Η αθλιότητα του επικυρίαρχου σε όλο της το μεγαλείο. Δεν υπάρχουν λόγια με τα οποία θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την παρέμβαση βουλευτών του γερμανικού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, που ζητούν από τον Σόιμπλε να μαζέψει τον Ελληνα πρωθυπουργό.

Αλήθεια ποιος είναι ο Σόιμπλε και με ποιο δικαίωμα και ποια εξουσία θα μαζέψει τον Ελληνα πρωθυπουργό; Που ακούστηκε υπουργός μια χώρας έστω και της πιο ισχυρής στην Ευρώπη, να υψώνει δάχτυλο και να φιλοδοξεί να μαζέψει έναν πρωθυπουργό; Τι αντίληψη είναι αυτή για τη δημοκρατία και για την ισότητα των Ευρωπαίων;

Μόνο πολιτικοί με αντιλήψεις επικυρίαρχου και χωρίς τη στοιχειώδη, έστω και διπλωματική ευγένεια, μπορούν να εκφέρουν τέτοιους λόγους, να τολμούν να προχωρούν σε τέτοιους χαρακτηρισμούς και τέτοιες αλαζονικές απαιτήσεις.

Φαίνεται πως στη Γερμανία κάποιοι έχουν ξεφύγει εντελώς, έχουν εξοκείλει και μόνο στην ιδέα ενός τετάρτου οικονομικού Ράιχ νομίζουν ότι είναι οι επικυρίαρχοι, που δίνουν διαταγές και οι άλλοι οφείλουν να εκτελούν αδιαμαρτύρητα, γιατί είναι οι μαριονέτες τους.

Πιστεύουν πως όποιος αμφισβητήσει την αυθεντία τους πρέπει να τιμωρηθεί, γιατί διέπραξε ανοσιούργημα αμφισβητώντας το γερμανικό αλάθητο. Η αλαζονεία στον υπερθετικό βαθμό.

Όμως με τέτοια μυαλά δεν πάμε πουθενά, η Ευρώπη δεν μπορεί να βαδίσει πάρα προς τον γκρεμό, προς το τέλος της το οποίο θα με μαθηματική ακρίβεια θα επέλθει, εάν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές στη νοοτροπία και στις αντιλήψεις.

Γιατί τον Αλέξη Τσίπρα, τον πολίτη, μπορεί κάποιος να τον κρίνει, να τον κατακρίνει ακόμα και να τον επιπλήξει.

Όμως τον πρωθυπουργό, το θεσμό μιας χώρας, οφείλει να τον σέβεται, οφείλει να μετρά τα λόγια του δύο και τρεις φορές πριν τα εκστομίσει. Διότι κατά βάθος δεν προσβάλλει τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά προσβάλλει τον ελληνικό λαό, όταν καταφέρεται εναντίον του πρωθυπουργού του, όποιος και αν είναι αυτός.

Μόνο αμετροεπείς και δη Γερμανοί αμετροεπείς και αλαζόνες, προχωρούν τόσο ανοιχτά σε προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για έναν πρωθυπουργό μιας χώρας και μάλιστα μιας χώρας, που είναι σύμμαχος και εταίρος και με την οποία υποτίθεται ότι βαδίζουν στον ίδιο δρόμο της οικοδόμησης της νέας Ευρώπης.

Αλλά αυτά δυστυχώς είναι ψιλά γράμματα και άνευ σημασίας για φαντασμένους επικυρίαρχους, για ανιστόρητους οπαδούς του τέταρτου οικονομικού Ράιχ.

Νομίζουν οι ανόητοι ότι αυτή τη φορά, θα καταφέρουν να κατακτήσουν και να υποτάξουν ολόκληρη την Ευρώπη στη δική τους δύναμη, έστω την οικονομική.

Δεν έχουν διδαχτεί τίποτα από την ιστορία, δεν έχουν βγάλει κανένα ιστορικό συμπέρασμα. Και ακόμα χειρότερα, δεν αντιλαμβάνονται ότι η Γερμανία χωρίς τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαΐκής Ενωσης, δεν είναι παρά μια μεσαία δύναμη στο παγκόσμιο γίγνεσθαι χωρίς ιδιαίτερο βάρος.

Παρασυρμένοι από τις ονειρώξεις του τέταρτου Ράιχ, ξεχνούν πως η σημερινή ισχύς της Γερμανίας είναι δημιούργημα της ένωσης των ευρωπαϊκών χωρών και της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ξέχασαν επίσης πως η ιστορία εκδικείται, παρότι το έχουν ζήσει με τραγικό τρόπο πολλές φορές στο παρελθόν και ελπίζουμε να μην ξανασυμβεί στο μέλλον, γιατί όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα πληρώσουν το τίμημα της γερμανικής αμετροέπειας και της γερμανικής αλαζονείας.

Θανάσης Λυρτσογιάννης (www.newsit.gr)