Ο προϋπολογισμός του Δήμου αλλά και κάθε προϋπολογισμός συντάσσεται ή πρέπει να συντάσσεται αποτυπώνοντας όλα τα οικονομικά μεγέθη και όσο πιο κοντά στις πραγματικές αξίες που αναφέρεται!
Συμβαίνει όμως έτσι;
Από μια πρώτη ματιά φαίνεται να συμβαίνει!
Το εγγυώνται άλλωστε και μια σειρά ελεγκτικών μηχανισμών.
Αυτό ενισχύεται και από τις συζητήσεις που γίνονται και κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, συζητήσεις οι οποίες αναλώνονται στο τρόπο διάθεσης των διαθέσιμων πόρων.
Οι διαθέσιμοι πόροι του Δήμου Ηλιούπολης προέρχονται κυρίως από τα χρήματα που εισπράττει η κεντρική εξουσία, το κράτος, για λογαριασμό της Αυτοδιοίκησης.
Με τα χρήματα αυτά καλύπτονται οι ανελαστικές δαπάνες του Δήμου που ανέρχονται στο 90% του προϋπολογισμού της Ηλιούπολης.
Το άλλο 10%, 3-4 εκατομμύρια, προέρχεται από ίδιους πόρους του Δήμου, με τη διάθεση των οποίων ο Δήμος Ηλιούπολης επιχειρεί να δικαιολογήσει το «Αυτοδιοίκητο» του!
Επί του 90% οι συζητήσεις αρκούνται σε διαφορετικού επιπέδου και έντασης, θεωρητικές, προσεγγίσεις-διεκδικήσεις!
Όλες αγνοούν πως η δύναμη ανήκει σ αυτόν που έχει το χρήμα, το κράτος, έστω και αν το εισπράττει για λογαριασμό άλλων!
Για το 10% των «ιδίων εσόδων», οι συζητήσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες ή μάλλον αποφεύγεται η εμβάθυνση του Δημοτικού Συμβουλίου σε δυνατότητες μεγιστοποίησης του!
Γιατί;
Γιατί πάνω από το Δημοτικό Συμβούλιο προβάλλεται-αιωρείται ένας φόβος ή ίσως και μια θεωρητική θέση «ιδεολογικού περιεχομένου»!
Να αποφευχθεί η ρετσινιά του Δήμου ως φορομπήχτη και πολύ περισσότερο ως φοροεισπρακτικού μηχανισμού!
Ο ρόλος του φορομπήχτη και φοροεισπράκτορα αποδίδεται “a priori” στο κεντρικό κράτος, στους κακούς.
Οι Αυτοδιοικητικοί, οι περί τα Αυτοδιοικητικά είναι μόνο να μοιράζουν και να μοιράζουν δωρεάν!
Στα πλαίσια αυτής της κουλτούρας έχουν αναπτυχθεί διάφορες πρακτικές που κοστίζουν μεν, αλλά δεν αποτιμώνται, δεν καταχωρούνται στον προϋπολογισμό στις πραγματικές τους τιμές και που το λογαριασμό τον πληρώνει ο Πολίτης ως γενική και αφηρημένη έννοια!
Για παράδειγμα:
Για να ενοικιάσει ένας σύλλογος στην Ηλιούπολη μια αίθουσα 200 μ2 θα χρειαστεί ένα ενοίκιο πάνω κάτω 500 Ευρώ το μήνα!
Ο Δήμος παρέχει μια τέτοια αίθουσα χωρίς μίσθωμα με το «λογικοφανώς σωστό» σκεπτικό της ενίσχυσης των συλλογικών δράσεων.
Αυτό, αυτή πράξη είναι πολιτικά ορθή πράξη!
Αλλά και αν είναι σωστό, μήπως υπάρχει μια πρακτική πιο σωστή και που θα εξέφραζε κα μια δυναμική;
Στο παράδειγμά μας: γιατί να μην αποτιμηθεί και καταγραφεί ως έσοδο του Δήμου, το κατά τους νόμους της αγοράς ενοίκιο των 500 Ευρώ και ταυτόχρονα αυτό να γίνει παροχή στο σύλλογο αν ο Δήμος κρίνει;
Έτσι οι πολίτες θα γνωρίζανε ο τι οι υπηρεσίες που παρέχει σε είδος ο Δήμος στο σχετικό σύλλογο θα ήταν 6.000 Ευρώ το χρόνο!
Το άθροισμα, οι αξίες τέτοιων πρακτικών σε τι ποσά αποτιμώνται χωρίς να εμφανίζονται στο προϋπολογισμό του Δήμου;
Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, τα ποσά που ο Δήμος δεν εμφανίζει στο προϋπολογισμό του, σε πραγματικές τιμές, τόσο ως έσοδα όσο και ως δαπάνες, συμποσούνται σε αρκετά εκατομμύρια!
Να μια πλευρά των «οικονομικών του Δήμου», μια αθέατη πλευρά των οικονομικών του Δήμου που μόνο «εξ αντανακλάσεως» φωτίζεται και ενδεχομένως παράγει πολιτικές συμπεριφορές που κινούν «underground» διεργασίες !
Θέλετε και άλλα παραδείγματα; Πολλά !
Πέρα από τις αξίες-ποσά που καταγράφονται στον προϋπολογισμό, και για τα οποία αξιολογείται η εικόνα του Δήμου και του εκάστοτε Δημάρχου, ψηφίζεται ή δεν ψηφίζεται ο προϋπολογισμός, υπάρχει και η μη καταγραμμένη με πραγματικές αξίες «δράση» στο όνομα του Δήμου, με την οποία, «χτίζεται» η επιτυχία η μη, του εκάστοτε Δημάρχου!
Αυτές οι «αξιολογήσεις ικανοτήτων των Δημοτικών αρχόντων» θα αποκτούσαν διαφορετική διάσταση, αν ο Δήμος, όχι μόνο ο Δήμος Ηλιούπολης αλλά όλοι οι Δήμοι, προχωρούσαν στην αποτίμηση και καταγραφή, αυτών των υπηρεσιών και υποχρεώσεων, σε πραγματικές τιμές, σε τιμές αγοράς.
Θα ήταν ή δεν θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για μια Δημοκρατική Πόλη, αν οι Δημότες γνωρίζανε πως ο Δήμος τους, «προσφέρει στήριξη» στις συλλογικότητες αλλά και σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες της πόλης, σε πραγματικές αξίες, κάποια σημαντικά σε αριθμό εκατομμύρια Ευρώ;
Σήμερα αυτού του είδους οι υπηρεσίας κινούνται στο θολό πεδίο των υποκειμενικών εκτιμήσεων του καθενός, γεγονός που διαμορφώνει και ένα πολιτικό λόγο «ευέλικτο»!
Αλήθεια ποιοι είναι οι απολαμβάνοντες αυτές τις «επιδοτούμενες» παροχές;
Οι αδύναμοι της πόλης μας;
Μιας και πολύς λόγος γίνεται περί «αδυνάτων» και «δυνατών» πόσοι «αδύναμοι» και πόσοι «δυνατοί» χρησιμοποιούν το κολυμβητήριο και μάλιστα προκαλούν ζημιές που επιβαρύνουν το Δήμο;
Η κυρίαρχη ιδεολογία δεν κινείται σε τιμές αγοράς;
Γιατί ο Δήμος να διαφέρει;
Και η αρχή της ανταποδοτικότητας;
Γιώργος Μπαλτάς
Ηλιούπολη 17.12.2018
