Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται τον επόμενο μήνα από την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου.
Τα ιστορικά γεγονότα του 1974 άφησαν ένα βαθύ και ανεπούλωτο τραύμα στο σώμα του ελληνισμού, το οποίο, παρά τις κατά καιρούς ρητορικές εξάρσεις, τα έχει απωθήσει στη λήθη και τη σιωπή.
Με την ευκαιρία της επετείου αυτής, η Καλλιτεχνική Εταιρεία "Αργώ" διοργανώνει έναν πολυήμερο κύκλο εκδηλώσεων μνήμης, κάτω από τον γενικό τίτλο «Αγνοούμενοι 1974 - Αγνοούντες 2014», οι οποίες εγκαινιάζονται απόψε, με την παρουσίαση, στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης, του θεατρικού έργου του Βασίλη Κατσικονούρη : Οι αγνοούμενοι. Μια ενδιαφέρουσα ζωή.
Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα νεοελληνικά έργα της τελευταίας τεσσαρακονταετίας, γραμμένο το 2005, που θέτουν στο επίκεντρό τους το ζήτημα της Κύπρου και, ιδιαίτερα, το ζήτημα των αγνοουμένων και της δραματικής μοίρας των συγγενών τους.
"Όταν ο άνθρωπος δεν πάρει το σώμα του νεκρού του, δεν μπορεί να αποδεχθεί τον θάνατο, γιατί δεν έχει εκπληρώσει τα καθήκοντά του απέναντι στον κύκλο της ζωής. Σκεφτείτε πως οι αγνοούμενοι στρατιώτες δεν θεωρούνται καν ήρωες, οι δικοί τους δεν έχουν καν αυτήν την ηθική ικανοποίηση", μας λέει η Αιμιλία Υψηλάντη, που πρωταγωνιστεί μαζί με τους Αλέξανδρο Σταύρου και Μαρία Τσαρούχα στην παράσταση. Η ίδια άλλωστε δεν κρύβει πως και η ίδια, όπως και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, για πολλά χρόνια απωθούσε το ζήτημα. Αλλά συμπληρώνει πως "είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο ελληνισμός υπέστη μια τεράστια ήττα εξαιτίας του δικτατορικού καθεστώτος. Αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα για το πώς η δημοκρατία θωρακίζει τα συμφέροντα του λαού".
Ερμηνεύοντας τη "σιωπή" των δημιουργών πάνω στο θέμα, ο συγγραφέας του έργου Βασίλης Κατσικονούρης μας λέει πως "ίσως δεν ήταν αρκετά politically correct, και υπήρχε ο κίνδυνος να γλιστρήσει κανείς σε άχρηστους εθνικισμούς. Πιστεύω ότι το χειρίστηκα κάνοντας μια αναγωγή στο γενικότερο θέμα της Άγνοιας μεγάλων κοινωνικών ομάδων, παραδομένων στο life style και στον ευδαιμονισμό με αριστερή επικάλυψη, την ώρα που από κάτω σιγόβραζε μια κρίση των πάντων. Για μένα είναι σημαδιακό ότι παίχτηκε το 2008, τελευταία 'ανέμελη' χρονιά, και ακόμα πιο σημαδιακό ότι δεν πήγε καλά. Ίσως τώρα θα έπρεπε να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία".
Οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν την Δευτέρα 30 Ιουνίου, στο θέατρο Αργώ, όπου θα εγκαινιαστεί μια εικαστική εγκατάσταση με κορμό φωτογραφίες των αγνοουμένων, παρουσία των προέδρων των σωματείων συγγενών, που θα έρθουν από την Κύπρο, ενώ στις 9.00 μ.μ. η Αιμ. Υψηλάντη θα ερμηνεύσει τον μονόλογο του Δημήτρη Λέντζου Ο γιος μου ο Ελπήνορας, που αποτελεί ειδική παραγγελία της "Αργώς".
Στις 7 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί μια ιδιότυπη καλλιτεχνική διαδήλωση, μια πορεία μνήμης στην οποία συμμετέχουν ("με μεγάλη προθυμία", όπως μας είπε η Αιμ. Υψηλάντη) street artists που θα παρέμβουν στο αστικό τοπίο, από το θέατρο Αργώ στο Σπίτι της Κύπρου, όπου θα εγκαινιαστεί η εικαστική έκθεση Μνήμη και απώλεια.
Τέλος, στις 10-11 Ιουλίου στον κινηματογράφο Άστυ πραγματοποιείται διήμερο αφιέρωμα σε ταινίες που γυρίστηκαν με θέμα την εισβολή και τις συνέπειες του ξεριζωμού, που επιμελείται ο Νίνος Φενέκ Μικελίδης.
Στο πλαίσιο αυτό θα διεξαχθεί συζήτηση με θέμα «Κινηματογράφος - Ιστορία - Πολιτική».
από: Η Αυγή
