Του Δημήτρη Χριστοδουλάκη*

Η διάσημη αυτή ατάκα που είπε ο Παπαγιανόπουλος στον ερωτοχτυπημένο καζανόβα Κωνσταντάρα, στην ταινία «Κάτι κουρασμένα παλικάρια», περιγράφει με τον γλαφυρότερο τρόπο το δράμα της πατρίδας μας. Για όσους δεν θυμούνται την ταινία, ο Κωνσταντάρας, υποδύεται έναν όψιμο καζανόβα που παντρολογιέται με μία μικρούλα η οποία παριστάνει ότι είναι ερωτευμένη μαζί του ενώ στην πραγματικότητα, αποτελεί μέρος μιας συμμορίας που μαδούν οικονομικά πλούσιους μεσήλικες. Όταν ο γιατρός του που γνωρίζει για την πλεκτάνη, ρωτά τον Κωνσταντάρα εάν έχει χουφτώσει την αρραβωνιάρα και λαμβάνει αρνητική απάντηση, του λέει: «Χούφτωσ' την. Θα το μετανιώσεις. Χούφτωσ' την!».

Παραμονές των εκλογών του 1989, ο μακαρίτης ο πατέρας μου που ήταν γιατρός σε ένα νοσοκομείο της Αττικής, βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα περίεργο θέαμα. Στο θυρωρείο του νοσοκομείου, τον υποδέχτηκε ο θυρωρός και άλλοι έξι νοματαίοι. Όταν ο πατέρας μου ρώτησε τον θυρωρό, ποιοι είναι οι κύριοι, πληροφορήθηκε ότι είναι άρτια προσληφθέντες θυρωροί!

Διασχίζοντας τον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου, συνάντησε ένα περίεργο τύπο ο οποίος κινούνταν με τον τρόπο που βαδίζει κάποιος όταν προσπαθεί να μετρήσει με βήματα μία απόσταση. Όταν τον ρώτησε τί γυρεύει εκεί, έμαθε ότι πρόκειται για έναν από τους επτά νέους κηπουρούς που προσλήφθηκαν εκείνη την ημέρα για να φροντίζουν τον κήπο με τις δέκα γεροσυκιές του νοσοκομείου. Έξι θυρωροί και επτά κηπουροί προσλήφθηκαν λίγες μέρες πριν τις εκλογές στο συγκεκριμένο νοσοκομείο. Γύρευε τώρα πόσοι άλλοι πονηροί, τρύπωσαν στις άλλες υπηρεσίες και νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημοσίου τομέα τις μέρες εκείνες.

Και αν νομίζετε πως η Νέα Δημοκρατία που παρέλαβε την εξουσία από το ΠΑΣΟΚ, απέλυσε τους πρασινοφρουρούς, γελιέστε. Φρόντισε ο μακαρίτης ο Έβερτ και του μονιμοποίησε όλους. Όπως ο Παυλόπουλος στην κυβέρνηση του Καραμανλή του νεότερου, έτσι και ο Έβερτ στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη, φρόντισαν να θρέψουν το τέρας του κρατισμού με μπόλικη πρόθυμη φρέσκια σάρκα.

Αυτοί οι αναίτια διορισμένοι και ακατανόητα μονιμοποιημένοι υπάλληλοι του δημοσίου, είναι σήμερα συνταξιούχοι και διαμαρτύρονται για τις κυβερνήσεις που κατέστρεψαν την χώρα. Πολλοί από αυτούς ψήφισαν τον Τσίπρα για να καθαρίσει το κράτος από την χολέρα και να τιμωρήσει τους ενόχους. Καμία αυτοκριτική. Καμία ενοχή. Κανένα ίχνος συνείδησης.

Όλοι αυτοί οι «τυχεροί» και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι τέτοιοι πονηράκηδες, έζησαν ζωές εύκολες σε βάρος της ψωροκώσταινας και τώρα αναζητούν εναγωνίως τους ενόχους. Στην πρώτη ευκαιρία που τους δόθηκε, χούφτωσαν την πατρίδα τους από όπου μπόρεσε ο καθένας. Την χούφτωσαν με πάθος και μανία καταστροφική. Δεν τη λυπήθηκαν, δεν τη πόνεσαν, δεν τη σεβάστηκαν. Και έρχονται τώρα και κλαίγονται για την κατάντια της, ωσάν τις μιξοπαρθένες κορασίδες.

Άκουσαν τον Πάγκαλο να ομολογεί πως μαζί τα φάγαμε και εξαγριώθηκαν. «Πώς τόλμησε να μαρτυρήσει το μυστικό ο ανεκδιήγητος;» Μουρμούριζαν από μέσα τους. Γιατί απέξω τους, μπροστά στις οικογένειες τους, παρίσταναν τους έκπληκτους.

Και μετά πήγαν και ψήφισαν τον Τσίπρα τον κουμουνιστή. Έφεραν τα καλά παιδιά με το ηθικό πλεονέκτημα για να σώσουν την κατάσταση.

Και ήρθαν λοιπόν και οι αριστεροί με τα ηθικά τους πλεονεκτήματα στην εξουσία και χούφτωσαν την πατρίδα σαν τους λυσσασμένους. Τη χούφτωσαν με κάτι παλάμες σαν κουπιά και την άρπαξαν με κάτι δάχτυλα σαν τανάλιες και άντε τώρα να τους την πάρεις από τα χέρια.

Θα τη χουφτώνουν μέχρι να την κατσιάσουν και θα τη σέρνουν απ’ τη μύτη, μέχρι να την ξεζουμίσουν σαν στημένη λεμονόκουπα.

Γιατί όπως είπε και ο Νίτσε, η ηθική είναι ο πιο αποτελεσματικός μηχανισμός για να σέρνεις την ανθρωπότητα από τη μύτη.

Γιατί κύριοι θα έπρεπε να ξέρατε πως όσο αγαθή και φρόνιμη κι αν είναι η ηθική. Η ανηθικότητα είναι πάντοτε πιο διασκεδαστική. Και μέσα σε αυτή τη σύντομη πορεία στην ζωή, κανείς δεν είπε όχι σε λίγες στιγμές διασκέδασης.

Και αν αγαπητέ αναγνώστη, νομίζεις πως με αυτό το άρθρο προσπαθώ να ηθικολογήσω, κάνεις μεγάλο λάθος. Γνωρίζω καλά πως η ηθικολογία είναι φθόνος με φωτοστέφανο.

Το χειρότερο είναι πως αισθάνομαι ακριβώς όπως ο Κωνσταντάρας στο «Κάτι κουρασμένα παλικάρια», όταν του αποκαλύφθηκε η πλεκτάνη.

Δεν μετάνιωσε που τον εξαπάτησαν.

Δεν μετάνιωσε που του φάγαν τα λεφτά.

Δεν μετάνιωσε που έγινε ρεζίλι.

Μετάνιωσε που δεν πρόλαβε να χουφτώσει…

* Ο κ. Δημήτρης Χριστοδουλάκης είναι Μαθηματικός, MSc Information Systems. (www.liberal.gr)