Του Γιάννη Σιδέρη (www.liberal.gr)

Οι κοινωνικοί αέρηδες ευνοϊκοί, φούσκωναν τα πανιά τους και αρμένισαν πρύμα στον καιρό για την εξουσία. Τώρα ο άνεμος είναι όρτσα, η κοινωνική δυσαρέσκεια εκδηλώνεται, η τραμουντάνα τρικυμίζει το καράβι.

Ο πρωθυπουργός έχει χαρακτηρίσει την τρίτη αξιολόγηση ως την πιο εύκολη. Όντως είναι, όσον αφορά τη δυσκολία με τους δανειστές.

Λένε ναι σε όλα και εκείνοι ευχαριστημένοι θα μας χαϊδέψουν συγκαταβατικά στο κεφαλάκι, και θα κλείσουν την αξιολόγηση.

Όμως η τρίτη αξιολόγηση ρίχνει σκληρό φως στο κυβερνητικό πλήρωμα, και το λούζει με το πενιχρό φως της πολιτικής αποτυχίας.

Πρώτη φορά η κοινωνία, για λόγους εντελώς πρακτικούς, αρχίζει να ψυχανεμίζεται ότι πέρασε ο καιρός της… ηρωικής αντιστασιακής ευφορίας, και καλείται να πληρώνει τα επίχειρα.

Το περίφημο «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και η «Σεισάχθεια», ήχησε σαν το τραγούδι των σειρήνων (που θα έλεγε και ο Οδυσσέας - Αλέξης, δεμένος - κατά τη δική του έκφρασή - στο κατάρτι), δεν έδωσε ελπίδες μόνο στους βιοπαλαιστές που αγωνίστηκαν ολοζωής να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, και τώρα με πετσοκομένες αποδοχές και σακατεμένες προοπτικές, φοβούνται ότι θα το χάσουν.

Εγινε έναυσμα για κάθε είδους λαμόγια (υπάρχουν και λαϊκά λαμόγια) που άρχισαν να μην πληρώνουν τις δόσεις τους, περιμένοντας τον Αλέξανδρο, να λύσει τον γόρδιο δεσμό των δανείων.

Η λαϊκή λαμογιά αποδείχτηκε αυτό και στην πρώτη μέρα των πλειστηριασμών, όταν η πλειοψηφία συνειδητοποίησε, με δυσάρεστη έκπληξη, ότι στέρεψε το Αμάλθειο Κέρας των υποσχέσεων. Γι' αυτό κι έτρεξαν να κάνουν διακανονισμό την τελευταία στιγμή!

Οι πλειστηριασμοί ίσως αποβούν η Δαμόκλειος Σπάθη της κυβέρνησης, καθώς το μνημόνιο τέμνει σκληρά πλέον τον σκληρό πυρήνα του νεοελληνικού ονείρου.

Ο ΕΝΦΙΑ βλέπετε, ήταν συνέχεια του χαρατσιού που έβαλαν οι προδότες Σαμαροβενιζέλοι.

Το πετσόκομμα των συντάξεων έγινε επίσης από τους ίδιους και τον ΓΑΠ. Αν έπρεπε ή όχι, αν γινόταν διαφορετικά, για ποιους σκοπούς έγινε, δεν απασχολούσε το λαό.

Αρκεί που είχε τους αποδιοπομπαίους τράγους να τους φορτώσει αμαρτίες δεκαετιών.

Όμως τα σπίτια τους τα παίρνει ο Αλέξης! Έτσι το εκλαμβάνουν, γιατί έτσι τους έμαθε να το εκλαμβάνουν.

Δράσεις που αποσκοπούσαν στον εξορθολογισμό των προβλημάτων της χώρας (ναι, σαφώς δεν ήταν όλες σωστές, κάποιες επιδείνωναν το πρόβλημα, αυτό θα μπορούσε να συζητηθεί νηφάλια και να προταθούν εναλλακτικές), τις προσωποποιούσε, τις απέδιδε όλες στο «παλιό πολιτικό σύστημα», και νόμιζε ότι έτσι θα ξεμπλέξει και θα κυριαρχεί εσαεί.

Το κοινωνικό σοκ της έναρξης των πλειστηριασμών ήταν έντονο, ο κοινωνικός ηλεκτρισμός έφτασε μέχρι το Μαξίμου - μέχρι και ο Καρανίκας εξανέστη για τις αντιδράσεις - γι' αυτό και συνήλθε σε αγωνιώδη έκτακτη σύσκεψη το Πολιτικό Συμβούλιο, και στη συνέχεια άρχισε η καθησυχαστική παρέλαση Τσακαλώτου, Τζανακόπουλου και άλλων, ενώπιον των καμερών, με φληναφήματα περί προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Όμως: Η συμφωνία για την προστασία της Πρώτης Κατοικίας εκπνέει στο τέλος του μηνός.

Εν τη πράξει δεν ισχύει, καθώς άνθρωποι της καθημερινότητας καταγγέλλουν ότι τα σπίτια τους (της καθημερινότητας και αυτά), βγαίνουν ήδη στο σφυρί.

Η κυβέρνηση και εδώ έχασε χρόνο.

Θα μπορούσε να έχει διερευνήσει τρόπους - και συγκροτήσει μηχανισμούς - ώστε να διαπιστώνεται ποιοι δεν πληρώνουν λόγω ένδειας και ποιοι από νεοελληνική «μαγκιά» (δηλαδή αγυρτεία).

Το σπίτι για το νεοέλληνα είναι εστία και... βωμός. Δεν είμαστε κοινωνιολόγοι, αλλά αυτοί που είναι, το αποδίδουν εν πολλοίς στις αιματηρές ταλαιπωρίες της φυλής, και στο προσφυγικό σύνδρομο.

Είμαστε λαός προσφύγων, εσωτερικών και εξωτερικών.

Το «ξεσπιτώθηκε» εκλαμβάνεται στη λαϊκή γλώσσα ως η ακραία μορφή δυστυχίας.

Όμως η κυβέρνηση δεν το σεβάστηκε, το εκμεταλλεύτηκε, το αντιμετώπισε συνθηματολογικά και θα εισπράξει τα επίχειρα.

Μία λύση θα ήταν να νομοθετηθεί το απαραβίαστο της πρώτης κατοικίας. Λύση βέβαια όχι και τόσο δίκαιη γιατί υπάρχουν και οι πλούσιοι με τα λεφτά τους παρκαρισμένα στο εξωτερικό, και δηλούντες αδυναμία να πληρώσουν!

Όμως τέτοια νομοθετική παρέμβαση δεν τη δέχονται οι δανειστές. Το μόνο που ισχύσει προσώρας είναι η προφορική «Συμφωνία Κυρίων» με τις τράπεζες, να μην θέσουν σε πλειστηριασμό πρώτες κατοικίες. Εντελώς ανεχέγγυα συμφωνία.

Τη δύσκολη θέση της κυβέρνησης και την αγωνία που την διακατέχει, την αποτύπωσε ο πρώην υπουργός Δ. Μάρδας.

Έφτασε στο σημείο να δηλώσει στα «Παραπολιτικά 90,1» ότι «αν η ΝΔ είχε ξεκινήσει τους πλειστηριασμούς, τώρα τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα (!) γιατί τότε οι πλειστηριασμοί ήταν πολύ πιο εύκολοι σε σχέση με σήμερα»!

Τέτοιο θράσος! Μιλάει για τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έβαζε φωτιά στα τόπια, τότε που οι πλειστηριασμοί θα περνούσαν «Πάνω από το πτώμα» τους. Τότε που κι ο νόμος Κατσέλη, τον οποίο σήμερα επικαλούνται ως… ιαματική ρύθμιση, ήταν επιλογή των γερμανοτσολιάδων, κατ' εντολή των κατακτητών!!

Και δεν είναι μόνο η προκλητικότητα Μάρδα. Είναι και η έλλειψη ήθους άλλων θορυβημένων βουλευτών και υπουργών, που πλέον αδιάντροπα βγάζουν τη γλώσσα στην κοινωνία, πετώντας της κατάμουτρα «σας κοροϊδέψαμε»!

Τι άλλο καταδεικνύει η παραδοχή του βουλευτή Αχαίας Κώστα Σπαρτινού, ότι το κανένα σπίτι κλπ. «Ηταν απλά ένα προεκλογικό σύνθημα»;! Τι άλλο είναι η παραδοχή του βουλευτή Γ. Σηφάκη, που στην ίδια ερώτηση, απάντησε ανενδοίαστα: «Αφήστε τώρα τι λέγαμε και τι δε λέγαμε πριν, το θέμα είναι πως αν δεν γίνουν πλειστηριασμοί θα καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα. Αυτό θέλετε;».

Ζητάει τα ρέστα δηλαδή και αυτός, όπως και ο αρχηγός της «αριστερής» πτέρυγας Ευκλείδης, που ξάφνου κατάλαβε ότι οι πλειστηριασμοί είναι σημαντικοί για κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους!

Πως έλεγε ο Νίκος Παπάς για τα αντίμετρα; Θα είναι ένας καθρέφτης. Σε κάθε μέτρο θα υπάρχει ένα αντίμετρο!

Ε, ο καθρέφτης στήθηκε. Μόνο που σε κάθε μέτρο που παίρνουν, θα καθρεφτίζονται οι παλιές τους υποσχέσεις. Αυτό φοβούνται!