Ο Στάθης στον ενικό.
Για την τραγωδία του κ. Θεοφίλου, που του έφαγαν τζάμπα πέντε ακριβά χρόνια απ’ τη ζωή του, το σκίτσο του συναδέλφου Κώστα Γρηγοριάδη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» είναι περισσότερο από εύγλωττο…
Τζανακόπουλος: «Η Ελλάδα έχει μπει σε δυναμική φάση ανάπτυξης». Βεβαίως! με μισθούς των 100, των 200, των 400 και των 500 ευρώ για τους νεοεισερχόμενους στην εργασία. Με μειώσεις μισθών για τους υπάρχοντες, με πολλούς εξ αυτών ήδη χαμηλόμισθους και πάμπολλους απλήρωτους.
Παππάς: «Μειώσαμε την ανεργία». Βεβαίως! διά της ευέλικτης εργασίας, με μια νέα τάξη σκλάβων χωρίς εργασιακά δικαιώματα, υποαπασχολούμενων, εργαζόμενων σε θνησιγενή προγράμματα, με αμφιλεγόμενη ή καθόλου ασφάλιση, με εποχιακούς εργαζόμενους σε παντοειδούς τύπου γαλέρες - κυρίως στον τουρισμό. Η λίστα της κακοποίησης και των τρόπων του βιασμού της εργασίας δεν έχει τέλος.
Ομως, για αυτήν την αριστερά της πλάκας, το να σε βιάζουν στη δουλειά ή να σου βιάζουν τη δουλειά δεν είναι καθόλου... σεξιστικό, ώστε να ενδιαφερθούν οι άνθρωποί της! Αντιθέτως, αυτό το όργιο συνιστά «δυναμική φάση ανάπτυξης» - γεια σου, βρε Τζανακόπουλε! - ο κ. Πολάκης επί το ευγενέστερον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του έχει υιοθετήσει πλέον πλήρως την ανάλυση, τη σκέψη και τους τρόπους των νεοφιλελεύθερων εις όσα αφορούν την εργασία και την κοινωνία. Εις όσα αφορούν την πολιτική, μετέρχεται μεν μια αριστερή ρητορική, πλην όμως κούφια, που ακόμα κι αυτήν σιγά-σιγά εγκαταλείπει. Θα τη θυμηθεί ίσως ξανά, μόνον εάν επιχειρήσει καμιά ηρωική έξοδο και καταφύγει σε κάποιο αντίστοιχο προσκλητήριο «ηρώων και τάφων».
Για την ώρα, εις όσα αφορούν τις εξελίξεις στην οικονομία, το success story Τσακαλώτου, οι κυβερνώντες επικαλούνται τις αποφάνσεις διεθνών οίκων, μισθοφόρων οικονομολόγων και τραπεζών λες κι επικαλούνται τον Μαρξ ή τον Κέυνς.
Μιλούν για την «ελεύθερη οικονομία της αγοράς», σαν να μην είναι η πιο διευθυνόμενη οικονομία από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, η πιο αιματοβαμμένη και θανάσιμη. Μιλούν για έξοδο στις αγορές (λες και δεν έχουν υποθηκεύσει τη χώρα ως το -άκουσον άκουσον- 2099). Θα μου πείτε -και μεγάλο το δίκιο σας- «τι είναι ένας αιώνας ξενοκρατίας μπροστά στους τέσσερις αιώνες τουρκικής κυριαρχίας»!
Τι να σας πω; ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να διαλύσει το σύστημα απ’ τα μέσα! Ποιος κάνει κουμάντο στην Ενωση, σου λέει, η Γερμανία. Και τι είναι η Γερμανία; Το πιο διεφθαρμένο κράτος της Ενωσης. Ωραία! Θα αντιμετωπίσουμε αυτήν τη διαφθορά διά της ομοιοπαθητικής μεθόδου.
Διεφθαρμένοι αυτοί, διεφθαρμένοι εμείς, κι όποιος καταρρεύσει πρώτος. Και χωρίς πλάκα! αν οι (πολυ)αναμενόμενοι αγώνες των λαών αργήσουν να εκδηλωθούν, η εντροπία του συστήματος είναι η μόνη μας ελπίδα. Βεβαίως στο μεταξύ η διττή διαφθορά της Γερμανίας μπορεί να έχει καταλήξει σε ολοκληρωτική τυραννία, αλλά κι αυτό θα το αντέξουμε.
Ολόκληρος Καρανίκας εκπαίδευσε εαυτόν διά της ενσωμάτωσής του στο σύστημα και δεν θα τα καταφέρει ο συνταξιούχος που του έκανε τη σύνταξη ο κ. Κατρούγκαλος να αξίζει όσο ένα καλό γεύμα της κυρίας Αχτσιόγλου; Α, όλα κι όλα! όχι μόνον «έξοδος στις αγορές», αλλά και «δίκαιη ανάπτυξη»!
Ομως, γιατί διττή η διαφθορά στη Γερμανία; Οπως φαίνεται από συνεχείς αποκαλύψεις του Τύπου (εκτός κι αν πρόκειται κι εκεί περί «συνωμοσίας»), η διαφθορά στις ανώτερες τάξεις της γερμανικής κοινωνίας είναι αγρίως εκτεταμένη και συνεχίζει αύξουσα με γεωμετρική πρόοδο. Το φαινόμενο είναι ευεξήγητο, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν τη δεύτερη πλευρά (που στην ουσία είναι γενεσιουργός της πρώτης) της διαφθοράς, τη δομική διαφθορά του συστήματος - κι όχι μόνον του γερμανικού. Υπό την ευρεία έννοια της διαφθοράς, συχνά η νομιμότητα είναι το alter ego της παρανομίας.
Το γερμανικό πολιτικό σύστημα αποδεικνύεται ότι βασίζεται σε μια πυραμίδα από «παραθυράκια» που καθιστούν νόμιμες πρακτικές τη φοροδιαφυγή, την τοκογλυφία, τη μίζα και βεβαίως την αρπακτικότητα και την απληστία, όλα τύπου μαφίας.
Τα όρντινα λοιπόν ενός τέτοιου κράτους και οι διαταγές του πολιτικού προσωπικού αυτού του κράτους είναι, μέσω Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ, αδιάφορον, υποχρεωτικές για τον κάθε Μήτσο και την κάθε Μαρία στην Ελλάδα, όπου «η δυναμική φάση ανάπτυξης» τους πίνει το αίμα. Ετσι, κάτω από τις διαταγές του γερμανικού ιμπεριαλισμού ο ΣΥΡΙΖΑ κοκορεύεται (και ταυτοχρόνως μυξοκλαίει) για τα επαχθή, ειδεχθή και ανθρωποφάγα πλεονάσματα, πανηγυρίζει για την εκχώρηση εθνικών πόρων, ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία και τάζει στον μισοπεθαμένο λαό «έξοδο στις αγορές» και «δίκαιη ανάπτυξη», την ίδια ώρα που ξεπατώνει, μάλιστα σε μακροπρόθεσμη προοπτική, μισθούς, συντάξεις, συνθήκες εργασίας, ασφαλιστικό, επίπεδο ζωής, κάθε ελπίδα και προοπτική.
Με έναν λόγο, ο Τσίπρας έκανε την εργασία ευέλικτη σαν τις κωλοτούμπες του. Οπως έκανε και μια φούσκα από αερολογίες όσα έλεγε η Αριστερά για το χρέος, την Ασυλία της χώρας, την ευνομία και την αξιοπρέπεια.
Συνελόντι ειπείν: Η Γερμανία -η διεφθαρμένη και οσονούπω πολεμοκάπηλη Γερμανία- κατασκεύασε το προτεκτοράτο «Η Ωραία Ελλάς», ούσα τώρα πλέον στα φινιρίσματα. Η δημοκρατία και στη Γερμανία και στη χώρα μας έχει πλέον την περιορισμένη επιλογή του ενός από τα δύο πρόσωπα του Ιανού.
Πρόσωπα της Μέδουσας και τα δύο...
