Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το οικολογικό παραμύθι;
Η έντονη επιθυμία μου να προσθέσω κι εγώ το λιθαράκι μου στην ευαισθητοποίηση μικρών και μεγάλων πάνω σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και αλόγιστης χρήσης του πλαστικού, με οδήγησε στην συγγραφή του βιβλίου μου με τίτλο: «Το σκουπιδονήσι του Ωκεανού». Αγαπώ τη θάλασσα καθώς την έχω συνδέσει με τις πλέον ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου και θεωρώ ότι η μόλυνσή της με ιλιγγιώδεις ρυθμούς δεν πρέπει να μας αφήνει άπραγους. Οφείλει ο καθένας μας να προστατέψει τη θάλασσα αλλά και όλο τον πλανήτη μας -μιας και αυτός δεν είναι μιας χρήσεως- με κάθε δυνατό τρόπο.
Πώς αποφασίσατε να στραφείτε στο ανήλικο αναγνωστικό κοινό;
Θεωρώ ότι από την εκπαίδευση των παιδιών μπορεί να ξεκινήσει ένα κύμα αλλαγής, το οποίο στη συνέχεια να επηρεάσει τον τρόπο ζωής της οικογένειας καθώς και τις καταναλωτικές της συνήθειες. Αυτό αλυσιδωτά θα συμπαρασύρει τις εταιρείες και τις κυβερνήσεις να πάρουν δραστικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.
Σε μια εποχή που τα παιδιά είναι με ένα τάμπλετ στο χέρι, πόσο εύκολα θα το αποχωριστούν για να διαβάσουν ένα βιβλίο;
Το βιβλίο ακόμη και στην «εποχή του τάμπλετ» έχει ανεκτίμητη αξία. Είναι αυτό που ενισχύει τη συναισθηματική σύνδεση του γονιού με το παιδί, αφού ο γονιός μπορεί να το διαβάζει το βράδυ για να ηρεμίσει και να κοιμίσει το παιδί του. Από την άλλη το βιβλίο αποτελεί μια ευκαιρία ώστε τα παιδιά να ξεκουράσουν τα μάτια τους από τις φωτεινές οθόνες, να εξασκηθούν στην ανάγνωση, να αναπτύξουν τη φαντασία τους και να ενισχύσουν τις γνώσεις τους.
Θεωρείτε ότι το σχολείο ευαισθητοποιεί τα παιδιά σε θέματα που αφορούν στο περιβάλλον και σε τι βαθμό;
Είμαι φαρμακοποιός και δεν έχω άμεση σχέση με την εκπαίδευση, ωστόσο, ως μητέρα τριών παιδιών θεωρώ ότι τα σχολεία έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται για θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και διαφαίνονται οι πρώτες προσπάθειες να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές, αλλά ακόμη έχουμε αρκετό δρόμο να διανύσουμε.
Ποιες συνήθειές μας ευθύνονται για τη δημιουργία αυτού του πλασμένου από σκουπίδια νησιού;
Θα σας μιλήσω με ένα παράδειγμα. Το καλοκαίρι έτυχε να είμαι κάποιες Κυριακές απόγευμα σε μια οργανωμένη παραλία την ώρα που ο ήλιος δύει και ο κόσμος φεύγει.
Στην παραλία υπήρχαν κάθε Κυριακή βράδυ περίπου 7 γιγάντιες σακούλες σκουπιδιών γεμάτες κυρίως με πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσεως, πλαστικά ποτήρια με πλαστικό καπάκι για τον καφέ και πλαστικά καλαμάκια.
Αναρωτήθηκα πόσο δύσκολο θα ήταν για όλους μας να μεταφέρουμε μαζί μας στην παραλία ένα παγούρι με νερό βρύσης και ένα κύπελλο για τον καφέ μας. Είναι άκρως ανησυχητικό το γεγονός ότι κάθε χρόνο παράγονται 300 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού που όπως γνωρίζουμε δε διασπάται στη φύση, ενώ το 50% από αυτά είναι πλαστικά μιας χρήσης τα οποία κατά μέσο όρο τα χρησιμοποιούμε για 12 μόλις λεπτά πριν τα πετάξουμε.
Μοιραστείτε με τα παιδιά την δική σας χρυσή τριάδα, την οποία αν εφαρμόσουν θα βοηθήσουν έμπρακτα το περιβάλλον.
Θα πρότεινα στα παιδιά:
1. Να έχουν πάντα μαζί τους ένα παγούρι με νερό βρύσης και μια πάνινη τσαντούλα.
2. Να αποφεύγουν τα καλαμάκια.
3. Να ανακυκλώνουν τα πλαστικά, τα χαρτιά, το γυαλί και το αλουμίνιο.
Για το βιβλίο έχουμε γράψει εδώ
