Η 28η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως δεύτερη Εθνική εορτή και σε όλη την επικράτεια οργανώνονται πλήθος εκδηλώσεων.
Στην Ηλιούπολη η συμμετοχή φορέων ήταν ιδιαίτερα μαζική τόσο στην κατάθεση στεφάνων στο Ηρώον της Πλατείας Φλέμινγκ, όσο και στην παρέλαση που ακολουθεί.
Παράλληλα πριν, ανήμερα ή και τις επόμενες ημέρες πλήθος εκδηλώσεων διοργανώθηκαν από φορείς και κυρίως σχολεία. Για τους οργανωτές αυτών των εκδηλώσεων και τους συμμετέχοντες όλες ήταν πετυχημένες και ξεχωριστές. Ποιες όμως από αυτές ξεχώρισαν για την Πόλη;
Όλες οι εκδηλώσεις επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, κατά ένα πανομοιότυπο τρόπο και μοιάζουν σαν μια τυπική υποχρέωση.
Δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση, λόγος Δημάρχου, κατάθεση στεφάνων, παρέλαση, δεξίωση. Ο πολύς κόσμος αδιαφορεί για όσα συμβαίνουν στην πλατεία και παίρνει θέση κατά μήκος του δρόμου να δει τα παρελαύνοντα παιδιά του. Ξέρει, χρόνια τώρα, τι θα συμβεί στην πλατεία!
Από το πλήθος αυτό των φορέων που τιμήσανε την Εθνική γιορτή θεωρώ σημαντικότατη και ιδιαίτερα λυπηρή, την απουσία του Μοναδικού Μουσείου Εθνικής Αντίστασης στο λεκανοπέδιο.
Η «εκκωφαντική» ανυπαρξία του είναι σίγουρο πως θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να καλυφθεί το κενό με ενέργειες πέραν της Ηλιούπολης. Αν συμβεί αυτό τότε θα είναι αργά για την Ηλιούπολη των «απινιδωτών».
Μόνο το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης είναι ο φορέας που μπορεί να δώσει ουσιαστικό νόημα στις εκδηλώσεις απόδοσης τιμής στη μεγάλη μέρα της 28ης Οκτωβρίου και όσων ακολούθησαν.
Δεν προσθέτει τίποτα μια τυπική υποχρέωση απόδοσης τιμών , κατάθεση στεφάνων επί 40 λεπτά ή παρέλαση επί μία και πλέον ώρα , όταν όλοι, οργανωτές και συμμετέχοντες, αδιαφορούν για τη θέση που πρέπει να έχει ανάμεσά τους και ιδιαίτερα στη σκέψη τους , την ημέρα αυτή, το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης!
Μετά το τέλος της παρέλασης πόσοι γονείς επισκεφθήκανε το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης , κοντά στο οποίο τερμάτιζαν τα παρελαύνοντα τμήματα; Γιατί; Απλά ήταν κλειστό όταν όλα τα μουσεία ήταν ανοιχτά και με ελεύθερη πρόσβαση.
Το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, μοναδικό απόκτημα της Ηλιούπολης, στοίχισε ένα τεράστιο ποσό μα πάνω απ όλα εμπεριέχει ένα Ανεκτίμητο Ιερό Κεφάλαιο που καθιστά βαριά την ηθική υποχρέωση του Συμβουλίου που το διοικεί.
Το ΔΣ του ας αναλάβει λοιπόν τις ευθύνες του, ας αρθεί στο ύψος της Ιερής έννοιας του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης του οποίου έχει την ευθύνη και ας το αναδείξει στο ύψος και στη θέση που του πρέπει. Σε διαφορετική περίπτωση ας παραιτηθεί και να προχωρήσει στη διάλυση του αναλαμβάνοντας να απολογηθεί στην ιστορία της πόλης!
Και βέβαια το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης δεν υπάρχει για μια ημέρα μόνο έστω και αν αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου!
Υπάρχει γιατί είναι ο φυσικός ζωντανός φορέας των ιδεών και των παρακαταθηκών του αγώνα εκείνου που ξεκίνησε με το Ηρωϊκό ΟΧΙ του Οκτώβρη του 1940 και συνεχίζεται στο διηνεκές με την υποχρέωσή ημών των Νεοελλήνων να αναδεικνύουμε τα ιδανικά και τις αξίες εκείνου του αγώνα και εκείνων που τον έδωσαν. Αυτό ακριβώς το «διηνεκές» των ιδανικών και των αξιών του αγώνα εκείνου, επιβάλει και την ύπαρξη του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης αλλά και κάθε Μουσείου ανάλογα .
Ένα Μουσείο δεν είναι αποθήκη αντικειμένων σε μια κάποια τάξη και ασφάλεια. Υπάρχουν και θυρίδες για κάτι τέτοιο. Είναι Ζωντανός οργανισμός που με τη δράση του, επιδιώκει την ικανοποίηση των σκοπών του. Αυτή η επιδιωκόμενη ικανοποίηση στόχων και επιδιώξεων πρέπει να είναι μετρήσιμο και κυρίως αναγνωρίσιμο μέγεθος!
Κύριε Δήμαρχε ως εκ του κανονισμού λειτουργίας του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης είστε και ο Πρόεδρος του Συμβουλίου που διοικεί το Μουσείο. Ως εκ της θέσης σας οφείλετε να αναλάβετε τις ευθύνες σας και να λειτουργήσετε το Μουσείο με τρόπο που, όχι μόνο του αξίζει, αλλά και του οφείλει η Ηλιούπολη! Δώστε ένα έργο ταυτότητας στη Πόλη!
Γιώργος Μπαλτάς
29.10.2015
