Του Στάθη (www.topontiki.gr)

Πόσους Παλαιστίνιους σκότωσαν σήμερα οι Ισραηλινοί; Πόσους δολοφόνησαν; πόσους εκτέλεσαν; Ρητορικόν το ερώτημα. Αλλά και θλιβερό, διότι η Παλαιστίνη βρίσκεται στην επικαιρότητα μόνον όταν το Ισραήλ εξοντώνει Παλαιστίνιους και μάλιστα σε ικανόν αριθμό.

Κατά τα άλλα «ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» ακόμα κι αν όλο και κάποιος κάπου σκοτώνεται τις ημέρες που στα μέτωπα το ανακοινωθέν περιορίζεται σε ένα αδιάφορο «ουδέν νεώτερον». Έχει και ο θάνατος τη ρουτίνα του.

Αλήθεια αόμματη είναι η παλαίμαχη στην αμαρτία Δύση και δεν βλέπει το Τείχος του Αίσχους μήκους 700 χιλιομέτρων που έχουν στήσει οι Ισραηλινοί στη γη της Παλαιστίνης; Δεν είναι αυτό ένα αισχρότατο Απαρτχάιντ;

Δεν είναι η Γάζα ένα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης μέσα στο οποίο έχουν εγκλωβίσει τους Παλαιστίνιους οι Ισραηλινοί, όπως άλλοτε τους Εβραίους οι Ναζιστές; Καμία ιερή φρίκη δεν πιάνει κανέναν πλέον με αυτήν τη σύγκριση.

Η τιμή που όλοι πλην φασιστών αποδίδουμε στο Ολοκαύτωμα, δεν μπορεί να χωρέσει ούτε να ανεχθεί τη φασιστική συμπεριφορά του Ισραήλ, όταν σκοτώνει παιδάκια, κόβει το νερό ή το ρεύμα κι εξωθεί στην πείνα ή την εξαθλίωση έναν άλλο λαό. Οι Παλαιστίνιοι ζουν σε καθεστώς θανάτου.

Η υστερία να χαρακτηρίζεται αντισημίτης όποιος κάνει κριτική στο Ισραήλ, όπως προσφάτως χαρακτηρίσθηκε ο Ρότζερ Γουώτερς των Πινκ Φλόιντ ή παλιότερα ο Εβραίος άλλωστε Γούντυ Άλεν, δεν φτουράει πια. Το πρόβλημα είναι εδώ, και παρά τις πολλές προσπάθειες κατά καιρούς να διευθετηθεί, υποτροπιάζει.

Μετά την ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραηλινού κράτους, τώρα το Ισραήλ διακηρύσσει ότι είναι ένα κράτος μονοεθνικό (το 20% των Αράβων που ζουν ακόμα εκεί, στον Καιάδα) με ένα έθνος-πίστη, τους Εβραίους!

Αλήθεια, τι λένε για κάτι τέτοιο οι εθνομηδενιστές και οι πολυπολιτισμικοί που χρόνια τώρα υποστήριζαν το κράτος του Ισραήλ ως ένα υπόδειγμα των θεωριών τους, παραγνωρίζοντας βεβαίως τη βίαιη και φασιστική συμπεριφορά αυτού του κράτους εναντίον άλλων ανθρώπων στη βάση της καταγωγής τους, της πίστης τους και της εθνικής τους οντότητας;

Οι Εβραίοι είναι ένας βασανισμένος λαός με μεγάλη συνεισφορά στον ανθρώπινο πολιτισμό. Δύσης και Ανατολής. Ένας λαός που έχει πιει το πικρό ποτήρι της προσφυγιάς και της Διασποράς, που ήδη απ’ την εποχή της Ισαβέλας κυνηγήθηκε κατά καιρούς από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, υπέστη διωγμούς και πογκρόμ με αποκορύφωμα τη ναζιστική θηριωδία.

Στο DNA της Γηραιάς Ηπείρου ο αντισημιτισμός έγινε με τους αιώνες μια σάπια ρίζα που κάθε λίγο και λιγάκι βγάζει δηλητηριώδεις καρπούς ανθρωποφαγικούς.

Η απόφαση του Ισραήλ να ανακηρύξει παρίες τους Άραβες στα εδάφη που κατέχει, ατιμάζει την ιστορία των Εβραίων, βαθαίνει το χάσμα, τροφοδοτεί τον πόλεμο, διαιωνίζει το πρόβλημα.

Τι θα γίνεται λοιπόν στο εξής στη μαρτυρική γη της Παλαιστίνης; Περισσότεροι φόνοι; εθνοκάθαρση; – οι γραμμές αυτές είναι φτωχές για να περιγράψουν τη μελλοντική φρίκη που θα επικαλείται την προγενέστερη φρίκη για να εκδηλώνεται φρικτότερη.

Ο θεός των τριών Βιβλικών θρησκειών είναι αδύνατον να βάλει το χέρι του, η ώσμωση των πολιτισμών ωχριά απέναντι στον υποϊμπεριαλισμό του Ισραήλ και τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Διότι αυτοί οι δύο παράγοντες είναι εκείνοι που έχουν μετατρέψει όλες τις λύσεις που κατά καιρούς ευαγγελίσθηκαν σε πρόβλημα. Το Ισραήλ αποδεικνύει το ίδιο ότι καμιά λύση πουθενά δεν μπορεί να περπατήσει εκτός του ιστορικού πλαισίου που συνθέτει το πρόβλημα.

Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι κάθε φάση στην εξέλιξη του προβλήματος είναι χειρότερη από την προηγούμενη – τώρα το Ισραήλ από ένα κοσμικό πολυεθνικό κράτος, έστω αυταρχικό, εξελίσσεται σε ένα κράτος εν τέλει θεοκρατικό, στον βαθμό που το δόγμα του ανάγει το έθνος-πίστη σε κυρίαρχο πρόταγμα της υψηλής στρατηγικής που καλείται το κράτος αυτό να διαμορφώνει.

Όλα αυτά σημαίνουν έναν Ακοίμητο Πόλεμο στη Μέση Ανατολή κι ευρύτερα – εν όψει ενός μεγάλου πολέμου που, έτσι κι αλλιώς, έρχεται…

email: [email protected]