Του Δημήτρη Καμπουράκη (www.liberal.gr)
Τι θα γίνει ωρέ παλικάρια μ’ αυτόν τον Τσίπρα; Θα σταθεροποιηθεί επιτέλους σε μία μόνη μορφή και ουσία για να ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε ή θα μεταλλάσσεται διαρκώς σαν ιός που τον κυνηγούν τα αντιβιοτικά; Αγωνιά κι αυτή η άτιμη η ιστορία πως θα τον μνημονεύσει κάποτε: Ως τον αριστερό αναμορφωτή της γηραιάς ηπείρου Τσίπρα ή ως τον μεταμεληθέντα όσιο Αλέξιο τον μυροβλύτη;
Δεν είναι μόνο ότι μεταμορφώνεται, είναι και η συχνότητα που το κάνει. Όλοι οι οργανισμοί, σπονδυλωτοί και ασπόνδυλοι, χρειάζονται –διάολε- μερικές γενιές για να προσαρμόσουν την υπόσταση τους στα καινούρια δεδομένα του περιβάλλοντος. Αυτός, πως στο καλό το καταφέρνει μέσα σε υποδιαιρέσεις του (πολιτικού) χρόνου; Μόνο κάτι εξωγήινοι στις ταινίες του Κιούμπρικ το πετύχαιναν αυτό και κείνοι ατελώς, καθώς στο τέλος τους έπαιρναν χαμπάρι οι αστροναύτες και τους εξουδετέρωναν.
Μόνο ο Αλέξης έχει την ικανότητα να λειτουργεί όπως ο υδράργυρος που κυλούσε στα μωσαϊκά των πατρικών σπιτιών μας, όταν -ως άτακτα πιτσιρίκια- σπάζαμε κάποιο από κείνα τα παλιά θερμόμετρα. Δεν πιανόταν ο άτιμος ο υδράργυρος. Κάθε που τον στριμώχναμε και σφίγγαμε την παλάμη για να τον τσακώσουμε, χωριζόταν ακαριαία σε δυο, τρία ή τέσσερα μέρη και ξέφευγε ρέοντας από τις δυο πλευρές της χούφτας μας κι ανάμεσα στα δάκτυλα μας. Μετά πάλι ενωνόταν σ’ ένα σώμα και μας κορόιδευε απ’ το πάτωμα.
Έτσι κι ο Αλέξης. Άπιαστος, δίχως σχήμα, με μια υπερφυσική ικανότητα να χωρίζεται (κατά περίπτωση και ανάγκη) σε δυο ή περισσότερα κομμάτια, συχνά αντίθετο το ένα με το άλλο. Σε δεξί κι αριστερό, σε ένθεο και άθεο, σε ριζοσπαστικό και συντηρητικό, σε μνημονιακό και αντιμνημονιακό, σε αντιαμερικανικό και φιλοαμερικανικό, σε go-home-Μερκελικό και σε φιλοΣοϊμπλικό. Κι αφού κάνει την δουλειά του ως πολυμερισμένος οργανισμός, ξαναενώνεται σ’ ένα σώμα το οποίο μάλιστα σου ζητά και τον λόγο για την κριτική που έκανες στους διαχωρισμούς του.
Η μεταμόρφωση του τελευταίου δεκαημέρου προέρχεται από τας Γραφάς, καθότι εσχάτως ο Αλέξης έχει καταπιαστεί με θεοτικά και εκκλησιαστικά ζητήματα. Μαθαίνω έκθαμβος ότι έχει μεταμορφωθεί σε Σαούλ, υπό την ποιμαντορική καθοδήγηση του προκαθημένου της Ελλαδικής εκκλησίας αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Πάει να πει, από αριστερός αρνητής και διώκτης της θρησκείας και της εκκλησίας, μεταλλάχθηκε σε φανατικό ζηλωτή, προπαγανδιστή και οργανικό (κατά Γκράμσι) διανοούμενο τους. Χαίρομαι όλως ιδιαιτέρως, διότι δεν είναι μικρό πράγμα να δει κάποιος το φως το αληθινό, ειδικά όταν αυτός είναι πρωθυπουργός.
Είναι λογικό το λοιπόν να αναμένουμε και την κήρυξη του Αλέξη σε ισαπόστολο, όπως έγινε και με τον μεταμεληθέντα Σαούλ που ως απόστολος Παύλος τοποθετήθηκε επαξίως στο ίδιο βάθρο με τους υπολοίπους μαθητές του Ιησού, τους οποίους πριν ανανήψει κυνηγούσε να καρατομήσει. Βεβαίως, καλό είναι να ενσκήψουμε λιγάκι πάνω στην ιστορία του αυθεντικού Σαούλ, καθότι είναι ιδιαιτέρως διδακτική και για τον σημερινό γιαλαντζί απόγονο του. Μεταξύ άλλων θα διαπιστώσουμε ότι ο Σαούλ δεν ήταν απλός Εβραίος το θρήσκευμα, αλλά Φαρισαίος, αν σας λέει κάτι αυτό.
Θα μου πείτε βέβαια ότι ο Αλέξης δεν αυτοανακηρύχθηκε Σαούλ για να είμαστε σίγουροι ότι πράγματι συνέβη. Την μεταμόρφωση του αποκάλυψε ο Ιερώνυμος στην Ιερά Σύνοδο. Ο ίδιος ο Αλέξης ούτε διέψευσε, ούτε επιβεβαίωσε το γεγονός. Σύμφωνοι, αλλά και τότε που ο Πάνος μας είχε αποκαλύψει στο σποτάκι του ότι τον μαθαίνει να γράφει με το δεξί, εμείς γελάσαμε κι ο μικρός Αλέξης με το σπασμένο αριστερό έκανε την πάπια. Και τελικά, μας πλάκωσε στις σφαλιάρες και με τα δυο. Άρα κάτι ξέρει σήμερα ο Ιερώνυμος, όπως κάτι ήξερε τότε κι ο Καμένος.
Τι τα θέτε; Μάλλον τσάμπα ψάχνουμε. Φοβούμαι ότι ποτέ δεν θα μάθουμε πραγματικά αν ο Αλέξης είναι με τον Βούδα ή με τον Κούδα, με τον Ιησού ή με τον Ιούδα. Πιθανότατα δεν είναι με κανέναν. Αυτός είναι πιστός μόνο στην ιδέα της διαρκούς μεταμόρφωσης του…
