Όσοι εξανίστανται για τη χτεσινή προσπάθεια στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να καπηλευτούν την 3η Σεπτέμβρη για να προσεταιριστούν την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, ψαρεύοντας στους διαφεύγοντες ψηφοφόρους του πάλαι ποτέ Κινήματος και προσπαθώντας να γίνουν από κομμουνιστές σοσιαλιστές, κάνουν ένα τραγικό λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΠΑΣΟΚ. Για την ακρίβεια, η χειρότερη μορφή του.
Πρώτα και κύρια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερά. Είναι ένα ανιδεολογικό κομφούζιο από θεωρητικούς μαρξιστές, που οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα από μαρξισμό (παράδειγμα ο αρχηγός τους), πασπαλισμένο με δήθεν αναρχοαυτόνομες μονάδες, που αποδείχτηκαν πιο κρατιστές και εξουσιαστές κι από τους ηγέτες τους, συμπληρωμένο με ένα μεγάλο μέρος από ανιδεολογικούς τυχοδιώκτες ΠΑΣΟΚους, που κατέχουν την τέχνη να ξέρουν το ελληνικό δημόσιο. Δηλαδή, την τέχνη να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αραχτοί.
Αυτό το ανιδεολόγημα, που το κρατάει ενωμένο μόνο η συγκολλητική ουσία που λέγεται εξουσία, δεν είναι άλλο από τη φυσική συνέχεια του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, που γιγαντώθηκε και εδραιώθηκε επί ΠΑΣΟΚ, του διαπλεκόμενου κρατικού επιχειρηματισμού, που θριάμβευσε επί ΠΑΣΟΚ, του δημοσιοϋπαλληλικού ωχαδερφισμού με εξουσιαστικές τάσεις, που απογειώθηκε επί ΠΑΣΟΚ, του ανεξέλεγκτου μηχανισμού που διέπει κάθε δημόσια υπηρεσία, έργο, απόφαση, σχεδιασμό, πράξη, που ριζώθηκε επί ΠΑΣΟΚ.
Όλοι αυτοί του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα παριστάνουν τις αθώες περιστερές της αριστεράς, που ήρθαν τάχα από παρθενογένεση, είναι όλοι εκείνοι που «τρούπωσαν» στα πανεπιστήμια και στα ερευνητικά ιδρύματα και άλωσαν όλο το χώρο της Παιδείας και της Έρευνας σε κολεγιά με το ΠΑΣΟΚ, αποκτώντας το θλιβερό προνόμιο να παραχαράξουν την ιστορία και τη φυσιογνωμία της Ελλάδας ως κυρίαρχη διανόηση τα τελευταία 25 χρόνια.
Είναι αυτοί που ξεκοκάλιζαν και αρκετοί εξακολουθούν να ξεκοκαλίζουν ανεξέλεγκτα κονδύλια της Παιδείας, κατείχαν έδρες παράνομα, ανοιγόκλειναν Ιδρύματα κατά τα γούστα τους, αυτοαξιολογούνταν, μετέτρεψαν τα ΑΕΙ σε παράγκες ανομίας, χωρίς να μπορεί να τους αγγίξει κανείς. Με τις πλάτες και τη συνεργασία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Ακόμα και ο πρωθυπουργός καλοπέρασε στη θητεία του γιατί, όπως ομολόγησε ο ίδιος «είχε βύσμα στο στρατό» επί Άκη Τσοχατζόπουλου! Άνθρωποι που ανήκαν στην τότε ανανεωτική αριστερά, που ήταν αγέννητοι ή μικρά παιδιά στον εμφύλιο, πήραν συντάξεις αντιστασιακών με τους νόμους του ΠΑΣΟΚ και με το κλείσιμο του ματιού των υπουργών του ΠΑΣΟΚ. Μια υπογραφή από έναν σύντροφο ότι είχες πολεμήσει ή αντισταθεί αρκούσε για να πάρεις σύνταξη.
Όλοι σχεδόν οι τότε επώνυμοι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ βόλεψαν στρατιές «συντρόφων» στο ΠΑΣΟΚικό δημόσιο, όχι για να παράγουν έργο υπέρ των πολιτών, αλλά για να σιτίζονται στο Πρυτανείο. Πλήρωνε και πληρώνει το κορόιδο ο λαός.
Σχεδόν όλοι οι «αριστεροί εκσυγχρονιστές» εργολάβοι καλοπέρασαν επί των ημερών του Ανδρέα και του Σημίτη, όχι απλώς επειδή ήταν καλοί εργολάβοι, αλλά κυρίως γιατί «μια οικογένεια είμαστε». Και στην πλοκή και στη διαπλοκή.
Και επειδή η εργολαβία δεν είναι και η πιο καθαρή δουλειά όσον αφορά στη φορολογική νομιμότητα των λειτουργών της, πάντα χρειαζόταν και χρειάζεται να έχει κανείς άκρες στο γκουβέρνο. Και επί ΠΑΣΟΚ αυτές οι άκρες περίσσευαν.
Αν πάρει κανείς τις εφημερίδες από το 1981 μέχρι το 2004 θα βρει μέσα όλη τη σύμπλευση της ονομαζόμενης ανανεωτικής αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ. Και, ταυτόχρονα θα βρει και τη σύμπλευση με το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της κρατικής και της παράλληλης εξουσίας του ΠΑΣΟΚ. Αλλά, θα βρει και την εκμετάλλευσή της από τον Ανδρέα, ο οποίος καταλήστευε τις ψήφους της με δήθεν συνεργασίες, στις εθνικές και δημοτικές εκλογές, εξ αιτίας της ανοησίας αρκετών στελεχών της. Οι οποίοι υπονόμευαν συνταυτιζόμενοι μαζί του, την αυτόνομη και ανεξάρτητη πορεία και φυσιογνωμία αυτής της τότε αριστεράς.
Η μεγάλη διαφορά των σημερινών συριζαίων με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα είναι ότι εκείνο ήταν ένα πατριωτικό κίνημα, που δεν ξεπούλησε ποτέ εθνικό χώρο. Ούτε απέναντι στους Τούρκους, ούτε απέναντι στους Αλβανούς, ούτε απέναντι στους Σκοπιανούς.
Και, όπως ομολόγησε ένας από τους μεγαλύτερους αντίπαλους του Ανδρέα στην ΕΟΚ, ο Κολ, ο Παπανδρέου μπορεί να ήταν «ανακατωσούρας», αλλά «πάντα φεύγοντας είχε πάρει κάτι για τη χώρα του».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ του ’80, δεν έχει προσφέρει τίποτε στο λαϊκό κίνημα, στα δικαιώματα των εργαζόμενων, στις γυναίκες, στη διοίκηση (σαν τα ΚΕΠ), στην εθνική συμφιλίωση από τις πληγές του εμφύλιου, στη χώρα γενικότερα.
Αντίθετα, έχει θάψει τον ελληνικό λαό οικονομικά και κοινωνικά για μια 50ετία, τον έχει υποθηκεύσει για χρόνια σε μια ανελέητη φορολογική υφαρπαγή των εισοδημάτων του, έχει διασπείρει τη διαφθορά και την ατιμωρησία στο δημόσιο στο έπακρο, έχει υποθηκεύσει όλη τη δημόσια περιουσία για 100 χρόνια σε ξένους, έχει δώσει εθνικό χώρο σε Τούρκους, Αλβανούς και Σκοπιανούς, είναι μακράν ο δουλικότερος υπηρέτης των ΗΠΑ στην περιοχή, έχει διαταράξει τις προνομιακές σχέσεις τεσσάρων αιώνων με τη Ρωσία, έχει ξεφτιλίσει κάθε έννοια δημοκρατίας και ευνομίας και, το χειρότερο, σπέρνει το σπόρο του εμφύλιου πολέμου κάθε μέρα στο λαό, μόνο και μόνο για να παριστάνει τον απόγονο αγωνιστών, χωρίς να έχει ρίξει ο ίδιος ούτε μια ντουφεκιά όταν χρειάστηκε. Δειλός και κιοτής σε κάθε βήμα.
Παππάς, Ματζουράνης, Σπίρζης και τ’ άλλα παιδιά που θυμήθηκαν χτες να εντάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη, καλώντας σε συνέχιση του δρόμου εκεί που τον άφησε ο Ανδρέας, δεν έχουν άδικο.
Γιατί ο Ανδρέας άφησε το ΠΑΣΟΚ σε ένα βούρκο διαφθοράς και διαπλοκής. Με τα μεγαλοστελέχη του να είναι χωμένα μέχρι το λαιμό στο βάζο με το μέλι «για το σοσιαλισμό σύντροφοι», και το λαό να έχει ήδη χωθεί βαθειά στη νοοτροπία της ρεμούλας και της αρπαχτής. Κατά μάνα κατά κύρη.
Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ιδεολογία, αφού η πολιτική που ασκεί στην πράξη υπηρετεί ξένους δανειστές, ξένους επικυρίαρχους και τους συγγενείς και φίλους των στελεχών του (η ιδεολογία τεκμηριώνεται στην πράξη. Ιδεολογία στη θεωρία δεν υπάρχει) αποφάσισε να ενταχτεί εκεί που πραγματικά ανήκει στην πράξη: Στο πιο διεφθαρμένο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, που άφησε πίσω του ο ανήμπορος και γεροντοερωτευμένος ηγέτης του.
Και καλεί σε προσκλητήριο και όλους όσοι από το λαό εξακολουθούν να ονειρεύονται την εποχή της αρπαχτής, της ατιμωρησίας, της ασυλίας, του χορού της διαπλοκής, της κρατικοδίαιτας, και των παχέων δανεικών αγελάδων επί ΠΑΣΟΚ. Που συνεχίστηκε επί ΝΔ.
Γι αυτό έχει κολεγιάσει και με τον Καμμένο και την παρέα του. Για να καλύψει και κείνη την περίοδο. Παρ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε και χτες, θα προτιμούσε μόνο το πράσινο χρώμα. Γιατί ταιριάζει και με τ’ άλογα που τάζει.
Γ.Παπαδόπουλος- Τετράδης (www.liberal.gr)
