Σύντροφε, Αλέξη Τσίπρα
(το κύριος δεν είναι «πρωταριστερώς» ορθό).

του Ελευθέριου Ανευλαβή

ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ η εξουσία, μα:

ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, η ηθική της εξουσίας, καθώς «εν δικαιοσύνη συλλήβδην πάσ’ αρετή» (Θέογνις. Ποιος είναι αυτός; Ε, δεν είναι κι ο Σάκης Ρουβάς!
Δεν μεταφράζω, αρχαία ελληνικά είναι, που όλοι οι Έλληνες και σήμερα καταλαβαίνουν, εκτός του ανελλήνιστου Φίλη. Ακόμη κι ο Καρανίκας, ο επί του στρατηγικού σχεδιασμού Πρωθυπουργικός σύμβουλος, μετά δυσκολίας μεν, θα τα κατανοήσει. Ακόμη κι εσύ, έστω κι αν είσαι «κάπως» «ανελλήνιστος.»)

Ελπίζω να κάνω λάθος. Όμως, όπως μ’ έμαθε η σαντορινιά Μάνα μου Μάρω:
«Ελπίδες μου μην τρέχετε/ παρακαλώ σταθείτε/, να δείτε τ’ αποτέλεσμα/ κι ύστερα προχωρείτε.

ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, το ψέμα και η αδικία, μα:

ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, η ντροπή, η αιδώς και η δικαιοσύνη.
Και το:
«Πάντα άνδρα μετέχειν δικαιοσύνης τε και της άλλης πολιτικής αρετής.» (Ρώτα και τον Φίλη, αν δε το καταλαβαίνεις. Αν και, «γαστήρ παχεία λεπτόν ου τίκτει νόον» (Κλαύδιος Γαληνός, γνωστός ιατρός)

Και δεν σου δίδαξαν ποτέ, (μ’ όποιον πρωταριστερό, τσιπροκαμένο, σύντροφο θα κάτσεις κ.λπ. Αυτήν την παροιμία υποθέτω ότι την ξέρεις), ότι
«διδακτέον η αρετή.» Μα εσύ ανεπίδεκτος μαθήσεως, έχεις και αυταπάτες.

Και δεν έμαθες ότι είναι:
«αναγκαίο να μην υπάρχει κανείς που να μην μετέχει της δικαιοσύνης, αλλιώς να μη ζει μαζί με τους ανθρώπους : δικαιοσύνην ως αναγκαίον ουδένα όντιν’ ουχί αμώς γε πως μετέχειν αυτής, ή μη είναι εν ανθρώποις» (Πλάτωνος, Πρωταγόρας)

Και ότι:
«Εκείνον που δεν μπορεί να συμμετάσχει στην αιδώ και τη δικαιοσύνη να τον σκοτώνουν ως αρρώστια της πόλης: (νόμον γε θες παρ’ εμού) τον μη δυνάμενον αιδούς και δίκης μετέχεις κτείνειεν ως νόσον πόλεως.» (Πλάτωνος, Πρωταγόρας)

Ασπάζομαι το πνεύμα της φράσης του Πρωταγόρα, όχι το «γράμμα» του.
ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ.

ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΠΕΙ, το αριστερό πρόσημο (αυτό το κολλάς παντού, μέχρι και «αξιακό πρόσημο» ανακάλυψες), μα:

ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, η αριστερή συνείδηση, που μάχεται για το δίκιο του ανθρώπου και για την πανανθρώπινη τη λευτεριά .

«Διότι τίποτα δεν είναι σπουδαιότερο για τους Έλληνες από την ελευθερία: Ως ουθέν μείζον εστίν ανθρώποις Έλλησιν της ελευθερίας» (ψήφισμα της Πριήνης, Καρία Μ. Ασίας)

Κι’ εσύ, «εδώ είναι οι στάχτες ενός λαού που κάποτε είταν φλόγα» (Κ. Παλαμάς), με συνεργό τον Φίλη και τους ομοίους του, του προσφέρετε τα δεκανίκια της εσπερίας, προσπαθώντας να τον κάνετε, αυτόν τον λαό, να ξεχάσει πως τα αληθινά του πόδια είναι οι κολώνες του Παρθενώνα.

ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ «τα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα», μα:

ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, ο λόγος ο ευθύς, ο ντόμπρος ο αντρίκιος, ο μπεσαλής. Και παρ’ ότι έλαβες κι εσύ, όπως όλοι οι άνθρωποι, «νουν καθηγεμόνα του ανοηταίνειν ου παύεσαι» (Γρηγόριος Παλαμάς, ανευλαβώς παραφρασθείς σε πρώτο πρόσωπο, για την περίσταση).

ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, η καλπουζανιά, μα:

ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ. η πολιτική ευθύτητα και μπέσα.

ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ, οι κωλορεβερέντζες, που τις ονομάζεις «σκληρή διαπραγμάτευση», ούτε το κούφιο νταηλίκι, για να παριστάνεις το σκληρά μαχόμενο και σκληρά διαπραγματευόμενο με τους τοκογλύφους, ενώ:

«Χέσαιτο γαρ ει μαχαίσετο: έτσι και μαχότανε σίγουρα θα χεζότανε.» (Αριστοφάνης)

ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, η ελληνική ανδρεία του «τόλμησον φρονείν» Η λεβεντιά του:

«Παρὰ δύναμιν τολμηταὶ καὶ παρὰ γνώμην κινδυνευταὶ» (ο σ. Μπαλτάς ίσως σου το μεταφράσει)

Στο «τρελοβάπορο» Η Ελλάς, που:

«χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε» (Οδ. Ελύτης)

Ναι, κι αυτούς τους λαομπαίχτες, μικρούς ανίκανους συγκυβερνήτες, θα τους πετάξουμε.

Κι ας λένε οι ματαιόσπουδοι, Οι αστρολόγοι, οι πληρωμένοι, της αυλής, πως κι’ άλλα πολλά χρόνια θα κυβερνάνε. Και πως:

«Οι Έλληνες, οι Έλληνες! θα τον ακολουθούν
Μήτε να κρίνουν ή να συζητούν
Μήτε να εκλέγουν πια, ν’ ακολουθούνε μόνο» (Κ. Καβάφης)
Και να ψηφίζουν.

Όμως:
«τι ανήσυχοι που είν’ οι Λάρητές του.
(Σ.Σ. Μπαλταδοφίληδες, Καρανικοπαπάδες, και Φλαμπουροκαμένοι)

Τρέμουν οι σπιτικοί μικροί θεοί
Γιατί άκουσαν μια απαίσια βοή
Τη σκάλα ν’ ανεβαίνει.
Τάνοιωσαν πια τα βήματα των ερινύων.» (Κ. Καβάφης)

Κι εκείνος:
«Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
Που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται» (Κ. Καβάφης)

Όπου φύγει-φύγει, «πέρα στις αμαλάκες»
Και να τον κυνηγάει πίσω του η βροντερή φωνή:

«Ποιος είπε πως επέρασε της λεβεντιάς η ώρα»
(Κ. Παλαμάς)

Η κραυγή του λαού, που τώρα είναι φλόγα:

«Α’ στο διάολο μαλάκες.»
(Γ. Σεφέρης)

«Η αγένεια προς την εξουσία είναι προτέρημα» (Στήβεν Φρίαρς)

*[Σπουδαρχίδιον: σύνθεμα των λέξεων
Σπουδαρχίδης: μικροθεσηθήρας + Αρχίδιον: μικρόν ανάξιον λόγου υπούργημα (Επίτομον Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Π.Χ.Δορμπαράκη)] 

πηγή: www.zougla.gr