Του Γιώργου Ι. Παπαδάκη
Πραγματική ζούγκλα! με αυτές τις λέξεις αρχίζει και περιγράφει την κατάσταση και την καθημερινότητα των ανθρώπων στην Ελλάδα του 2013, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου κ. Σωκράτης Βαρδάκης.
Άνθρωποι που κάνουν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί και ένα κουτί γάλα για να ταϊσουν τα παιδιά τους. Άνθρωποι κάθε ηλικίας που τους έχει καθηλώσει η φτώχεια και η ανέχεια. Εν ολίγοις, πολίτες που έχουν χάσει τα πάντα μετά και τον ερχομό της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
Τέτοιοι άνθρωποι είναι καθημερινοί επισκέπτες στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου όπως μας περιγράφει ο κ. Βαρδάκης. Από αυτούς αρκετοί ψάχνουν μια δουλειά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και πρόθυμοι να χάσουν και την αξιοπρέπεια τους, ενώ άλλοι αναγκάζονται λόγω οικονομικής κρίσης να ζητούν ένα κουτί γάλα για τα παιδιά τους.
Χθες το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου και το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων μοίρασε 186 τσάντες με τρόφιμα σε άπορες οικογένειες. Αυτό που με συγκλόνισε ως άνθρωπο αλλά και ως Έλληνα, είναι ότι υπήρχαν περιπτώσεις ανθρώπων που αντάλλαζαν το χαρτί με δυο κουτιά γάλα, αναφέρει ο κ.Βαρδάκης.Αυτό δεν μου χρειάζεται, έλεγαν χαρακτηριστικά, πάρε το χαρτί και δώσε μου δυο κουτιά γάλα για τα παιδιά μου ήταν η φράση που άκουγε συνέχεια ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου.
Aκόμα 30 τσάντες αλληλεγγύης μένουν να μοιραστούν σε άπορες οικογένειες την Πρωτοχρονιά. Στο ερώτημα πως προέκυψε και περίσσεψαν, όταν όλοι σχεδόν οι πολίτες σπεύδουν για να εξασφαλίσουν μία από αυτές, η απάντηση ήταν αποκαθηλωτική.
Σύμφωνα με τον κ.Βαρδάκη, όλοι όσοι δικαιούνται τσάντες με τρόφιμα ειδοποιούνται τηλεφωνικών για ευνόητους λόγους. Κάποιοι από αυτούς λοιπόν όταν προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, είχαν φραγή εισερχομένων κλήσεων, που σήμαινε ότι τους έκοψαν και το τηλέφωνο, λέει στο prismanews ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου.
