ΘΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
Το ότι αυτή που έκανε στον Λευκό Οίκο ο κ. Τσίπρας είναι... «η Μητέρα όλων των Κωλοτουμπών», δεν αντιλέγει κανείς! Μπροστά της, ακόμη και η ιστορική, του Ανδρέα Παπανδρέου, που την ώρα που υπέγραφε την συμφωνία για την παραμονή των αμερικανικών βάσεων πανηγύριζε γιατί «έφυγαν οι βάσεις του θανάτου!», αποτελεί παιδική ζωγραφιά...
Άφωνοι έμειναν και στον ΣΥΡΙΖΑ -κι αυτοί αν έχουν χωνέψει κωλοτούμπες και κωλοτούμπες. Φυσικά και στη ΝΔ, που δεν ξέρουν, πια, πού να βασίσουν την αντιπολίτευσή τους, αφού ο δαιμόνιος Τσίπρας με τούτα και μ’ εκείνα διαμορφώνει την ατζέντα (με ψέματα και «αυτ»απάτες, αδιάφορο...), παίζει στο δικό τους γήπεδο, δημιουργεί τις εντυπώσεις που θέλει, επιχειρεί να δείξει (ότι εκτός από την Ελλάδα...) και αυτός «is back!» στον ρεαλισμό, στον πραγματικό κόσμο...
Ψέμματα έλεγε ο κ. Τσίπρας και το εφιαλτικό 2015. Φιλοτεχνούσε μιαν εικονική πραγματικότητα, που «πουλούσε» μέσα στο γενικά αισιόδοξο κλίμα που δημιουργούσε το «νέο» που έβαλε τέλος στο «παλιό».
Κι’ όταν έπεσαν οι πρώτοι κεραυνοί, όταν η χώρα έφθασε στο χείλος της καταστροφής, μίλησε για... αυταπάτες, παραδέχθηκε ότι δεν ήξερε τους «όρους του παιχνιδιού», δεν είχε πείρα.
Η επιστροφή του στον ρεαλισμό (με νέο μνημόνιο, εξ αιτίας των «αυταπατών» του, με νέες δυσβάστακτες φορολογίες, με περικοπές μισθών και συντάξεων με... με...) επενδύθηκε με «αριστερές» φιλολογίες, με επίκληση... μελλοντικών ριζοσπαστισμών, με ψεύτικες υποσχέσεις. Και πέρασε στην κοινωνία.
Μια κοινωνία η οποία (όπως έλεγε και ο Κωσταντίνος Καραμανλής) θεωρεί τον εαυτό της αριστερό, μια κοινωνία που -πώς να το κάνουμε- δεν έχει ξεχάσει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν προκάλεσε την κρίση. Απλώς την κληρονόμησε και... δεν ήξερε πως να την διαχειρισθεί!
Γεγονός, πάντως, είναι ότι ο Τσίπρας του σήμερα, δεν έχει καμιά σχέση με τον Τσίπρα των αρχών του 2015, που ούρλιαζε «αν δεν τους τελειώσουμε, θα μας τελειώσουν!»
Το εννοεί και το μεθοδεύει ακόμη και τώρα, αλλά με ένα τρόπο πιο συμβατό και αποδεκτό από το «σύστημα», ντόπιο, ευρωπαϊκό αλλά και διεθνές. Παίζει με τους κανόνες του, εμφανίζεται ως... συμβατικός και ρεαλιστής «αντάρτης», ομνύει στην επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, οι υποδείξεις (ίδιες, όπως πάντα...) του ΔΝΤ φθάνουν τώρα ως «μουσική στ’ αυτιά του», εμπιστεύεται τις αγορές, φέρνει τ’ απάνω κάτω στα εργασιακά και το πλασάρει ως «ρεαλιστική προοδευτικότητα» ο «διαβολικός» Τράμπ που ευχόταν « να μην μας τύχει κι’ αυτό το κακό», εκλαμβάνεται πλέον ως «αγγελικός» που ενεργεί πάντα για το καλό και την ειρήνη!
Αυτή τη στροφή του κ. Τσίπρα, δεν μπορεί παρά την υποδεχθεί θετικά και ψύχραιμα κανείς, όσο (απολύτως δικαιολογημένα...) καχύποπτος και επιφυλακτικός κι’ αν είναι. Αρκεί, φυσικά, ν’ αποδειχθεί στην πορεία πραγματική, ως αποτέλεσμα πείρας από σωρευμένα λάθη και ψέμματα, με σχεδιασμένο βάθος και συνέχεια, που θα ενσωματώνει όλες τις «εσωτερικές αναδιαρθρώσεις» και ανακατατάξεις που είναι απαραίτητες (σε κόμμα και κυβέρνηση) για να ολοκληρωθεί.
Κι’ εδώ, κρύβεται το κρίσιμο ερωτηματικό, ο μεγάλος κίνδυνος: θα το τραβήξει μέχρις εκεί που πρέπει ο κ. Τσίπρας, θα τολμήσει την ουσιαστική και όχι... επικοινωνιακή υπέρβαση;
Γιατί, επενδύσεις δεν πρόκειται να έρθουν, ούτε να μείνουν, ο ένας επιτελικός σύμβουλος τις στέλνει «στα τσακίδια!» ( οι ξένοι δεν είναι ενήμεροι για το ποιόν του...), ο άλλος υπουργός λέει... κλαίγοντας ότι θα κάνει την καρδιά του πέτρα αλλά θα υπογράψει για το Ελληνικό, ενώ κατά βάθος δεν θέλει την επένδυση, αρμόδιος υπουργός αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός... κατακεραυνώνει την Δικαιοσύνη όταν βγάζει αποφάσεις που δεν συμφέρουν την κυβέρνηση, όταν ο Πρόεδρος της Βουλής στέλνει τα...«παιδιά» του αναρχικού «Ρουβίκωνα» σπίτι τους με τα περιπολικά της αστυνομίας, μετά την κατάληψη της Βουλής!
Και δυστυχώς, τα «μπάζα» στο στρατόπεδο κυβέρνησης και κόμματος, είναι πολλά, υπάρχουν πολλοί «Πολάκηδες» που μπορεί να κάνουν λιγότερο «μπούγιο» από το... πρωτότυπο, αλλά και πολύ μεγαλύτερη ζημιά. Και πρέπει αν μη τι άλλο να τα κρύψει στο πατάρι.
Με τρόπο και μέθοδο, δεν λέμε, γιατί ο πρωθυπουργός αυτή του την στροφή (αν και εφ’ όσον την εννοεί) πρέπει να την πάρει πολύ... ανοικτά και με προσοχή, αφού γνωρίζει ότι σε αντίθετη περίπτωση, το «όχημα» θα μπατάρει. Αλλά ας την αρχίσει...
Πηγή: iefimerida.gr
