Του Κυριάκου Αθανασιάδη (www.liberal.gr)

Μία φωτογραφία του Καμμένου πάνω στο σκάφος του κατάφερε χθες να ξεπεράσει σε κοινοποιήσεις την ομιλία του Τσίπρα στην Ιθάκη περί του τέλους των Μνημονίων.

Και τα δύο πάντως, όπως ισχυρίζονται πολλοί, είναι ψέματα: ούτε ο Καμμένος ήταν αυτός ο τύπος πάνω στο σκάφος, ούτε φυσικά μπορούμε στα σοβαρά να μιλάμε περί τέλους των Μνημονίων.

Και μπορεί για το δεύτερο η πραγματικότητα να βοά, καθώς πράγματι η χώρα είναι δεσμευμένη για τις επόμενες γενιές εξαιτίας της φρικώδους κυβέρνησης Καμμένου-Τσίπρα (και των ψηφοφόρων τους: δεν είναι μόνοι τους οι εθνικολαϊκιστές σύντροφοι, δεν έπεσαν μία ανέφελη πρωία από τον ουρανό), αλλά αναφορικά με το πρώτο κανείς οφείλει να διατηρεί κάποιες επιφυλάξεις.

Ήταν λοιπόν πράγματι ο Καμμένος πάνω στη βάρκα; Εσείς τι λέτε;

Επίσης, έχει σημασία αν ήταν; Ή, ακόμα καλύτερα: έχει σημασία αν ο Καμμένος έχει μία, δύο ή τρεις βάρκες; Έχει σημασία αν έχει γιοτ;

Έχει σημασία αν αγόρασε το 2015 ένα σκάφος Grady-White Canyon 366 που ναυπηγήθηκε στο χέρι το 2011, το μήκους έντεκα μέτρων «Julestoo», και μαζί όχι έναν, όχι δύο, αλλά τρεις εξωλέμβιους κινητήρες Yamaha, που χρειάζονται 300 λίτρα αμόλυβδη βενζίνη την ώρα και αναπτύσσουν ταχύτητα που φτάνει τους 50 κόμβους — ένα ομολογουμένως πραγματικά πανέμορφο και ζηλευτό σκαρί;

ΟΧΙ, δεν έχει σημασία. Προφανώς και δεν έχει. Μακάρι να είναι δικό του, του χριστιανού, και να το χαίρεται. Μακάρι να έχει και άλλα.

Το αντίθετο θα είχε σημασία, το ακριβώς αντίθετο πρέπει να μας νοιάζει γενικώς: αν κάποιος πολιτευτής είναι μπατίρης και εμπλέκεται στα κοινά με στόχο να εκλεγεί, να «τρουπώσει» και να φτάσει κοντά στον δημόσιο κορβανά για να βάλει το χέρι του εκεί μέσα

ΓΙΑ ΝΑ αγοράσει ένα Grady-White. Αν κάποιος ανακατώνεται με την πολιτική, όχι για το καλό του τόπου, αλλά για το συμφέρον το δικό του, όπως φέρ’ ειπείν ΓΙΑ ΝΑ αποκτήσει τέτοια και τόση εξουσία ώστε να μπορέσει να εμφανίσει ψεύτικα χαρτιά που θα λένε ότι το πήρε στο εν δέκατον της πραγματικής του αξίας. Και πολλά-πολλά άλλα τέτοια.

Λοιπόν: ΑΥΤΑ μάς νοιάζουν. Ή θα έπρεπε να μας νοιάζουν. Δεν μας απασχολεί αν οι κυβερνήτες μας είναι πλούσιοι — βασικά, ξαναλέω, καλώς και μακάρι να είναι: έτσι, αν μη τι άλλο, δεν θα μας κλέψουν.

Μόνο κάτι τύποι σαν τον Τραμπ είναι ανεχόρταγοι και βουλιμικοί — αλλά μετά τούς περιλαμβάνει το FBI και μας αφήνουν γεια. Και ούτε ψύλλος στον κόρφο τους.

Αν λοιπόν είναι δικό του το «Julestoo», καλώς είναι. Μακάρι να ήτανε δικό μου (και να είχα και τους πόρους για να το συντηρώ, και τον ελεύθερο χρόνο να το χαίρομαι).

Όμως εμένα άλλο είναι το θέμα μου σήμερα: το body/fat shaming.

Ο Καμμένος (μιας και οι πάντες θεώρησαν ότι οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν, και που ακολούθως έγιναν βεβαίως viral, ανήκουν πράγματι στον υπουργό Αμύνης), ο Πρόεδρος λοιπόν χλευάστηκε από χιλιάδες πολίτες επειδή εμφανίζεται σχεδόν εν αδαμιαία περιβολή, φορώντας τέλος πάντων μόνο ένα μικροσκοπικό μαγιό, από αυτά που προτιμούν να φορούν οι δύτες κάτω από τη στολή, καθώς κανείς, πλην ας πούμε των αθλητών καταδύσεων, δεν τα προτιμά για άλλο λόγο εδώ και πολλά-πολλά χρόνια: δεν κολακεύουν το αντρικό σώμα — και εννοώ οποιοδήποτε αντρικό σώμα.

Χλευάστηκε λοιπόν επειδή δείχνει παχύς — επειδή φαίνεται άσχημος. «Άσχημος»: επειδή η εμφάνισή του δεν συνάδει με τα κυρίαρχα στην εποχή μας πρότυπα περί κάλλους.

Η επίθεση που δέχτηκε ήταν σφοδρή και αφόρητη. Και δεν έπληξε μόνο τον ίδιο: συνεκδοχικά, έπληξε όλους τους παχύσαρκους όπου γης —άντρες και γυναίκες— και, για να μην πολυλογούμε, είχε άμεσους αποδέκτες ΚΑΙ εκείνους.

Ναι, κατανοώ πως δεν είναι συμπαθής σε αρκετούς συμπολίτες μας. Δεν ξέρω γιατί. Κάποιοι μιλούν για τις εθνικιστικές-ακροδεξιές θέσεις που εκφράζει, άλλοι για την ανεπάρκειά του, άλλοι για τη «βαρβαρική» παιδεία του, άλλοι για τα ανελλήνιστα ελληνικά του, άλλοι για τα «μεθυσμένα» tweet του που βρίθουν ανορθογραφιών και ποικίλλονται με φαλλικά σύμβολα, άλλοι για την ομοφοβία του, άλλοι για τη θρασυδειλία του, άλλοι για τα ψεύδη του, άλλοι γιατί μας έβαλε στα χειρότερα Μνημόνια από συστάσεως Μνημονίων, άλλοι γιατί προσβάλλει την ιστορία της χώρας, άλλοι γιατί προσβάλλει τις ένδοξες Ένοπλες Δυνάμεις μας, άλλοι γιατί προσβάλλει τους νεκρούς στο Μάτι, και άλλοι τού καταμαρτυρούν άλλα. Τι να πω, δεν ξέρω. Ο κόσμος λένε διάφορα.

Όμως ακόμη και αυτά να είχαν κόκκο αληθείας, και πάλι το fat shaming δεν καθαγιάζεται και δεν δικαιολογείται.

Αντί δε άλλου δικού μου σχολίου, επιτρέψτε μου εδώ να αντιγράψω, κλείνοντας, δημόσιο σχόλιο φίλης στο Facebook:

«Ξέρω ότι θα ενοχλήσω, για αυτό και το σκέφτηκα πολύ πριν το γράψω.

Ένιωσα εκ μέρους των χοντρών άθλια για αυτό το μπούλινγκ (ναι, είναι καθαρό, ολοκάθαρο μπούλινγκ σε ένα χοντρό άτομο που τόλμησε να εμφανιστεί με μικρό μαγιό και όχι με τη βράκα του παππού του, για να μη πω ότι τόλμησε να βγει στις παραλίες έτσι και αλλιώς) πριν καταλάβω ότι ήταν ο Καμμένος με μαγιό.

Μετά από αυτό ένιωσα χειρότερα, γιατί δεν υπήρχε και λόγος. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχεις να προσάψεις σε αυτήν την άθλια πολιτική περσόνα και σίγουρα η σωματική του διάπλαση δεν είναι αυτή που βλάπτει τη χώρα. Και οι χοντροί και οι λιγνοί και οι μαύροι και οι κίτρινοι και οι ΑΜΕΑ και οι γκέι και όλοι όσοι ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα σας πρότυπα έχουν δικαίωμα να κάνουν μπάνιο, γυμνισμό, να φορούν ό,τι επιθυμούν και να έχουν όποια εικόνα θέλουν αυτοί για τον εαυτό τους.

[Οι παχύσαρκοι] ζουν μακριά από τις παραλίες, από τις αγορές και τις βόλτες, γιατί τα βλέμματα και τα λόγια σκοτώνουν. […]

Είναι καιρός λοιπόν τα δημόσια πρόσωπα να τα κρίνουμε ντυμένα, για τις απόψεις τους και τις πράξεις τους».

Προσυπογράφω.