«Οι σημερινοί ρουσφετοφάγοι και κουμπαρολόγοι των συνδέσμωνε βουλευτάδες, (…) δεν είναι παρά πίτουρα του λαού.
Με τέτοιους πιτουροφάγους ο δυστυχισμένος λαός, έως την ώρα αυτή εδιοικήθη και για δαύτο μας καταπλάκωσαν μπερδεμένα, σαν της μουρλής τα μαλλιά, ούλα αυτά τα πολιτεύματα (…).
(Αυτοί) δεν είναι άλλο ή μια μεγάλη βουκάλα βδέλες, που την άδειασαν πάνω στο σώμα του λαού για να ρουφούνε το αίμα του.
“ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ” (1886)
[ΡΟΚΚΟΣ ΧΟΙΔΑΣ (1830-1890): Ο πρώτος "κοινωνιστής" (έτσι έλεγαν στα ελληνικά τότε τον "σοσιαλιστή") βουλευτής Κεφαλληνίας, τόπου καταγωγής του. Από οικογένεια του Libro d' Oro. Αντεισαγγελέας Εφετών.
Πρωτοστάτησε στην εξέγερση κατά του Όθωνα (το 1862) και συμμετείχε στις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στα ανάκτορα και της Βαυαρικής και ελληνική καμαρίλας τους.
Το 1875 σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος για τις αυθαιρεσίες της κυβέρνησης του Δ. Βούλγαρη, ο Μεσολογγίτης βουλευτής Στάικος εξύβρισε σκαιότατα το συγκεντρωμένο πλήθος. Ο Ρόκκος Χοϊδάς αντιτάχτηκε έντονα στο βουλευτή.
Η φιλονικία τους κατέληξε σε μονομαχία, κατά την οποία ο Στάικος τον πυροβόλησε στον πνεύμονα. Ο Χοϊδάς επί ένα μήνα χαροπάλευε, ενώ πλήθος κόσμου ήταν συγκεντρωμένο καθημερινά έξω από το σπίτι του.
Η βασιλική Αυλή, για να προλάβει αναταραχές, του πρότεινε να σταλεί η κόρη του Πηνελόπη, με υποτροφία του Βασιλέως Γεωργίου Α΄, για σπουδές στην Ελβετία και στη συνέχεια να διοριστεί «κυρία επί των τιμών» της βασίλισσας Όλγας. Ο Χοϊδάς όμως αρνήθηκε την πρόταση αυτή, γεγονός που τον ανύψωσε στην κοινή γνώμη.
Λίγους μήνες μετά, λόγω της λαϊκής αντίδρασης για την πολιτική του Δ. Βούλγαρη, προκηρύχτηκαν εκλογές για τη 18η Ιουλίου 1875. Ο Ρ. Χοϊδάς έβαλε υποψηφιότητα στην εκλογική περιφέρεια της Κραναίας Κεφαλονιάς. Αν και ο κρατικός μηχανισμός και οι τοπικοί κομματάρχες (δήμαρχοι και κοινοτάρχες) άσκησαν τρομοκρατία σε βάρος των οπαδών του, υπερψηφίστηκε στο κάστρο του παλιού επτανησιώτικου ριζοσπαστισμού.
Προσωπικότητες της Αθήνας όπως ο Θέμος Άννινος και ο Εμμανουήλ Ροίδης, καθώς και η εφημερίδα τους "Ασμοδαίος" πρωτοσπάτησαν στην εκλογή του Χοϊδά.
Σημαντικό ρόλο στην εκλογή του έπαιξε η εφημερίδα «Εργάτης» που εξέδιδε (από την 5η Ιουλίου 1875) στην Κεφαλονιά ο ουτοπικός σοσιαλιστής Παναγιώτης Πανάς. Το πολιτικό κατεστημένο της τότε εποχής, θορυβημένο από την εκλογική επιτυχία του λίγο μετά την εκλογή του επιχείρησε να τον δολοφονήσει το 1875, αλλά απέτυχε.
Το 1883 ο Χοϊδάς εξελέγη βουλευτής Αττικής, αλλά δυο χρόνια αργότερα παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δολοφονική απόπειρα που έγινε εναντίον του στις σκάλες της Βουλής με κύριο οργανωτή τον αστυνόμο Κοκκινόπουλο.
Έκτοτε ανέπτυξε κοινωνική δράση αρθρογραφώντας κυρίως από τις στήλες του «Ραμπαγά», ενός πολιτικοσατιρικού περιοδικού που εξέδιδε ο φίλος του Κλεάνθης Τριανταφύλλου, το οποίο άρχισε να εκδίδεται το 1878 και χτυπούσε αλύπητα την πατριδοκαπηλία και τη φαυλοκρατία πολιτικών και κομμάτων.
Την 4η Σεπτεμβρίου 1888 δημοσίευσε δύο άρθρα του στο προαναφερθέν περιοδικό, τα οποία θεωρήθηκαν υβριστικά για το βασιλιά Γεώργιο Α΄ και τον διάδοχο Κωνσταντίνο, και παραπέμφθηκε σε δίκη στο κακουργιοδικείο της Άμφισσας το Μάιο του 1889. Παρά τη ρητορική του δεινότητα (απολογήθηκε μιλώντας συνεχώς για είκοσι τέσσερις ώρες), καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση και κλείστηκε στις «μεσαιωνικές» φυλακές της Χαλκίδας.
Εκεί πέθανε τον επόμενο χρόνο στις 3 Μαΐου 1890, κατά άλλους αυτοκτόνησε.
Από συνεχιστές του έργου του ιδρύθηκε αρχικά από διανοούμενους η «Κοινωνιολογική Εταιρεία» και το 1910 το Λαϊκό κόμμα με αρχηγό τον Αλ. Παπαναστασίου.]
