Ένας παπαγάλος Μακάο εμφανίστηκε σε πάρκο του Αλίμου πάνω στον ώμο ενός πιτσιρικά. Τα πολύχρωμα φτερά του έλαμπαν κάτω από τον ήλιο.
Όλο το πάρκο αναρωτήθηκε για ποιο λόγο δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να πετάξει. Μη να αγαπάει τόσο πολύ τον πιτσιρικά ή μήπως το πάρκο με τις κουτσουπιές του αρέσει περισσότερο από τα δάση του Αμαζονίου;
Το μυστήριο λύθηκε όταν άνοιξε τα φτερά του. Έλειπε η μισή φτερούγα, το σημείο εκείνο που στο δικό μας χέρι βρίσκεται κάτω από τον αγκώνα.
Σχετικά μπλογκ συστήνουν αυτή τη μέθοδο ως μεγάλη ανακάλυψη, γιατί «το πουλί δεν πονάει» και είσαι σίγουρος ότι «δεν θα μπορέσει να το σκάσει».
Και αυτό θεωρείται απολύτως φυσιολογικό. Να θες δηλαδή να κάνεις τον παπαγάλο κότα. Περίεργη αντίληψη έχει κάποιος κόσμος για την ασφάλεια -και ακόμα πιο περίεργη για τη ζωοφιλία.
Δικτάτορες και δικτατορίσκοι
Η περίπτωση του πιτσιρικά με τον ακρωτηριασμένο παπαγάλο μού θύμισε τις ιστορίες με τις συλλογές σπάνιων ζώων στις αυλές των αυτοκρατόρων ή τις σημερινές συλλογές των παρανοϊκών δικτατόρων ή ακόμα και των δικτατορίσκων που κρύβονται στα διαμερίσματα των μεγάλων πόλεων.
Αφού δεν μπορούμε να γίνουμε το «εξωτικό», το αγοράζουμε και το φυλακίζουμε, τιμωρώντας το. Χρησιμοποιούμε τα ζώα για ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι.
Η αλαζονική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πέταξε τα λιοντάρια στις αρένες να κατασπαράζουν κόσμο, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα μια αλληγορική περιγραφή της καριέρας της. Ο χριστιανισμός αποφάσισε ότι η κατσίκα είναι ο σατανάς, σε ένα χτύπημα κάτω από τη μέση στον παγανισμό και στον Πάνα.
Η Ιερά Εξέταση εκτελούσε γάτες, γουρούνια, γαϊδούρια και άλλα οικόσιτα ως φορείς του πνεύματος του Κακού.
Τα τρωκτικά και οι γάτες από το Μεσαίωνα και σίγουρα μέχρι τον πόλεμο στο Βιετνάμ έκαναν τη βρομοδουλειά του κατασκόπου και του βασανιστή. Κατά τ’ άλλα, σε περιόδους ειρήνης τα σκυλιά δουλεύουν στην αστυνομία, με γαλόνια παρακαλώ, ψάχνοντας εμπόρους ναρκωτικών, όπλων και άλλες ευγενείς φυσιογνωμίες της καθημερινότητας.
Στείλαμε την καημένη τη Λάικα στο Διάστημα σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Σκυλιά, γατιά, ινδικά χοιρίδια, κουνέλια και άλλες πονεμένες ψυχές πέρασαν από τα εργαστήρια του κάθε Μένγκελε και ακόμα χρησιμοποιούνται σε κάθε είδους πειράματα, προκειμένου να φτάσει «σωστά» το εκάστοτε προϊόν σε εμάς.
Παίρνουμε τα άγρια ζώα από τους βιοτόπους τους και τα κλείνουμε σε ζωολογικούς κήπους να κάνουν εσαεί τα διακοσμητικά λαμπατέρ.
Πετάμε τους ταύρους στην αρένα σε μια στημένη μονομαχία με νικητή που προέρχεται πάντα από την ίδια ομάδα. Η εκτόξευση γατών από τον Γιαν Φαμπρ, ο καρχαρίας στη φορμόλη του Ντάμιεν Χιρστ και τα σφαγμένα άλογα του Γιάννη Κουνέλλη βαφτίστηκαν μοντέρνα τέχνη.
Κάπου πιο δίπλα κάθονται οι εκκεντρικοί ζωόφιλοι, με αρχηγό τον Σαλβαδόρ Νταλί να βγάζει βόλτα τον μυρμηγκοφάγο στο Παρίσι.
Και γιατί είναι κακό να βγάζεις βόλτα έναν μυρμηγκοφάγο; Ή να έχεις σπίτι σου έναν βραδύποδα (που του έχουν αφαιρέσει τα δόντια με τανάλια για να μη σε δαγκώνει) ή μια μαϊμού;
Άσχημα περνάει ο Πέτρος ο πελεκάνος (ή όσοι πελεκάνοι πήραν αυτό το όνομα για τουριστικούς λόγους) τόσα χρόνια στη Μύκονο;
Δεν είναι και τραγικό, όπως οι γιορτές που διοργανώνουν οι Κινέζοι και σφάζουν σκύλους! «Μα, τι απολίτιστοι! Τρώνε και μυαλά πιθήκου. Ίου!» λέει ο δυτικός την ώρα που τρώει τη μοσχαρίσια μπριζόλα του, σενιάν παρακαλώ να τρέχει το αιματάκι.
Κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα
Τα ζώα είναι δύο ταχυτήτων. Άλλο αυτό που τρώμε κι άλλο αυτό που φροντίζουμε. Από δω η γυναίκα μου κι από δω το αίσθημά μου. Άλλωστε είναι γνωστό από την εποχή του Όργουελ, ότι κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα.
Τα ζώα που αγαπάμε πεθαίνουν, τα άλλα απλώς ψοφάνε.
Αν αυτό που φροντίζουμε πεθάνει, το θάβουμε σε νεκροταφείο ζώων (και πολύ καλά κάνουμε) και το πένθος μπορεί να κρατήσει μήνες.
«Σαν την αγάπη του Πούπη δεν βρήκα πουθενά», με την ευκαιρία, εξαιρετικό το φουά γκρα σας, ναι ξέρω τι περνάνε οι χήνες και οι πάπιες για να φτάσει αυτό το έδεσμα στο πιάτο μου, αλλά μου επιτρέπω αυτή τη μικρή βαρβαρότητα. Τι είναι λίγο φουά γκρα μπροστά στα λιοντάρια που φημολογείται ότι τρώει ο Ντεπαρντιέ;
Θεωρείται απολύτως φυσιολογικό την ίδια ώρα που σκεφτόμαστε πόσα κιλά θα είναι το αρνί που θα σουβλίσουμε το Πάσχα, να στέλνουμε μια θλιμμένη φατσούλα (οι πιο ευσυγκίνητοι) ή να ευχόμαστε «ψόφο» στο «κτήνος» που ευθύνεται για την κακοποίηση (οι πιο σκληροπυρηνικοί) ενός ζώου που βλέπουμε στο facebook.
Όχι, δεν θα δούμε βίντεο από σφαγεία, γιατί πώς να κόψουμε το κρέας;
Σουβλάκι χωρίς γύρο, Δεκέμβρης χωρίς Σπύρο. Από τότε που ο άνθρωπος διαχώρισε τον εαυτό του από τη φύση, θεώρησε δικαίωμά του να συντροφεύεται στην κιβωτό του πολιτισμού του από επιλεγμένα είδη. Παρανοϊκό;
Ναι, αλλά πλήρως εναρμονισμένο με τον πολιτισμό που βασίζεται διατροφικά στη βιομηχανοποιημένη εκτροφή ζώων.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ-Παντελή
Να και η ευαίσθητη γειτόνισσα που ταΐζει στο πάρκο τις γάτες αλλά πετάει πέτρες στους σκύλους. Γέμισε η χώρα ζώα κακοποιημένα από νοικοκυραίους.
Από έντιμους κυρ-Παντελήδες που φοβούνται μην αρρωστήσουν τα παιδιά τους αν έρθουν σε επαφή με τα αδέσποτα.
Η αρχική σελίδα του zoosos.gr είναι δυστυχώς κανονικό αστυνομικό δελτίο. Το ένα έγκλημα πιο σκληρό απ’ το άλλο.
Κακοποιήσεις κάθε είδους: ξυλοδαρμοί, απαγχονισμοί, δηλητηριάσεις, βιασμοί ζώων. Η σελίδα αυτοσυστήνεται ως εξής: «Το zoosos.gr είναι ο ιστότοπος που δείχνει όλα όσα δε θέλετε να ξέρετε γι’ αυτά που συμβαίνουν στα ζώα στη χώρα μας. Στόχος μας είναι να μάθετε πώς μπορείτε να βοηθήσετε, ώστε να μη χρειάζεται να υπάρχουν ενημερωτικοί ιστότοποι, όπως το zoosos.gr».
Κάποιοι θεωρούν ότι όσο βαθαίνει η κρίση αναδύονται τα πιο σκοτεινά ένστικτα. Ίσως ισχύει.
Ίσως πάλι ο κόσμος έγινε μικρότερος μέσα από το ίντερνετ και η είδηση πλέον ταξιδεύει νωρίτερα και καταλήγει σε περισσότερους παραλήπτες.
Η χώρα μας είναι δυστυχώς από τις πρωταθλήτριες στις κακοποιήσεις ζώων.
Κι έχουμε και πολύ περισσότερα αδέσποτα από άλλες. Κι εκεί που ντρέπεσαι για την κατάντια ψάχνεις λίγο τη νομοθεσία σε Ευρώπη και ΗΠΑ και αντιλαμβάνεσαι ότι άλλες χώρες δεν έχουν τόσα αδέσποτα γιατί έπειτα από 15 μέρες σε καταφύγια τα θανατώνουν σε θαλάμους αερίων.
Μάλλον έχουμε ένα συνολικό πολύ βαθύ θέμα με τον αδύναμο «άλλο». Και δεν φτάνουν οι συγκινητικές και φιλότιμες προσπάθειες των ανθρώπων που φτιάχνουν καταφύγια ζώων από το υστέρημά τους.
Δεν μας εξιλεώνει η εικόνα του πρόσφυγα που έφερε από τη Συρία τη γάτα του.
Για να ανθίσει ο τόπος δεν φτάνει να βλέπουμε τον άλλο να σπέρνει.
Χρειάζεται να σπείρουμε ο καθένας γύρω από τον εαυτό του.
Ένα κεσεδάκι με νερό το καλοκαίρι στο πεζοδρόμιο μπορεί να σώσει μια ζωή.
Μια βόλτα σε ένα καταφύγιο ζώων μπορεί να αλλάξει τη δική μας.
Έμυ Ντούρου
