«Τίμησα τη στολή που φοράω. Δεν έκανα τίποτε παραπάνω. Και θα το ξαναέκανα».

Αυτά ήταν τα λόγια ενός από τους διασώστες που με πραγματικό κίνδυνο της ζωής του έσωσε ανθρώπους που πνίγονταν στα νερά του χειμάρρου μέσα στη Μάνδρα.

Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός στρογγυλοκαθόταν στο μέγαρο και η περιφερειάρχης Αττικής κατάγγελνε όλα αυτά που υποτίθεται ότι θα άλλαζε! Και με το δίκιο της!

Η κ. Δούρου δεν είχε άδικο σε τίποτε από όσα καταμαρτύρησε σαν κακοδαιμονίες που εμποδίζουν τη χώρα να φύγει από τον Τρίτο κόσμο.

Σε μια έκρηξη οργής εναντίον εκείνων που την κατηγορούν για το θάνατο και την καταστροφή είπε, στεντορεία τη φωνή, ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε αν δεν αλλάξει το πολυδαίδαλο της δημόσιας διοίκησης.

Ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε όσο επικρατούν οι μέχρι σήμερα νοοτροπίες της.

Ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε όσο δεν γίνονται βαθιές ανατρεπτικές τομές. Έφτασε στο σημείο να πει ότι, επιτέλους, πρέπει να κατεδαφιστούν και αυθαίρετα!

Αν την άκουγε κάποιος ξένος θα νόμιζε ότι μιλάει ένας πολιτικός της αντιπολίτευσης και μάλιστα της πιο σκληρής. Αλλά, φεύ, μιλούσε η Περιφερειάρχης, που είναι η καθ ύλην αρμόδια για τα έργα της περιφέρειας, που από την απουσία τους έγινε η καταστροφή και οι θάνατοι.

Μιλούσε η περιφερειάρχης σαν να ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση του 2014 και να κατακεραύνωνε την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου. Μιλούσε η περιφερειάρχης, που δεν έχει συνειδητοποιήσει αυτό που ένας διασώστης είπε απλά: Τίμησε τη στολή που φορούσε. Η κ. Δούρου, δυστυχώς, δεν την τίμησε.

Και δεν την τίμησε όχι μόνο επειδή έχει αφήσει το φάκελο των αντιπλημμυρικών του Θριάσιου να σέρνεται από τον Ιανουάριο του 2016 που ολοκληρώθηκε, όχι μόνο επειδή δεν αντέδρασε καθόλου στη νομιμοποίηση τουλάχιστον 400.000 αυθαίρετων κάθε μορφής επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όχι μόνο επειδή έχει μοιράσει ένα σκασμό εκατομμύρια σε συλλόγους και οργανισμούς επιρροής ψήφων από τα 320 εκατομμύρια που της άφησε στο ταμείο ο προηγούμενος κ. Σγούρος, αλλά γιατί αμέσως μετά την καταστροφή στη Μάνδρα έκανε τρείς κινήσεις επιεικώς απαράδεκτες:

Φοβισμένη και ξέροντας προφανώς το μέγεθος της ευθύνης της έσπευσε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να καταθέσει αίτηση για έρευνα, θέλοντας σαφώς να προλάβει την παρέμβαση της εισαγγελικής αρχής για το θέμα.

Κι αυτό μαρτυράει πόσο το ένστικτο της αυτοπροστασίας της είναι πολλαπλάσιο του συναισθήματος του καθήκοντος και της αυτοθυσίας που έχει ο ηρωικός διασώστης στη Μάνδρα.

Φοβισμένη, επίσης, και παραπονούμενη επειδή η δασκάλα μάλωσε εκείνην και όχι τον Γιαννάκη, εγκάλεσε τα Μέσα Ενημέρωσης που είχαν ρίξει τα φώτα της δημοσιότητας στους νεκρούς της δικής της περιφέρειας και όχι στις ζημιές από τις πλημμύρες της Πιερίας!!

Και φοβισμένη μήπως τσαλακωθεί η εικόνα της, έτσι όπως τη φαντάζεται η ίδια, αλλά και όλη η συριζέϊκη νοοτροπία, δεν έστερξε να πάει μέσα στη Μάντρα, όπως θα πήγαινε για να φλομώσει τους κατοίκους της αν ήτανε σε προεκλογική περίοδο.

Τώρα έτρεμε πιθανώς το φυλοκάρδι της μήπως και τη γιουχάρουν οι συγγενείς των πεθαμένων και οι κατεστραμμένοι.

Αυτό υπερίσχυσε του καθήκοντος και της αυτοθυσίας. Και πέρασε «απ' έξω», μαζί με τον άλλον ανευθυνοϋπεύθυνο, τον εξ ίσου φοβισμένο πρωθυπουργό.

Αλλά, είχε δίκιο όταν κατάγγελνε τη δημόσια διοίκηση, τις αγκυλώσεις και τη γραφειοκρατία της, και ζητούσε ξερίζωμα νοοτροπιών και αυθαιρεσιών.

Μόνο που δεν μας είπε πώς θα γίνει αυτό από μια κυβέρνηση που από την πρώτη μέρα, δια στόματος υπουργού Νίκου Βούτση, έσπευσε να καθησυχάσει την δημοσιοϋπαλληλία ότι δεν έχει να ανησυχεί για τίποτε αφού θα είναι αρρωγός της η κυβέρνηση. Αντί να της τρίξει τα δόντια να στρωθεί στην πραγματική δουλειά σε όφελος των πολιτών και όχι της αφεντιάς της.

Δεν μας είπε πώς θα υποχρεώσει οποιοσδήποτε οποιονδήποτε δημόσιο υπάλληλο να δουλέψει πραγματικά - όπως ζήτησε - όταν δεν υπάρχει ποινή, δεν υπάρχει επίπτωση, εναντίον του λουφαδόρου και του ανεπαρκούς, που λειτουργούν σαν πρότυπα και για άλλους.

Πώς θα εφαρμόσει μια οποιαδήποτε πολιτική ένας διευθυντής, ένας προϊστάμενος, ένας γραμματέας και υπουργός όταν δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος να επιβάλει την πολιτική στους υπαλλήλους; Μήπως ζούμε σε καμιά ονειρική αναρχική κοινωνία του μέλλοντος, όπου όλοι έχουν συνείδηση του καθήκοντος προσφοράς απέναντι στο κοινωνικό σύνολο από αυτοσυνειδησία και δεν το ξέρουμε;

Δεν μας είπε πώς θα εφαρμοστούν οι αποφάσεις της διοίκησης που ζήτησε, όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί προϊστάμενοι, είτε δημόσιοι είτε δημοτικοί, έχουν φτιάξει ένα τόσο πολυδαίδαλο σύστημα με έναν διπλό στόχο: Να μην μπορούν να ανιχνευτούν ευθύνες και να ταϊζονται εργολαβικά και προμηθευτικά παράσιτα από όλες τις δημόσιες δουλειές, διαιωνίζοντας το πολιτικό σύστημα.

Δεν μας είπε πώς θα συντονιστούν τα υπουργεία μεταξύ τους, πώς θα εκσυγχρονιστεί το θεσμικό πλαίσιο, πώς θα γίνει η ουσιαστική αποκέντρωση που ζήτησε, όταν δεν υπάρχει συντονιστής, δεν υπάρχει απόφαση για σύγκρουση με τα συμφέροντα που γι αυτά έχει γίνει το θεσμικό πλαίσιο, ενώ η κυβέρνηση θέλει να ελέγχει κάθε Αρχή συγκεντρωτικά;

Δεν μας είπε τελικά, πώς θα χτιστεί κράτος για τους πολίτες στη θέση του διαφθορείου που υπήρχε από πάντα αν δεν συγκρουόταν η κυβέρνηση με το διαφθορείο και τα συμφέροντά του, όπως υποσχόταν ότι θα κάνει πριν από τις εκλογές του 2015. Πώς θα γινόταν αυτό αφού κυβέρνηση και Περιφέρεια ενστερνίστηκαν τελικά το διαφθορείο και το ταϊζουν κι όλας;

Η κ. Δούρου έχει δίκιο για όλες τις παθογένειες που ανέφερε και για όλες τις αλλαγές που ζήτησε. Τις ζει άλλωστε από μέσα.

Δεν την έχουμε ακούσει να επαναστατεί, όπως προχτές! Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν έχει παρά να ενταχθεί σε ένα άλλο κόμμα που να τις ευαγγελίζεται αυτές τις αλλαγές και να αφοσιωθεί στην εφαρμογή τους. Αφού παραιτηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη θέση της.

Γιατί, ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε κι ένας φίλος, είναι σαν τον συνοδηγό που λέει συνέχεια στον οδηγό τι πρέπει να κάνει. Κι όταν ο οδηγός του δίνει στο τέλος το τιμόνι, εκείνος αποδεικνύεται ότι δεν έχει καν δίπλωμα οδήγησης!

Και είναι και κάτι ακόμα: Ένα κακομαθημένο ανήλικο που έχει μάθει να κάνει κριτική σε όλους χωρίς να ανέχεται κριτική από κανέναν. Αντιθέτως, όπως και κάθε κακομαθημένο ανήλικο, έχει απαίτηση να μη δέχεται κριτική. Και κάθε τέτοια κριτική του είναι δυσβάσταχτη , όπως συμβαίνει σε όλα τα κακομαθημένα ανήλικα και σε όλες τις μορφές θρησκοληψίας.

Η φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει τι θα γινόταν αν όλα όσα έγιναν στο Θριάσιο είχαν συμβεί με οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε ξεσηκώσει το λαό να λιντσάρει τους υπεύθυνους, θα έφερνε τα θύματα στο Σύνταγμα σε λαϊκό προσκύνημα και σύμβολα εξέγερσης, θα είχε ξεσαλώσει χωρίς να σεβαστεί ούτε θύματα ούτε καταστροφές. Θεομηνία θα ήταν η κυβέρνηση, όχι οι βροχές.

Οι μηνύσεις θα έπεφταν βροχή κατά παντός υπευθύνου. Δεν θα υπήρχε δικιολογία και έλεος για κανέναν. Θα καίγονταν οι μεγάλες πόλεις.

Τώρα, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι ζητάνε κατανόηση και επιείκεια από τον ίδιο λαό, που τον έπνιξαν με την ανευθυνότητά τους.

Και έχουν το θράσος να εξανίστανται για την κριτική και την κατακραυγή αντί να κάνουν το μόνο πράγμα που πρέπει για να τιμήσουν την κυβερνητική στολή που φοράνε:

Να βγάλουν το σκασμό. Και να ξεκουμπιστούν.

Γιατί αυτοί δεν έχουν διάθεση να γκρεμίσουν αυτό το δημοσιοϋπαλληλικό τέρας, φτιάχνοντας διοίκηση για τους πολίτες.

Όπως ζητάει η κ. Δούρου… Αυτοί είναι το ίδιο το τέρας. Χωρίς στολή για να τιμήσουν.

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης (www.liberal.gr)