Του Δημήτρη Καμπουράκη (www.liberal.gr)
Μπροστά στο φορτωμένο πορτοκάλια δεντράκι του Μαξίμου, ο Αλέξης αναφέρθηκε τρεις φορές (μήπως και μας διέφυγε) στην «γενναιότητα» του να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή, ενώ το Σύνταγμα του επέτρεπε να κυβερνά και δίχως να το κάνει.
Σιγά πρωθυπουργέ μας, μην είσαι τόσο ριψοκίνδυνος. Μην τα παίζεις όλα για όλα για τις αρχές σου. Ούτε ο Αστραπόγιαννος στην ταινία δεν έκανε τέτοιες αποκοτιές σαν τις δικές σου.
Βεβαίως, γενναιότητα είναι να μπαίνεις σε μια μάχη δίχως να γνωρίζεις το τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην οποία καταφεύγεις.
Γενναιότητα είναι να αποτολμάς μια πράξη στηριγμένος αποκλειστικά στις αρχές σου και στην πειστικότητα των επιχειρημάτων σου, όχι σε μια προκατασκευασμένη αριθμητική. Γενναιότητα είναι να ρισκάρεις, όχι να οργανώνεις ένα παιχνίδι με μιλημένους εκ των προτέρων και τους αντιπάλους και τον διαιτητή.
Ο Αλέξης, ως συνήθως, πρώτα έφτιαξε την παρτίδα στα μέτρα του και μετά βγήκε να διαφημίσει την τόλμη του να παίξει σ’ αυτήν. Ρήμαξε τον Καμένο παίρνοντας τους βουλευτές του και στην συνέχεια ζήτησε από τον Βούτση να φτιάξει μια αναμέτρηση για να το αποδείξει και πρακτικά.
Προσέξτε, δεν αποψίλωσε κάποιον εχθρό του, αλλά τον συνέταιρο του. Και μετά βγήκε στην καγκελόπορτα του Μαξίμου να παραστήσει τον ατρόμητο που δεν υπολογίζει ούτε κόστος ούτε ρίσκο. Ο αιώνιος Αλέξης.
Εντάξει, ξέρουμε ότι η εξουσία είναι παιχνίδι δύναμης. Ότι βραχυπρόθεσμα όλα μετρώνται από το αποτέλεσμα. Ότι τις περισσότερες φορές ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Οπότε δεν μας κατέπληξε διόλου το γεγονός ότι ειδικά ο Τσίπρας έκανε σκόνη το συνεταιράκι του, μετατρέποντας τα ΑΝΕΛικά μεγαλοστελέχη σε Συριζαϊκά ρετάλια. Ήταν αναμενόμενο να το κάνει.
Αλλά τουλάχιστον, αφού το ‘κανε, ας μην μας λέει τρεις φορές μέσα σ’ ένα λογίδριο πόσο γενναίος είναι που αποτόλμησε να πάει σε ψήφο εμπιστοσύνης. Μας δουλεύει μπροστά στα μάτια μας.
Επίσης, από τον χθεσινό ορυμαγδό γεγονότων, εμένα με ενόχλησε και κάτι ακόμα. Τα καλά λόγια που είπε ο ένας για τον άλλον. Η παράσταση τους είχε κάτι εμφανώς ψεύτικο κι από τις δυο μεριές.
Ο Τσίπρας εκθείασε τον Καμένο. Μα αφού ήταν τόσο καλός και ηθικός και έντιμος, γιατί του ροκάνισε τόσο απροκάλυπτα την κοινοβουλευτική του ομάδα; Αλλά και ο Καμένος είπε τα καλύτερα για τον Τσίπρα. Αυτό είναι ακόμα πιο παράδοξο.
Ο Πάνος τα ‘βαλε με τους παλιούς βουλευτές που τον εγκατέλειψαν λέγοντας ότι δωροδοκήθηκαν, τα ‘βαλε με τους σημερινούς υπουργούς του που δεν θα τον ακολουθήσουν λέγοντας ότι αντάλλαξαν την ψήφο τους με την καρέκλα τους, όμως γι αυτόν που μεθόδευσε την πράξη τους και ωφελήθηκε από την αποστασία τους, είχε μόνο καλά λόγια να πει.
Δεν είναι κομματάκι ύποπτο αυτό; Άδικο είχε η ΝΔ όταν επεσήμανε ότι ο Καμένος δάνεισε δυο βουλευτές στον Τσίπρα για να τον βοηθήσει να επιβιώσει και να περάσει την συμφωνία των Πρεσπών;
Και υπάρχει ακόμα μια ερώτηση προς τον Αλέξη. Οι ΑΝΕΛοϋπουργοί που θα μείνουν στην κυβέρνηση, θα είναι υποψήφιοι στις εκλογές με τον Σύριζα; Είναι κρίσιμο να το μάθουμε από τώρα, για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Να καταλάβουμε ποιος θα ψηφίσει υπέρ της κυβέρνησης κατά συνείδηση και ποιος μετά από την λήψη ανταλλαγμάτων.
Να μάθουμε παραλλήλως και ποιος ήταν ο παράγων από το επιτελείο του πρωθυπουργού που έκανε τις διαπραγματεύσεις.
Να μάθουμε, όχι για να αμφισβητήσουμε την νομιμότητα της κυβέρνησης που θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, απλώς για να καταγράψει τα καθέκαστα η ιστορία για τα μελλοντικά της βιβλία…
