Του Στάθη (www.topontiki.gr)

Ο κατά δήλωσίν του δεξιός, βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων, κ. Σαρίδης, είδε φως στον Προϋπολογισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ανέβλεψε, απεκδύθηκε το ιμάτιο της Μωράς Παρθένου κι έσπευσε αρωγός κι αυτός στην εθνική προσπάθεια υπέρ Γερμανίας, Δανειστών και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.

Στο Ηλειακό ιδιόλεκτο (ίσως και εις άλλα, δεν γνωρίζω) σαρίδι λέμε το σκουπίδι. Το μικρό σκουπιδάκι. Αυτό που σαρώνεται εύκολα με τη σαρώστρα, τη σαρωματιά – κοινώς τη σκούπα. Βεβαίως ο κ. Σαρίδης φέρει αυτό το όνομα κατά σύμπτωσιν – η περίπτωσή του δεν συνάδει με αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «η επίσκεψις των ονομάτων» ενώ οι νεότεροι αποκαλούν «όνομα και πράμα»…

Και πάνω στον κακό χαμό το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ διέγραψε οριστικώς (!), με ψήφους 3-2, τον συνάδελφο Σωτήρη Καψώχα για τις απόψεις που εξέφρασε από το προπαγαδιστάν της ΕΡΤ εναντίον του κ. Μητσοτάκη (περί φασισμού και άλλων ευτράπελων).

Διαγραφή; Από πού κι ώς πού;! Ο κ. Καψώχας είπε τη γνώμη του. Με την οποίαν μπορεί να διαφωνεί ο οποιοσδήποτε! (προσωπικώς διαφωνώ καθέτως). Αλλά από πότε η γνώμη τιμωρείται πειθαρχικώς; Ο κ. Καψώχας κρίνεται για αυτά που λέει και γράφει από τους πολίτες. Τι δουλειά έχει το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ; (το οποίον άλλωστε κοιμάται όρθιο για πάσαν παθολογία που ταλανίζει τη δημοσιογραφική δεοντολογία) – η έκφραση γνώμης το μάρανε;

Το δικαίωμα όλων να λένε πράγματα με τα οποία διαφωνούν άλλοι, θα έπρεπε να είναι το πρώτο μέλημα της ΕΣΗΕΑ. «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπισθώ έως θανάτου το δικαίωμά σου να το λες».

Αυτά είναι αυτονόητα πράγματα και το Πειθαρχικό κάνει μια επίδειξη βλακείας με περικεφαλαία! – γνώμη μου βεβαίως για την οποία το Πειθαρχικό μπορεί να μου ασκήσει δίωξη με το ερώτημα της διαγραφής! Έχουμε παλαβώσει;! Με αυτό το κριτήριο, την έκφραση γνώμης, το Πειθαρχικό θα έπρεπε να έχει διαγράψει τον μισό κλάδο!

Όπως και να ’χει καθημερινώς εκπίπτουμε! Η παρότρυνση (ή μήπως διαταγή;) του κ. Μητσοτάκη από του βήματος της Βουλής σε εκλεγμένο βουλευτή να «εξέλθει της αίθουσας» πολλά παρατράγουδα προοιωνίζεται.

Όπως και ο καυγάς με τον Πρόεδρο της Βουλής, κ. Βούτση, στον οποίον ο κ. Μητσοτάκης επιδόθηκε με σθένος γαβριά και στυλ μαχαλόμαγκα (με το κωμικό αποτέλεσμα ενός Χάρβαρντ που έχει πάει εκδρομή στην Τρούμπα).

Όμως το κορυφαίο και το άκρως επικίνδυνο που ελέχθη απ’ τον κ. Μητσοτάκη τω δέρατι Βορίδη στη Βουλή είναι το εξής: «Να τελειώνουμε με τον Τσίπρα όχι μόνον για αυτά που κάνει, αλλά και για αυτά που πιστεύει».

Θείο δώρο στον Τσίπρα, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να αντιστρέψει αυτόν τον ιταμό αφορισμό σε μια δεινή (και δόλια) σοφιστεία: εμείς δεν θα σας τελειώσουμε για αυτά που πιστεύετε, αλλά για αυτά που κάνετε!

Με δυο λόγια, ο ένας εξέφρασε μια ψυχροπολεμική και εμφυλιοπολεμική απειλή, ενώ ο άλλος κατέφυγε σε έναν πολύ βολικό διαχωρισμό, εκείνον που διαφοροποιεί την ιδεολογία από την πράξη. Στην πολιτική ένας τέτοιος διαχωρισμός είναι η πεμπτουσία του τυχοδιωκτισμού, της μπαγαποντιάς, του αμοραλισμού και της δημαγωγίας.

Μπορεί, δηλαδή, να είμαι αριστερός αλλά δύναμαι να εφαρμόζω νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μπορεί να είναι αριστερός, αλλά παραχωρώ την περιουσία της χώρας στους Γερμαναράδες (καθώς και το σώμα της στους Αμερικανούς).

Μπορεί να είμαι αριστερός, αλλά δύναμαι να σας δουλεύω κανονικά (για τόσα πολλά), έχοντας μάλιστα το ηθικό πλεονέκτημα να σας περιφρονώ.

Είναι φανερό: ο νέος δικομματισμός είναι χειρότερος από τον προηγούμενο. Κινείται σε επίπεδο τρολ. Ζέχνει. Σε επίπεδο Καμμένου και Καρανίκα.

Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό ήταν από τις χειρότερες των νεωτέρων ετών – ίσως η χειρότερη. Και μπορεί, απηυδισμένοι οι Έλληνες να μην έδωσαν ιδιαίτερη σημασία, αλλά όλα αυτά θα τα βρουν μπροστά τους.

Ο Τσίπρας μιλά για πατριωτισμό και δίνει τη Μακεδονία. Χαρακτηρίζοντας στη συνέχεια τους πατριώτες που αντιδρούν σε κάτι τέτοιο εθνικιστές. Τρολ. Επίπεδο τρολ.

Με τον βολικό διαχωρισμό ιδεολογίας και ασκούμενης πολιτικής – αυτήν την κορωνίδα της δημαγωγίας – τα πάντα είναι δυνατά. Τώρα ο κ. Γεωργιάδης δηλώνει ότι «αν με πυροβολήσουν θα φταίει ο Τσίπρας»!

Συμπέρασμα: ελάχιστη σημασία έχει ποιος ήρξατο χειρών αδίκων με την εμφυλιοπολεμική πόλωση, σημασία έχει ότι σ’ αυτήν συμμετέχουν με ενθουσιασμό και οι δύο πόλοι.

«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Πνευματικώς…

email: [email protected]