Σήμερα η χώρα υποδέχεται την καγκελάριο της Γερμανίας κα Μέρκελ. Το ταξίδι της έχει έναν και μοναδικό σκοπό. Την εξασφάλιση της συμφωνίας των Πρεσπών για τα συμφέροντα της χώρας της.

Απέναντί της θα βρει την ελληνική κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Που οφείλουν να έχουν ένα σκοπό. Την εξασφάλιση των συμφερόντων της πατρίδας τους.

Τα συμφέροντα της Ελλάδας που αφορούν και στη Γερμανία σήμερα είναι πολλά, αλλά πρωταγωνιστούν τρία:

Η συμφωνία των Πρεσπών

Το κούρεμα του ελληνικού χρέους

Η καταβολή των οφειλόμενων αποζημιώσεων του Πολέμου.

Στο πρώτο θέμα η καγκελάριος έχει έρθει για να διαπιστώσει και εξασφαλίσει ότι η κυβέρνηση και κατά συνέπεια η ελληνική Βουλή θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών.

Προς αυτή την κατεύθυνση θα επαναβεβαιώσει στη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό ότι εκείνος παραμένει πιστός σε όσα έχει συμφωνήσει με τον κ Ζάεφ, με εκείνην και με τον κ Τράμπ.

Και θα ασκήσει πίεση στην αντιπολίτευση να ψηφίσει και εκείνη τη συμφωνία, επιχειρηματολογώντας για την αξία της. Ενδεχομένως, παρέχοντας προφορικές εγγυήσεις, που δεν έχουν καμιά αξία, ότι ο βόρειος γείτονας δεν θα εγείρει αλυτρωτικές απαιτήσεις έναντι της Ελλάδας.

Επιπροσθέτως, η κα Μέρκελ θα προσπαθήσει να πείσει την αξιωματική αντιπολίτευση να εφαρμόσει τη Συμφωνία αν γίνει κυβέρνηση, ακόμα και αν δεν την έχει ψηφίσει ή την έχει καταψηφίσει στη Βουλή.

Πράγμα σχετικά εύκολο αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της ΝΔ, ότι εφ όσον ψηφιστεί η συνθήκη από τη Βουλή παράγει αυτομάτως μη αναστρέψιμα νομικά αποτελέσματα. Γεγονός αναμφισβήτητο, σύμφωνα με τις προβλέψεις της συμφωνίας.

Όλα αυτά καλύπτουν το πολιτικό σκέλος των κομμάτων και των εξουσιών, αλλά αφήνουν απ έξω το σημαντικότερο κομμάτι: Το λαό!

Ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειονότητα διαφωνεί με τη συμφωνία, θεωρώντας την από προδοτική μέχρι επιζήμια για τα ιστορικά, πολιτιστικά, γεωπολιτικά, δημοκρατικά του συμφέροντα. Και επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας του και των Βαλκανίων. Ένα σπίρτο σε μια πυριτιδαποθήκη, σε έναν πόλεμο της δύσης με τη Ρωσία, στον οποίο σέρνεται να πάρει μέρος εκούσα- άκουσα η Ελλάδα.

Εν κατακλείδι, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων τη θεωρεί αναγνώριση ενός ψέματος. Δεν υπάρχουν εθνικά Μακεδόνες. Στην καλύτερη περίπτωση, σύμφωνα με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου που έχει υπογράψει η Ελλάδα, και είναι ισχυρή, υπάρχουν Μακεδόνες του Βαρδάρη ή Σλαβομακεδόνες.

Το πιο σημαντικό, η συντριπτική πλειονότητα του λαού τη θεωρεί άκρως αντιδημοκρατική, γιατί δεν τον λαμβάνει υπ όψιν της. Για την ακρίβεια, η συνθήκη και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έχουν επίτηδες αποκλείσει τη λαϊκή ετυμηγορία από την έγκριση της συμφωνίας. Για να μην απορριφθεί. Έχουν δηλαδή ομολογήσει μ αυτόν τον τρόπο ότι συνομολογούν και εγκρίνουν μια διεθνή συνθήκη, που αφορά στους κατοίκους της χώρας στο διαρκές μέλλον, την οποία οι κάτοικοι δεν θέλουν! Ομολογούν ότι δρουν ενάντια στη βούληση του λαού!

Η κυρία Μέρκελ, που επισκέπτεται τη χώρα δεν είναι κυβερνήτης της. Και δεν έχει ευθύνη για τη διακυβέρνησή της. Οι λαοί κυβερνιώνται από αυτούς που εκλέγουν οι ίδιοι. Οι οποίοι έχουν αυτή την ευθύνη. Οι κυβερνήτες λένε τα ναι και τα όχι. Και από αυτά κρίνονται και οι ίδιοι και τα συμφέροντα της χώρας τους.

Ο λαός, από την πλευρά του, έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται, να διαδηλώνει, ακόμα και να εξεγείρεται με κάθε τρόπο για να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία ΤΟΥ όταν αυτή απειλείται, όπως προβλέπει το Σύνταγμα (άρθρο 120). Και η Δημοκρατία απειλείται κάθε φορά που μια δύναμη εντός ή εκτός εξουσίας δρα σε βάρος των συμφερόντων του λαού, ερήμην του, αγνοώντας τον, θέτοντάς τον σε κίνδυνο. Περιφρονώντας τον.

Η ελληνική κυβέρνηση, και όχι η κυρία Μέρκελ, έχει υπογράψει μια συνθήκη για τη Μακεδονία, περιφρονώντας την πασιφανή αντίρρηση και διαφωνία του ελληνικού λαού. Επομένως, είναι καθήκον της ελληνικής κυβέρνησης να πράξει το ένα και μοναδικό που έχει υποχρέωση έναντι του λαού:

Να πληροφορήσει την καγκελάριο ότι στα πλαίσια της Δημοκρατίας δεν μπορεί να αγνοήσει τη γνώμη του λαού για ένα τόσο κορυφαίο πατριωτικό ζήτημα. Και να την πληροφορήσει ότι θα προχωρήσει στη διενέργεια δημοψηφίσματος για την έγκριση ή απόρριψη της συμφωνίας των Πρεσπών.

Από την άλλη πλευρά, είναι καθήκον του λαού να διεκδικήσει από την κυβέρνησή του το δικαίωμά του να αποφασίσει ο ίδιος για την τύχη και το μέλλον ενός μεγάλου κομματιού της επικράτειάς του που είναι η Μακεδονία. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Η συμφωνία των Πρεσπών ανοίγει το δρόμο για βαλκανική διελκυστίνδα διεκδικήσεων και αμφισβητήσεων, δημιουργώντας ένα ψευδεπίγραφο έθνος, μια ψευδεπίγραφη γλώσσα και μια ψευδεπίγραφη ονομασία κράτους, με τα οποία διαφωνούν και οι άλλοι δύο ισχυροί πόλοι της περιοχής, η Βουλγαρία και η Σερβία.

Το κούρεμα του χρέους

Το δεύτερο θέμα που οφείλει να θέσει στην κυρία Μέρκελ η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση, είναι το κούρεμα του ελληνικού χρέους, το οποίο είναι αδύνατο να αποπληρωθεί σύμφωνα με όλους τους αξιόπιστους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς παράγοντες και σύμφωνα με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Όλοι, όργανα του παρόντος κεφαλαιοκρατικού συστήματος και όχι οπαδοί του μαρξισμού, της αναρχίας ή της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Το κούρεμα είναι κορυφαίο ζήτημα, γιατί η φαντασιακή υπόθεση ότι το χρέος είναι βιώσιμο δεν κάνει τίποτε άλλο από το να υποχρεώνει τη χώρα σε θηριώδη πλεονάσματα, για πολλά χρόνια, εξαναγκάζοντάς την να κατατρώει τις σάρκες της για να τα συγκεντρώσει, χωρίς να της αφήνει έτσι περιθώρια ανάσας για παραγωγή και επενδύσεις. Την καταδικάζει σε διαρκή ύφεση και τη στέλνει με μαθηματική ακρίβεια σε νέο δανεισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες της.

Η επιμονή της Γερμανίας κυρίως, και άλλων δανειστών, στην άποψη ότι πρέπει να παριστάνουν ότι το χρέος είναι βιώσιμο για να μην πάρουν αέρα οι Έλληνες και ξεσφίξουν το ζωνάρι, είναι πανομοιότυπα τιμωρητική και εγκληματική με τη συλλογιστική των Γάλλων και Βρετανών, που υποχρέωσαν τη Γερμανία σε αποπληρωμή θηριωδών αποζημιώσεων για τον Α Παγκόσμιο. Με αποτέλεσμα η καταρράκωση του γερμανικού πληθυσμού να γεννήσει τον Χίτλερ.

Ήδη, μεγάλα κομμάτια ευρωπαίων πολιτών κατευθύνονται στην ακροδεξιά, έχοντας μπουχτίσει από τις πολιτικές λιτότητας και από την περιφρόνηση των κυβερνήσεων και των κομμάτων για την καθημερινότητα των πολιτών σε όλα τα επίπεδα. Έχοντας μπουχτίσει από την περιφρόνηση των πολιτικών για τις ιδεολογίες και τις αρχές της Δημοκρατίας. Και των δεξιών και των αριστερών πολιτικών. Το καλύτερο περιβάλλον για τα άκρα!

Οι αποζημιώσεις για το κατοχικό δάνειο

Το τρίτο θέμα, που οφείλει να θέσει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και όλα τα άλλα κόμματα, στην κυρία Μέρκελ είναι η πληρωμή του κατοχικού δανείου. Ένα αναγκαστικό δάνειο, με το πιστόλι στον κρόταφο, που έχει αναγνωριστεί από τι ίδιες τις κατοχικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν αρχίσει την αποπληρωμή του σε δόσεις, τεκμηριωμένα!

Ένα δάνειο, που είναι ισχυρότατο νομικά, όπως βεβαιώνουν σχεδόν όλοι οι νομικοί που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με το θέμα. Η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε ποτέ από την απαίτησή του και η Γερμανία δεν προσέφυγε ποτέ στη δικαιοσύνη για να το αρνηθεί, ούτε το αμφισβήτησε σε καμμία συνθήκη.

Το δάνειο μένει εκκρεμές και απλήρωτο γιατί οι πρώτες ελληνικές μεταπολεμικές κυβερνήσεις δεν το απαίτησαν ώστε να βοηθήσουν τη Γερμανία να ορθοποδήσει, οι επόμενες ανέχτηκαν το αίτημα της Γερμανίας να ενωθεί πρώτα σε ένα κράτος πάλι (από Λαοκρατική και Δυτική), ενώ οι επόμενες δεν ήθελαν να χαλάσουν τη σχέση τους με την «ισχυρή» πια Γερμανία!

Πάνω σ αυτό το τοπίο, η χώρα που υποτίθεται ότι λατρεύει τη νομιμότητα και τιμωρεί κάθε οικονομική ατασθαλία ή ολιγωρία, η χώρα που κουνάει το δαχτυλάκι σε καθέναν που δεν είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις του, η ίδια χώρα, η Γερμανία, αρνείται να πληρώσει βεβαιωμένα χρωστούμενα!

Αλλά, και σ, αυτό το σημείο πάλι, οι Έλληνες πολίτες έχουν κυβερνήσεις που εκλέγουν για να τους εκπροσωπούν. Και είναι δουλειά των ελληνικών κυβερνήσεων να διεκδικούν τα λεφτά του ελληνικού λαού από όποιον τα χρωστάει. Είναι υποχρέωση, λοιπόν της ελληνικής κυβέρνησης, συνεπικουρούμενης και από τα άλλα κόμματα, να ζητήσει από την καγκελάριο Μέρκελ την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου. Με τρόπο «γερμανικά» συνεπή.

Τρείς απαιτήσεις

Επειδή, όμως, ζούμε σ αυτή τη χώρα και γνωριζόμαστε όλοι, ξέρουμε εκ προοιμίου ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει καμιά από τις τρείς κινήσεις προς τη Γερμανίδα καγκελάριο.

Γιατί είναι η ίδια που υπέκυψε στην απαίτηση και της Γερμανίας να συντάξει και συνομολογήσει με τον κ Ζάεφ τη συμφωνία των Πρεσπών. Είναι η ίδια που δέχτηκε με το Τρίτο δικό της αχρείαστο μνημόνιο να πληρώνει η χώρα, αιχμάλωτη, θηριώδη τοκοχρεωλήσια για άλλα 43 χρόνια, με καταστροφικά πλεονάσματα, χωρίς κούρεμα του χρέους.

Και είναι η ίδια που αρνείται να απαιτήσει την πληρωμή των γερμανικών αποζημιώσεων του δανείου από τη Γερμανία, ψελλίζοντας πού και πού δυό ανώδυνες κουβέντες, χωρίς νομικό και διπλωματικό αντίκτυπο.

Με αυτά τα δεδομένα, ο ελληνικός λαός πρέπει πάλι μόνος του, απέναντι στους κυβερνήτες του που τον περιφρονούν, απλώς αρμέγοντάς τον οικονομικά και κακοποιώντας τον πολιτιστικά, να διεκδικήσει ΟΡΘΙΟΣ αυτά που δικαιούται και τίποτε παραπάνω. Και να απαιτήσει με υπογραφές, με συλλαλητήρια και με κάθε άλλο δημοκρατικό τρόπο:

Δημοψήφισμα τώρα για τη Μακεδονία

Κούρεμα του χρέους

Πληρωμή του γερμανικού κατοχικού δανείου

Ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος που μπορεί να υποχρεώσει τους κυβερνήτες του να μάθουν, ότι όταν κυβερνάς, εκτός από τα ναι υπάρχουν και τα ΟΧΙ. Εκτός από τη ζητιανιά υπάρχει και η απαίτηση. Εκτός από τα τέσσερα υπάρχει και η όρθια στάση.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης (www.liberal.gr)