Η Ελλάδα, που δεν είναι καθόλου μόνο αρχαιολογικός χώρος, ούτε ένα ιδιόμορφο τοπίο για τους τουρίστες, όπως θέλουν να τη βλέπουν κάποιοι. Ούτε αφηρημένη ιδέα για ιδεολογικά φληναφήματα.

του Ελευθερίου Ανευλαβή (www.zougla.gr)

Είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που έρχεται στη ζωή στις αμμουδιές του Ομήρου, ανδρώνεται στην αγορά της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, κατακτά με τον αρχαιοελληνικό Λόγο το Λάτιο, γίνεται οικουμενική με την Μακεδονική Φάλαγγα, θεριεύει στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, χαμωζεί μέσα στην Τουρκιά για τετρακόσια χρόνια, και «Νάτη πετιέται από ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου», με τους ήρωες του «21» και του έπους της Αλβανίας, με την αντίσταση του λαού της στον φασισμό και τον γερμανικό ναζισμό.

Και τώρα, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη λαίλαπα, η άλλη Ελλάδα, αυτή, που φυσικά, δεν καταλαβαίνουν, οι Ευρωπαίοι ούτε οι ντόπιοι ευρωλιγούρηδες: «Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την λέξη αλήθεια ή ελευθερία, σα να λένε χαίρω πολύ.

Που μιλούν για δικαιοσύνη με ψυχή τοκογλύφου». (Σεφέρης), αυτή η Ελλάδα, με το φως του ήλιου της, της αλήθειας της, της παράδοσής της και του πανάρχαιου πολιτισμού της, αντιστέκεται. Οι Έλληνες νέοι και γεραροί γέροι, θα πολεμήσουμε «με την ψυχή γεμάτη κόσμους, χωρίς χαλινάρια ή παρωπίδες» φωνάζοντας, κραυγάζοντας

ΟΧΙ, Σ’ αυτούς που λοιδορούν και θέλουν ν’ αφανίσουν τις ανθρώπινες αξίες: πατρίδα, γλώσσα, παράδοση, αγάπη, φιλία, φιλότιμο, φιλαλληλία, και να βάλουν στη θέση τους τη μόνη αξία που γνωρίζουν, αυτοί και οι ηλίθιοι, παγκοσμιοποιημένοι, δαιμονισμένοι πάτρωνές τους, το χρήμα και την ισχύ του ισχυροτέρου, ως αποκλειστικό μέτρο, με το οποίο μετρούν τους ανθρώπους.

ΟΧΙ, Σ’ αυτούς που στα ερείπια της ανθρωπιάς χτίζουν τη σύγχρονη Βαβέλ, με την θηριωδία της παγκοσμιοποιημένης τιποτολογίας και της αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή κι αξιοπρέπεια.

ΟΧΙ, στην πολιτικατζίδικη πολιτική, τη διαβρωμένη από την διαπλοκή με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, τις χρυσωμένες τράπεζες, με τα χρυσωμένα κωλόπαιδα (golden boys), και τους εθνικούς εργολαβοκαναλάρχες των ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης) και τους εφραιμοκαλόγερους πνευματικούς τους, μαζί με τους χρυσοχριστοφοράκους (δεν τους ξεχνάμε) φιλαράκους και χορηγούς τους.

ΟΧΙ, στα, χωρίς τσίπα, τσιπροψέματα, με τα λερωμένα αριστερά φλάμπουρα, και τις διάτρητες αριστεροκαμμένες κόκκινες γραμμές, φύκια για μεταξωτές κορδέλες, που πουλάνε μαζί με τα αριστερά «γεμιστά» της συντρόφισσας Θεανώς και τους μετανάστες που λιάζονται στην πλατείες επίσης συντρόφισσας Τασίας. Δεν τολμώ να τις αποκαλέσω κυρίες. Θα κατηγορηθώ, ότι αυτό δεν είναι «αρυστερικώς ορθό» (κατά το «πολιτικώς ορθό: politically correct» Το «αρΥΣΤΕΡΙΚΩΣ», αν το αναλύσετε εις τα εξ ων συνετέθη, δεν είναι ορθογραφικό λάθος. κυριολεκτεί)

ΟΧΙ, Στο κυνικό δόγμα, πως αυτός, που δεν υποκύπτει στην σύγχρονη αντίληψη του «καπάτσου», να βρει μιαν αργομισθία, να βολευτεί κάπου, να γίνει κομπιναδόρος, είναι μαλάκας.

ΟΧΙ, Στον κυνικό πλανήτη των παγκοσμιοποιημένων ηλιθίων, που εχθρεύονται την ανιδιοτέλεια και την ελευθερία. Λοιδορούν το φιλότιμο και την μπέσα. Περιθωριοποιούν την παράδοση, κολοβώνουν την Πατρίδα και αφανίζουν το Έθνος,

ΟΧΙ, Στο ξαναγράψιμο της ιστορίας μας, ρεπούσικα, βερεμικά, «πολιτικώς ορθά» (το παραπλανητικό παρανόμι, για τη σκόπιμη και έξωθεν επιβεβλημένη διαστρέβλωση της ιστορίας μας.)

ΟΧΙ, στους μεταμοντέρνους διανοουμενίζοντες, που διαπιστώνουν πως «η Τουρκία έχει τεράστιο αιγαιακό μέτωπο και υφαλοκρηπίδα» και επομένως «έχει ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα στο Αιγαίο»!

Προφανώς, κατά τον τουρκόφρονα κάλαμο, έχει «ζωτικά» και «νόμιμα» συμφέροντα και στην Κύπρο, όπου κατέχει το μισό μιας χώρας, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη «νόμιμη» και «εύλογη» εισβολή του Αττίλα.

Και προφανέστατα, έχει και «ζωτικά και «νόμιμα» συμφέροντα και στη Θράκη, κατά τον ίδιο απελέκητο κάλαμο;

«Ελάβατε νουν καθηγεμόνα… και του ανοηταίνειν ου παύεσθε» (Γρηγόριος Παλαμάς).

ΟΧΙ, Στους χαλασοχώρηδες και τους γλωσσοχαλαστήδες, που κορδακίζονται, προβάλλοντας άσεμνα τη θεωρία τους, περί ασυνέχειας της γλώσσας και της ιστορίας των Ελλήνων. Της μόνης γλώσσας στον κόσμο που μιλιέται συνεχώς και στον ίδιο ακριβώς τόπο, εδώ και τρείς χιλιάδες χρόνια:

«γλώσσα», «θάλασσα», «ουρανός», «γη», «νους», «ψυχή», «άνθρωπος», «επιστήμη» και «μύριες» άλλες «λέξεις», «έπεα πτερόεντα», που πεταρίζουν στο στόμα των Ελλήνων (και των νέο-Ελλήνων), μέσα στον ίδιον αυτόν αέρα, που αναπνέουμε.

Κάτω από τον ίδιο ουρανό, που μας γαλαζοντύνει. Επάνω σ’ αυτήν εδώ τη γη, που κατοικούμε, από την εποχή του Ομήρου.

ΟΧΙ, στους πονηρούς μεταμοντέρνους πραγματιστές, που, προσπαθούν να καταντήσουν τη γλώσσα, απλό εργαλείο, τεχνολογικής σκοπιμότητας, για να «κάνουνε τη δουλειά τους». Να βρίσκουν οι επιτήδειοι φτηνά εργατικά χέρια και κενούς εγκεφάλους.

ΟΧΙ, σ’ όσους λένε: «Καλά όλα αυτά, παράδοση και τέτοια, αλλά, ξεπερασμένα, πια, βρε παιδί μου. Ας είμαστε σώφρονες, και πραγματιστές. Τα σύνορα καταργούνται, πια. Ο κόσμος μας, με την τεχνολογία και την πληροφορία, είναι ένα παγκόσμιο χωριό. Και ο κύριος ρυθμιστής των ανθρωπίνων σχέσεων είναι η ελεύθερη αγορά και οι κανόνες της»

Τη νοιώθουμε στο πετσί μας, και στην τσέπη μας την «ελεύθερη», ασύδοτη, άπληστη, απάνθρωπη αγορά.

ΟΧΙ, σ’ αυτούς που διατυμπανίζουν το καταναλωτικό δόγμα: consume ergo sum (καταναλώνω άρα υπάρχω) και περιφρονούν το καρτεσιανό cogito ergo sum: σκέπτομαι άρα υπάρχω.

ΟΧΙ, Στους χθεσινούς Λαγίδες, που λοιδορούν, ανίκανοι «να νοιώσουν το φρόνημα της Σπάρτης», ανίκανοι να νιώσουν θλίψη «σαν έγινε σκουπίδι η μάνα των Μακεδονία…
» Οι Έλληνες (οι Έλληνες!) να τον ακολουθούν,
μήτε να κρίνουν ή να συζητούν,
μήτε να εκλέγουν πια, ν’ ακολουθούνε μόνο.»
(Καβάφης).

Ξανά, ΟΧΙ, θα πούμε.

Θα πολεμήσουμε! Με τον Έλληνα Λόγο της Ελληνικής παιδείας και της αλήθειας, για να σημάνουμε την ώρα που θα αναστηθεί η καινούργια Ελλάδα.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΗ ΛΕΜΕ ΕΛΛΑΔΑ.

Για να μπορούμε να σηκώνουμε το κεφάλι, οι Έλληνες (ΟΧΙ οι ελληναράδες, που πουλάνε κούφιο ελληνιλλίκι και νταηλίκι) και να λέμε, Αυτή είναι η Ελλάδα:

Η ΕΛΛΑΔΑ με το καθαρό πρόσωπο. Με το φιλότιμο το ελληνικό. Με την ελληνική παιδεία και τη φιλοξενία.

Η ΕΛΛΑΔΑ των ανθρώπων του μόχθου, που «κάνουν το σκατό τους παξιμάδι», και έχουν το κούτελο καθαρό. Κι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
ΟΧΙ η Ελλάδα των φοροφυγάδων και των λαδωμένων τρωκτικών.

Η ΕΛΛΑΔΑ των τίμιων πολιτικών, που θέλουν και μπορούν να κοιτάνε τους πολίτες στα μάτια.  ΟΧΙ, η Ελλάδα των δημοβόρων, λαοφάγων, πολιτικατζήδων, που προσπαθούν να τον πείσουν τον λαό, πως «ο γάιδαρος πετάει». Και γεμίσαμε γαϊδάρους και γαϊδάρες.

Η ΕΛΛΑΔΑ, που αγωνίζεται, μαζί με τους τίμιους πολιτικούς της, (υπάρχουν κι αυτοί. Αν ψάξουμε θα τους βρούμε), για να πάψει να είναι «Κράτος αδηφάγων και ασύστολων κώλων.»
«Εάν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο δεν θα βρεις: ει μη έλπηται ανέλπιστον ουκ εξευρήσει», μας παρηγορεί ο Ηράκλειτος

Η ΕΛΛΑΔΑ των Ελλήνων, που αμύνονται «περί Πάτρης».  ΟΧΙ, η Ελλάδα των ελληναράδων, «κωλοελλήνων», που δουλεύουν για την πάρτη τους, και μας δουλεύουν.

ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ για να μπορούμε να λέμε και να καυχιόμαστε, οι Έλληνες, μαζί με τον Καβάφη:

«ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΒΓΑΖΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ»:

ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που ανεβαίνουν στις κορφές, όχι γλείφοντας, έρποντας και με τα κέρατα τους, μα παλεύοντας, για την αξιοκρατία και την ανθρωπιά.
ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, που θίγοντας, ελευθερόστομοι, τα «κακώς κείμενα», βάζουν φωτιά στα πουρναρόξυλα των απάνθρωπων και ασύδοτων διανοουμενιζόντων, αδιαφορώντας για την κατηγορία του εμπρηστή.
ΔΙΚΑΣΤΕΣ, που απονέμουν δικαιοσύνη ακριβοδίκαιη και δεν κλείνουν το μάτι στους ισχυρούς.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, που λένε την αλήθεια. κι όχι την πειραγμένη αλήθεια των πατρώνων τους.
ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, παιδαγωγούς, κι όχι γλωσσοχαλαστές, που χαλώντας τη γλώσσα χαλάνε και τον λαό.
ΓΙΑΤΡΟΥΣ, που αγωνιούν για τον άρρωστο, κι όχι για το φακελάκι τους.
ΛΑΟ και ΠΟΛΙΤΕΣ, που την πόλη κρατύνουν,

Κι’ όχι στέρφους, αυνάνες, σοβαρογελοίους, «πολιτισμένους» βάρβαρους, νεοευρωπαιοέλληνες, που, άνευρος μαζοχυλός, παθαίνουν αλλεπάλληλους οργασμούς, μπροστά στο βλακοκούτι, χάσκοντας τα άδοντα, ηδυπαθώς λικνιζόμενα, τοπ-μοντελιζόμενα και λοιπά αναιδή αιδοία.

«Φτάσαμε στ’ ανείπωτα».

ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΛΑΟΜΠΑΙΧΤΕΣ.
Όχι. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη, να σας μοιάσουμε.

Ξυπνάνε οι άνθρωποι.
«Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους.
Τον χτύπο μόνο της καρδιάς, που μας βαφτίζει ανθρώπους» (Δ. Σαββόπουλος).

Γύρνα τους την πλάτη Έλληνα Πολίτη-Οπλίτη.
Κλείσε τους την πόρτα.

«Και μην ανοίγεις, όσο κι αν χτυπούν.
Βροντάνε, μα δεν έχουν τι να πουν» (Γ. Σεφέρης).

«Θάρρος χρειάζεται. Το αύριο θα είναι καλύτερο: Θαρσείν χρή∙ ταχ’ αύριον έσσετ’ άμεινον.» Αυτά είναι τα λόγια, που βάζει η Αθηνά στο στόμα του Οδυσσέα, όταν οι Έλληνες κατά την πολιορκία της Τροίας, όντες αποκαρδιωμένοι, προς στιγμή, σκέφτονται να εγκαταλείψουν τη μάχη.

Όμως, αυτό το καλύτερο αύριο δεν θα έρθει θεόσταλτο. Εσύ θα το προετοιμάσεις.
Έχεις ευθύνη απέναντι στα παιδιά σου, τα εγγόνια σου. Τους συνανθρώπους σου.

«Λες: Πολύν καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.
Άκου λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι: Σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις»
(Μπέρτολτ Μπρεχτ).

«Φωτιά και τσεκούρι» κριτικής, λοιπόν:  Στους αλαζόνες πολιτικατζήδες.  Στους μικροαστούς, αδιάφορους, ελληναράδες.  Στους κενόκρανους σαλτιμπάγκους της «διανόησης.»

«Να ξεφτιλίζεις τους κακούς διόλου δεν είναι άπρεπο, ίσα-ίσα τιμά του καλούς, έτσι λεν οι μυαλωμένοι: Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν εστ επίφθονον, άλλα τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται.» (Αριστοφάνους, Ιππής)

Και να δούμε, τότε, «κύριε ΜΑΛΑΚΑση,
Ποιος εν τέλει θα γελάσει»
Κ. Καρυωτάκης.
(Τα κεφαλαία δικά μου).