Έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Γιάννης Ροζάκης, σκορπώντας θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο.

Η κηδεία του Γιάννη Ροζάκη θα γίνει την Δευτέρα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής της Νέας Σμύρνης και η σορός θα αποτεφρωθεί, όπως επιθυμούσε ο ίδιος.

Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή από τον ηθοποιό Σπύρο Μπιμπίλα με ανάρτησή του στο Facebook

«Ακόμα μία θλιβερή αποχώρηση από το χώρο μας ο σπουδαίος ηθοποιός του θεάτρου μας ο Γιάννης Ροζάκης έφυγε από κοντά μας ένας ηθοποιός που τίμησε το ελληνικό θέατρο με τους σπουδαίους ρόλους που έπαιξε σε πολύ σημαντικούς θιάσους… Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας» έγραψε ο ηθοποιός.

Ακόμα μία θλιβερή αποχώρηση από το χώρο μας ο σπουδαίος ηθοποιός του θεάτρου μας ο Γιάννης Ροζάκης έφυγε από κοντά μας…Posted by Σπύρος Μπιμπίλας on Saturday, 16 January 2021

Λίγα λόγια για τον Γιάννη Ροζάκη

Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Ξυγκάκης και γεννήθηκε στα Χανιά το 1939.

Ο Γιάννης Ροζάκης, τελείωσε το 1962 τη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδωσιάδη και έκτοτε είχε παίξει σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις αλλά και στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

Η τελευταία του παράσταση στο σανίδι ήταν το 2012/2013 με την ερμηνεία του Γκούσταφ Κρουπ στο «Ο φίλος μου ο Χίτλερ» του Γιουκίο Μίσιμα, υπό τη σκηνοθεσία της Άσπας Τομπούλη.

Το σανίδι πάτησε αμέσως, το καλοκαίρι του 63, μαθητής ακόμα, μόλις τελείωσε το πρώτο έτος: κομπάρσος στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σέξπιρ που ανέβασε ο Μίνως Βολανάκης για το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη, στο θέατρο του «Πεδίου του Άρεως».

«Επαγγελματικά», ως ηθοποιός, πρωτόπαιξε στην Θεσσαλονίκη, στο θέατρο «Θυμέλη», με το θίασο Ανδρέα Φιλιππίδη-Νανάς Σκιαδά-Λίλης Παπαγιάννη-Χρήστου Πάρλα, με πρώτο έργο το «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Τέρενς Ράτιγκαν.

Από τότε, ηθοποιός με τάλαντο, εκφραστικός, συγκινητικός αλλά και αστείος, με άψογο λόγο και εξαιρετική κίνηση, δεν σταμάτησε χειμώνα-καλοκαίρι: έπαιξε τρίτους, δεύτερους και πρώτους ρόλους, πάντα με συνέπεια, ξεχωρίζοντας, σε πολλούς θιάσους.

Συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Νίκο Χατζίσκο και την Τιτίκα Νικηφοράκη, την Ζουζού Νικολούδη στα «Χορικά» της, το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη,το «Θέατρο Τέχνης», τον Δημήτρη Μυράτ και την Βούλα Ζουμπουλάκη, με τον Αλέξη Μινωτή στον «Λοχαγό του Κέπενικ» αλλά και στην Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης, στην «Θυσία του Αβραάμ», την «Νέα Πορεία» του Γιώργου Χαραλαμπίδη, την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο, με τους «Δεσμούς» της Ασπασίας Παπαθανασίου σε πολλές παραστάσεις, με το «Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο» του Λεωνίδα Τριβιζά, την Κατερίνα Βασιλάκου και τον Θανάση Μυλωνά, την Μπέττυ Αρβανίτη και για πολλά χρόνια, πρώτα με το «Αμφι-Θέατρο» του Σπύρου Ευαγγελάτου και με το Εθνικό Θέατρο, με πολλούς ρόλους, κάνοντας από Κύριο Πίτσαμ στην «Όπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ στο «Αμφι-Θέατρο» έως και Σωκράτη στις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, πλάι στον Γιώργο Μιχαλακόπουλο-Στρεψιάδη, με το Εθνικό στην Επίδαυρο.

Την καριέρα του έκλεισε το 2012/2013 θριαμβευτικά, με τον καλύτερή του ερμηνεία: Γκούσταφ Κρουπ στο «Ο φίλος μου ο Χίτλερ» του Γιουκίο Μίσιμα, σκηνοθετημένος από την Άσπα Τομπούλη, στο «Αγγέλων Βήμα».

Έκανε κινηματογράφο -έπαιξε, μεταξύ άλλων, τον Καθηγητή στο «Αυτή η νύχτα μένει» του Νίκου Παναγιωτόπουλου-, έκανε τηλεόραση, έκανε ραδιόφωνο ενώ δίδαξε, για αρκετά χρόνια, και υποκριτική στην «Δραματική Σχολή Αθηνών» του Γιώργου Θεοδοσιάδη -την alma mater του.

Το 2018, έκανε μια έκθεση στον Δημοτικό Πολυχώρο Πολιτισμού της Νέας Σμύρνης.

Πηγή: in.gr