Μεταπολιτευτικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πέραν των εγκληματικών πολιτικών τους επιλογών, είχαν αφυδατώσει και το πρωτογενές κύτταρο της δημοκρατίας, την Αυτοδιοίκηση, από κάθε ίχνος αυτονομίας και λαϊκής πρωτοβουλίας.
Μέχρι πρόσφατα προσπαθούσαν να αποπολιτικοποιήσουν ή όπου τους ήταν εύκολο να θολώσουν τα νερά προς ίδιον όφελος. Στο μέλλον ίσως, λαμβάνοντας υπόψη το στενό κομματικό τους όφελος, κινηθούν ανάλογα ή διαφορετικά.
Πρόκειται προφανώς για όψεις της ίδιας τακτικής σύμφωνα με την οποία, μεταξύ των άλλων, η διαχείριση της κρίσης ήταν θέμα τεχνοκρατικής ικανότητας, που μόνο οι άξιοι διαθέτουν.
Της κρίσης που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους σε πολύ μεγάλο βαθμό δημιούργησαν. Και που σήμερα εξακολουθούν να πολιτεύονται ως άλλοι μαθητευόμενοι μάγοι.
Αυτοί που νομίζουν ότι είναι επαρκείς και προσοντούχοι, αυτοί που φαντασιώνονται μεγάλες ανατροπές και ριζικές τομές, αυτοί που αυτοπλασσάρονται ως εμπνευστές, αναμορφωτές και τολμηροί μεταρρυθμιστές, που δεν διστάζουν να συγκρουστούν με τις παθογένειες ( υποτίθεται ), αλλά στην ουσία κινούνται εική και ως έτυχε, παίζοντας με το μέλλον των ανθρώπων.
Αυτοί που εντέλει αναδεικνύονται εκκεντρικοί θορυβοποιοί, θιασώτες μιας φεϊσμπουκικής δημοκρατίας, αριστοτέχνες της τιποτολογίας. Αυτοί που μέχρι πρόσφατα κατάντησαν με τη δράση τους, τις επιλογές τους αλλά και τις απόψεις τους, την χώρα ένα απέραντο ερειπιώνα.
Δεν είναι διαφορετικοί και αυτοί που συνέβαλλαν στο να καταντήσει η Ηλιούπολη μια πόλη που πνίγεται σε μια συλλογική κακοδιαθεσία, στο ανικανοποίητο και σε μια θλίψη που πλανάται σαν αιθαλομίχλη στην ατμόσφαιρα.
Δεν μπορούν αυτοί σήμερα (και αναφέρομαι στην τωρινή Δημοτική Αρχή) να πλασάρουν ως έργο τους την υποτιθέμενη ανάπλαση της πόλης και την ελεημοσύνη προς τους πολίτες τους οποίους πρώτα κατέστρεψαν παντοιοτρόπως. Και μάλιστα επαιρόμενοι γιατί ήταν και συνεργάτες του «γνωστού» Γ. Παπανδρέου.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό έγιναν και οι εκλογές στο ΣΠΑΥ.
Απ’ ό,τι πληροφορηθήκαμε επανεκλέχθηκε ως πρόεδρος ο Δήμαρχος Ηλιούπολης. Και μάλιστα με μεγάλη πλειοψηφία.
Προφανώς θα ψηφίστηκε και από αυτοδιοικητικούς που είχαν υποστηριχθεί στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές από διάφορους πολιτικούς χώρους και όχι μόνο από τη ΝΔ, κάτι που θα ήταν απολύτως φυσιολογικό.
Αναμένουμε το πολιτικό σκεπτικό της εν λόγω θέσης.
Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό μόλις δυο μέρες μετά ο άνω επανεκλεγείς πρόεδρος του ΣΠΑΥ και Δήμαρχος της Ηλιούπολης σε μια λυμφατική του συνέντευξη-ανακοίνωση κάνοντας μια εμβριθέστατη(!!!) πολιτική ανάλυση περί κεντροαριστεράς και άλλων τινών χαρακτηρίζει τον σημερινό Πρωθυπουργό σαν «ψευτοαριστερό» καταλήγοντας πως η μόνη λύση βρίσκεται σ’ ένα μέτωπο κεντρώων δυνάμεων.
Βέβαια πρέπει να βρεθεί, κατ’ αυτόν πάντα, το πολιτικό υποκείμενο που δεν μπορεί να είναι βέβαια τα όποια «γκρουπούσκουλα», όπως τα αναφέρει, της σημερινής κεντροαριστεράς, αλλά προφανώς μόνο το ΠΑΣΟΚ.
Όχι δεν είναι πλάκα, μάλλον μας κάνει πλάκα και μάλλον οι πολιτικές του περιδινήσεις έλαβαν τέλος μαζί με αυτές του Γ. Παπανδρέου.
Κάπως έτσι λοιπόν ο Δήμαρχος Ηλιούπολης επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ένα συχνό φαινόμενο στην πολιτική: να εμφανίζεται κάποιος ως «πολλά υποσχόμενος» και να αποδεικνύεται ότι ήταν κάποιος που υποσχόταν πολλά.
Τελειώνοντας λοιπόν καταλαβαίνουμε όλοι και όλες πως για την σημερινή αριστερή – στο βασικό της κορμό – κυβέρνηση αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ οι διακυβεύσεις είναι τεράστιες.
Το συμβόλαιο με τον Διάβολο προφανώς έχει σαφείς και ετεροβαρείς όρους για τους κυριαρχούμενους: στρατηγική ήττα του αριστερού πειράματος στην Ελλάδα και την Ευρώπη, νίκη της διαχείρισης, μονόδρομος διεθνώς, επιδείνωση του πολιτικού συσχετισμού, πιθανή αποτυχία του πολέμου θέσεων και της κυβέρνησης της Αριστεράς, πιθανή στρατηγική αποτυχία της ίδιας της σύλληψης του «δημοκρατικού δρόμου» ως αντισυστημικού δρόμου.
Η αρχικά θετική ελληνική ιδιομορφία μπορεί να μετατραπεί σε διεθνή πληγή και τραύμα. Οι μάχες τελικά μπορεί να χαθούν όχι γιατί είμαστε αδύναμοι αλλά γιατί δεν τις δώσαμε καν. Ή γιατί οι επιλογές μας, πολιτικές και μη είναι λανθασμένες.
Όμως αν τελικά χάσουμε ποιος θα πάρει αυτή την κολοσσιαία ιστορική ευθύνη; Και τι «θα πάει να πει στη δικαιοσύνη»;
Το πρόβλημα δεν είναι τα κεφάλια που ( δεν ) θα πέσουν αλλά τα κεφάλια που θα σκύψουν.
Μάρτιος 2017
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ
Μέλος ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
