Υπάρχει ένα νούμερο που αποτελεί εφιάλτη για την κυβέρνηση. Κυρίως αν έχει σκοπό να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 2022 που έχει υπογράψει τα χτεσινά πρώτα (!) μέτρα κατά των πολιτών.

Από το 2018 μέχρι το 2022 η Ελλάδα καλείται να πληρώσει 35 δισεκατομμύρια σε δόσεις χρέους με χειρότερη χρονιά το 2019, οπότε θα πληρώσει τα 13,628 δις απ αυτά. Για ποια πρωτογενή πλεονάσματα μιλάμε, ποιους φόρους, ποιους μισθούς, ποιες συντάξεις, ποια ανάπτυξη;

Στις παραπάνω δόσεις δεν περιλαμβάνονται τα χρέη προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF)- που είναι και τα περισσότερα- και τον ESM, που ξεκινούν να αποπληρώνονται από το 2023.

Για να καταλάβει ο αναγνώστης ότι ακόμα και με τη συμφωνία δήθεν ελάφρυνσης και στην ουσία ετεροχρονισμού του χρέους κατά 5 χρόνια που έχει συναφθεί με τους δανειστές η εικόνα είναι ζοφερή.

Τα παραπάνω χρεολύσια σημαίνουν ότι μόλις τελειώσει ΑΥΤΟ το πρόγραμμα το 2018 οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να πληρώνουν τα πάντα από τη διαχείριση εσόδων- εξόδων χωρίς τα εξαιρετικά χαμηλότοκα δάνεια που παίρνουν από την τρόικα για να της τα δίνουν πίσω!

Θα πρέπει να δανείζονται από την «αγορά» με επιτόκια πολύ υψηλότερα των σημερινών. Επομένως, πάνω στα ήδη τρέχοντα χρέη των 347 δις ευρώ (314,9 κατά την ΕΛΣΤΑΤ) θα προστίθενται και εκείνα που θα σχηματίζουν οι κυβερνήσεις για τις ανάγκες της οικονομίας.

Εκτός αν είναι τόσο νοικοκυρές που καταφέρνουν να μη δανείζονται τίποτε απ έξω ισοσκελίζοντας έσοδα- έξοδα και υποχρεώσεις από τη διαχείριση του προϋπολογισμού της γενικής κυβέρνησης. Πράγμα που έχει να συμβεί από την πενταετία 1975-1980.

Χτες ο πρωτοκλασάτος υπουργός κ Σκουρλέτης δήλωσε ότι «το στοίχημα είναι να βγούμε από τα μνημόνια το 2018» ενώ ο πρωθυπουργός δεν σταματά να διατρανώνει την ίδια θέση με περισσότερη βεβαιότητα ότι αυτό θα συμβεί.

Κατ αρχήν, προς απογοήτευση και των δύο, αλλά και των Ελλήνων πολιτών η χώρα δεν μπορεί να βγει από τα μνημόνια πριν το 2059 που τελειώνουν οι χρεωστικές της υποχρεώσεις. Έναντι των οποίων έχει αναλάβει υποχρεώσεις οικονομικής, άρα πολιτικής κατεύθυνσης με συγκεκριμένα μέτρα για να πάρουν οι δανειστές τα λεφτά.

Και δεν μπορεί να βγεί από τα μνημόνια για όσα χρόνια η περιουσία του δημοσίου, δηλαδή των πολιτών, είναι υποθηκευμένη στους δανειστές, Δηλαδή για 99 χρόνια. Εκτός αν η ελληνική περιουσία και η διαχείρισή της δεν ενδιαφέρουν τον πρωθυπουργό και τον επαναστάτη υπουργό του.

Επιπλέον των παραπάνω, ενώ κάθε χρόνο η δόση χρέους είναι από 6- 9,5 δις, τα έτη 2037 μέχρι 2039 οι δόσεις είναι περίπου 13 δις το χρόνο! Κι αυτά πρέπει να τα παραγάγει η ελληνική οικονομίας επιπλέον των άλλων αναγκών της, χωρίς να προσθέσει νέο δανεισμό!

Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι σημαίνει αυτό, φέτος, για να πετύχει η κυβέρνηση το θηριώδες πλεόνασμα του 4,1% δεν πλήρωσε υποχρεώσεις περίπου 4 δις σε ιδιώτες και κατάφερε να μαζέψει κάτι παραπάνω από 7 δις ευρώ. Από αυτά, το δημοσιονομικό πλεόνασμα της Γενικής Κυβέρνησης ήταν 1,3 δισ. ευρώ.

Όλο αυτό το εγχείρημα είχε σαν αποτέλεσμα να ρίξει τη χώρα σε νέα ύφεση και να μικρύνει ακόμα περισσότερο τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Από τους οποίους προσδοκά τα μελλοντικά πλεονάσματα, δεδομένου ότι η οικονομία δεν παράγει σχεδόν τίποτε και δεν θα παράξει πριν περάσουν τουλάχιστον 7- 10 χρόνια που απαιτούνται για μια σοβαρή υποδομή αναπτυξιακής οικονομίας. Αν δημιουργηθεί αυτή.

Ακόμα και στον τουρισμό, που ελπίζει η κυβέρνηση, οι αφίξεις αυξάνονται και τα έσοδα μειώνονται. Γιατί τα πιο πολλά τα καρπούνται οι ξένοι tour operators.

Δεν χρειάζεται να είναι προφήτης ή Αϊνστάιν κανείς για να καταλάβει ότι με υποχρεώσεις 35 δις ευρώ έναντι χρέους για την πενταετία 2018- 2022 (4,6 δις το 2018, 13,6 δις το 2019, 5,1 δις το 2020, 5,15 δις το 2021, 6,9 δις το 2022) οι ανάγκες της όποιας κυβέρνησης σε χρήμα θα είναι τεράστιες.

Αυτό το χρήμα, όμως, θα πρέπει να αντληθεί από πολίτες που με τα μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση για φορολογία, μισθούς, συντάξεις και με τους υπάρχοντες υπέρογκους έμμεσους φόρους θα είναι πραγματικά φτωχοί. Πραγματικά ανασφαλείς. Πραγματικά σφιχτοί στα να ξοδέψουν πέρα από τα απολύτως αναγκαία. Θα είναι οι χειρότεροι καταναλωτές σε μια παγκόσμια οικονομία που βασίζεται αποκλειστικά στην ικανότητα της μεσαίας τάξης να αγοράζει.

Όπως θα έπρεπε να είναι γνωστό η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με τους δανειστές τον οδικό χάρτη της απομείωσης του ελληνικού χρέους, που είναι μια τρύπα στο νερό επιμηκύνοντας την αποπληρωμή στο 2065 αντί για το 2059! Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει που λέει κι ο Ζουράρις. Εμείς θα χουμε πεθάνει, αλλά θα ζουν καταχρεωμένα και αιχμάλωτα τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Ποιος νοιάζεται, ε;;

Με αυτά τα δεδομένα έχει μικρή αξία η ουρανομήκης μπαρούφα που εκστόμισε χτες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Δημητριάδης, περίφημος γιατί ήταν δική του η τροπολογία που ψηφίστηκε και χάρισε πριν από κάθε δικαστική απόφαση 38 δις στον Ιβάν Σαββίδη. Η κυβέρνηση νόμιζε ότι μπορούσε να κρυφτεί γι αυτή την αθλιότητα πίσω από το μέγεθος του βουλευτή της.

Έχει αξία, όμως, για το μέγεθος του ανδρός, που δήλωσε χτές ότι οι περικοπές που θα γίνουν στις συντάξεις την επόμενη διετία θα είναι εξαιρετικά μικρές στο 1%- 2% και ότι από το 2019 θα αρχίσουν πάλι να αυξάνονται! Ο άνθρωπος δεν ξέρει ούτε ότι το ασφαλιστικό σύστημα δεν αντέχει, χωρίς να έχουν προστεθεί και οι πάνω από 250.000 νέες συντάξεις που έρχονται μέχρι το 2018! Όπως έγραφε και ένας μακαρίτης εκδότης για άλλον πολιτικό αστέρα: «Συνένοχος ή βλάξ;»

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

http://www.liberal.gr