Η Ηλιούπολη είναι γεγονός ότι περνάει τη δυσκολότερη φάση στην ιστορία της.

Η δημοτική αρχή όχι μόνο δεν παράγει πολιτική, όχι μόνο δεν ασχολείται με τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη, παρά μόνο άκρως επιφανειακά, αλλά τελευταία άγεται και φέρεται από τις ορέξεις και τις απόψεις παραγόντων και παραγοντίσκων ακόμα και από απόψεις ιερωμένων της πόλης.

Έτσι στην εποχή των μνημονίων και της παγκοσμιοποίησης, στην εποχή που ο νεοφιλελευθερισμός εκβιάζει και καλά κρατεί, στην εποχή της ραγδαίας ανάπτυξης της τεχνολογίας και όχι μόνο, η δημοτική αρχή της πόλης μας πιστεύει, μεταξύ των άλλων, πως «...το εθνικό φρόνημα... οι πανανθρώπινες αξίες της ορθοδοξίας... αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των Ελλήνων στο διεθνή ανταγωνισμό».

Και σε άλλο επίπεδο πως «Η σταδιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και ο απεγκλωβισμός του από το ακροδεξιό μόρφωμα των ΑΝΕΛ και της παραδοσιακής Μαρξιστικής Αριστεράς πραγματοποιείται σταδιακά.

Η σύγκλιση θα είναι νομοτελειακή και αναπόφευκτη (προφανώς με το ΠΑΣΟΚ) γιατί θα την απαιτήσει και θα την επιβάλει η κοινωνία...». Γεια σου ΠΑΣΟΚ μεγάλε! Μαζί με το βρυκολακιασμένο πολιτικο –οικονομικό κατεστημένο ξυπνάει και η «κεντροαριστερά».

Προφανώς, διαθέτοντας μόνο ιδιοτελή συμφέροντα, κάποιοι θέλουν να ξαναγίνουν θύτες αυτού του τόπου στο βαθμό που ασυγχώρητα θα το ξαναεπιτρέψει ο λαός χειραγωγούμενος, αλλά όχι ανεύθυνος.

Σ’ αυτό λοιπόν το καταθλιπτικό περιβάλλον κυλούν τα χρόνια της δημοτικής αρχής, ενώ τα προβλήματα στην πόλη χρονίζουν, χωρίς να κάνει το παραμικρό για την επίλυσή τους, ή μη μόνο να ασχολείται με την προπαγάνδα της και το τύπωμα ιλουστρασιόν φυλλαδίων.

Γνωρίζαμε πως στην πανίδα του Υμηττού δεν συμπεριλαμβάνονταν ανέκαθεν δρυοκολάπτες.

Είναι λοιπόν απορίας άξιο πώς τελευταία ενδημούν στην γωνία Σοφ. Βενιζέλου και Πρωτόπαππα.

Και όχι μόνο αυτό... Ακόμη περιμένουμε την υλοποίηση της εξαγγελίας του Δημάρχου (όταν ήταν ακόμη χαρούμενος γιατί είχε απορριφθεί από το ΣτΕ η αίτηση ακύρωσης κατοίκων για τα «αντιπλημμυρικά» έργα), «για τη διοργάνωση στην πόλη μεγάλης συγκέντρωσης για ενημέρωση, ώστε εκεί δημόσια να ανακοινωθούν από αυτόν τα ονόματα εκείνων που επιχείρησαν να σταματήσουν τα έργα».

Εάν αυτό δε λέγεται στοχοποίηση, ή στην ακραία εκδοχή, μια νέα μορφή «σουμπεριτισμού», τότε αδυνατώ να καταλάβω πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί.

Η τωρινή λοιπόν δημοτική αρχή της Ηλιούπολης είναι τελειωμένη μέσα στην παρακμή της. Όμως και η αντιπολίτευση στο Δήμο και κυρίως η ελάσσονα, σε όλες της τις αποχρώσεις, στην ουσία δεν υφίσταται.

Έτσι καθίσταται αναπόφευκτο, προκειμένου να αντιστραφεί το θλιβερό κλίμα στην πόλη, το βάρος και το καθήκον να πέφτει στην δημοτική κίνηση «ΗΛΙΟΥ –ΠΟΛΙΣ Ανθρώπινη Πόλη».

Με νέα δύναμη, συγκρούσεις, με δύσκολες αποφάσεις, με πολιτικές και απόψεις του μέλλοντος, με κινηματικό χαρακτήρα, με ένα αξιόπιστο εναλλακτικό μοντέλο τοπικής διακυβέρνησης και κοινωνικής ανάπτυξης, με ριζοσπαστικό, αντιγραφειοκρατικό χαρακτήρα, με κάλεσμα για συμμετοχική και ενωτική δράση σε κάθε πολίτη και συλλογικότητα που θεωρεί τις θέσεις της σα βάση διαλόγου μπορεί η δημοτική κίνηση «ΗΛΙΟΥ-ΠΟΛΙΣ Ανθρώπινη Πόλη» να βγάλει την Ηλιούπολη από το σημερινό αδιέξοδο. Γνωρίζουμε πως οι πολίτες χρειάζεται να δουν ότι κάποιος υπερβαίνει κεκτημένα και κακές συνήθειες ή και τη διαφθορά.

Ότι υπερβαίνει εγωισμούς και καρκινώματα ακόμη και ασκήσεις κομματικού φορμαλισμού, πόσο μάλλον και ασχετοσύνη, οίηση ή κουλτούρα κομματικού φυλάρχου, επίσης και τους κάθε απερίσκεπτους μαξιμαλιστές.

Ο δρόμος αναμφίβολα θα είναι δύσκολος όχι όμως αδιάβατος. Όλοι μαζί μπορούμε να τον διασχίσουμε με επιτυχία, χωρίς να χάσουμε την ψυχή μας χωρίς να αποστούμε τις αξίες και την ιστορία μας, με συλλογικότητα και ήθος. Και βέβαια με γνώσεις και ανάλυση των προβλημάτων.

Γιατί είναι δεδομένο σήμερα να φωτίζεται μόνο η επιφάνεια των θεμάτων από τη στιγμή που ο δημόσιος λόγος ακόμη και για κρίσιμα ζητήματα διαμορφώνεται με όρους Facebook.

Σε κάποιους έτσι έλαχε να κάνουν το κάτι παραπάνω. Να αγωνιστούν για ένα Δήμο αντάξιο των πολιτών του και της ιστορίας του.

Η «ΗΛΙΟΥ –ΠΟΛΙΣ Ανθρώπινη Πόλη» είναι πια μπροστά στην Ιστορία. «Οι καιροί ου μενετοί».

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2017
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ