Η αλήθεια είναι πως η Ηλιούπολη «μένει Ευρώπη». Όταν βρέχει μετατρέπεται σε Βενετία, το κυκλοφοριακό θυμίζει Μόσχα, οι σημαίες της Ε.Ε. σε κεντρικά σημεία της πόλης που κυματίζουν περήφανα μας θυμίζουν πως «μένουμε Ευρώπη».
Είχα την τύχη (και ατυχία) να ζήσω 10 χρόνια στη Γερμανία και να γνωρίσω από κοντά τόσο τα καλά όσο και τα άσχημα. Κράτησα τα καλά και τα έφερα μαζί μου όταν επέστρεψα στα πάτρια εδάφη.
Αφορμή για το κείμενο αυτό είναι οι εκδηλώσεις της προηγούμενης Κυριακής. Μια εξαιρετικά αξιέπαινη προσπάθεια τόσο για τους δημότες όσο και για την νεολαία που συμμετείχε σε αυτά.
Αλλά…
Λόγω της φύσης της δουλειάς μου μετακινούμαι πολύ, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα. Διαπίστωσα λοιπόν ότι την Κυριακή η λεωφόρος Ειρήνης ήταν κλειστή με την ευκαιρία των εκδηλώσεων. Ξανατονίζω ότι η προσπάθεια είναι αξιέπαινη, ειδικά όταν πρόκειται για την νεολαία της πόλης μας. Παρόλα αυτά δεν υπήρξε καμία ενημέρωση σχετικά με το κλείσιμο του δρόμου. Ο δήμος όφειλε να έχει ενημερώσει τους πολίτες, καθώς πολλοί είναι εκείνοι που ταλαιπωρήθηκαν προσπαθώντας ανυποψίαστοι να διασχίσουν την Ηλιούπολη.
Δεν είναι το πρώτο κρούσμα έλλειψης ενημέρωσης. Προφανώς η δημοτική αρχή λειτουργεί με το δόγμα «Yolo», αυθόρμητα χωρίς πρότερο σχεδιασμό.
Θυμάμαι τον περασμένο Φλεβάρη, όταν μέρα-μεσημέρι έκλεισε η Κατεχάκη για να γίνουν τα έργα ασφαλτόστρωσης. Κανένας δεν είχε ενημερωθεί με αποτέλεσμα η ουρά από τα αυτοκίνητα να φτάνει στο ύψος της Μεσογείων. 1 ώρα και κάτι για απόσταση 5-6 χιλιομέτρων. Έτυχε να κινούμαι εκείνη την ημέρα με κατεύθυνση τη δουλειά μου. Φυσικά και έφτασα αργοπορημένος. Φυσικά και αν απολυόμουν και ζητούσα τα ρέστα από κάποιον υπεύθυνο θα έβρισκα μόνο κλειστές πόρτες.
Μια απλή ερώτηση, ποιος είχε την ευθύνη των έργων, ο δήμος, η περιφέρεια ή κάποιος άλλος φορέας. Μια απλή ερώτηση που δεν απαντήθηκε ποτέ. Άσχετα από την προχειρότητα, θα περίμενα να πάρω μια απάντηση από κάποιον «υπεύθυνο». Κάτι που δεν έγινε ποτέ.
Αν θέλουμε να «μένουμε Ευρώπη», όπως μας καλούσε το καλοκαίρι η δημοτική αρχή, οφείλουμε να φερόμαστε «ευρωπαϊκά» σε κάθε στιγμή της ζωής μας και όχι μόνο όταν μας συμφέρει. Οφείλουμε να λειτουργούμε με προγραμματισμό, σωστό σχεδιασμό και πράξεις, όχι με κενά λόγια, υποσχέσεις και κινήσεις κενού εντυπωσιασμού.
Και κύριοι της δημοτικής αρχής, αλλάξτε επιτέλους εκείνη την έρημη την πινακίδα επί της οδού Χαλκοκονδύλη στη γωνία με Μαρίνου Αντύπα…
Αλέξανδρος Οικονομίδης.
