.