Κακά τα ψέματα. Η πόλη μας είναι γεμάτη κλίκες. Παρεάκια που συνεννοούνται μεταξύ τους, τα βρίσκουν και κάνουν ό,τι μπορούν για την αυτοπροβολή τους. Παρεάκια που δοξάζουν το ένα το άλλο δίχως να ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα της Ηλιούπολης.
Μια πόλη 100.000 κατοίκων, ένα προάστιο-υπόδειγμα έχει γίνει έρμαιο στα χέρια των λίγων. Το βλέπουμε καθημερινά. Συμβαίνει δίπλα μας.
Μεγάλωσα στην Ηλιούπολη. Την έζησα, την περπάτησα και την αγάπησα, όπως άλλωστε έκαναν και δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας.
Αυτοί οι συμπολίτες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν αποκλειστεί τόσο από τα κέντρα αποφάσεων όσο και από συλλογικές κινήσεις και πρωτοβουλίες. Οι ίδιοι και οι ίδιοι φαίνεται να συμμετέχουν στα λεγόμενα «κοινά» του τόπου μας. Ειδικά τώρα που πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές το φαινόμενο παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Ποιος θα πρωτογλύψει ποιον, ποιος θα κολακεύσει περισσότερους. Για την ψήφο βεβαίως-βεβαίως.
Έχουμε τη βελτιωμένη έκδοση της παράταξης Γεωργάκη (κάτι σαν τα Windows 7) που προσπαθεί από τη μια να προσδώσει «υπερκομματικό» χαρακτήρα στο συνδυασμό της και από την άλλη απαρτίζεται από τους ίδιους ανθρώπους που διοικούσαν την Ηλιούπολη 16 χρόνια.
Έχουμε και τους άλλους που με ένα μαγικό ραβδάκι αποποιούνται τα κολλητιλίκια τους με τον ΓΑΠ και τις λοιπές μνημονιακές δυνάμεις και έχουν μεταμορφωθεί ξαφνικά σε Τσε Γκεβάρα των νοτίων προαστίων. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν το Facebook δεύτερο σπίτι τους και από την αρχή της θητείας τους είχαν γίνει οι Μουζαχεντίν της πολιτικής της τότε κυβέρνησης. Όταν έπεσε η κυβέρνηση αυτοί το γύρισαν. Όπως και θα το ξαναγυρίσουν αν χρειαστεί?
Έχουμε και το αβγό του φιδιού, το οποίο έσπασε και το φιδάκι βγάζει το κεφάλι του να ανακαλύψει τον κόσμο.
Έχουμε και τους «απολιτίκ» βεβαίως-βεβαίως, οι οποίοι τα βλέπουν όλα ωραία και ρόδινα και πιστεύουν ότι με θετική ενέργεια και φασκόμηλο όλα θα πάνε καλά. Είναι οι ίδιοι που δεν «αντέχουν» τις πολιτικές συζητήσεις και προτιμούν να περνούν τα μηνύματά τους αλά Ράδιο-Αρβύλα με γυμνασιακό χιούμορ και πλακίτσα.
Η κατάσταση όμως δεν σηκώνει πλακίτσα. Ένα από τα μεγαλύτερα προάστια του λεκανοπεδίου διοικείται από ανθρώπους που δεν τα κατάφεραν στο ελάχιστο να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών. Ακόμα και όταν καταργήθηκαν οι λεωφορειακές γραμμές για το κέντρο της Αθήνας, εκείνοι δεν κουνήθηκαν ? για να μη δυσαρεστήσουν τους «από πάνω».
Μια απλή συμβολική πράξη ? π.χ. αποκλεισμός της Βουλιαγμένης για μία ώρα ? θα αρκούσε για να δείξει ότι η δημοτική αρχή αντιδρά. Δεν το έκανε όμως. Μετά διαφήμισαν τα «φθηνά γεύματα» των 10 Ευρώ ανά τετραμελή οικογένεια. Σόρρυ γκάις, σπίτι μου τη βγάζω πιο φθηνά με φακές και ψωμί και ας με αποκάλεσε «βολεμένο» κάποιος αντιδήμαρχος.
Βαρέθηκα να βλέπω τους ίδιους και τους ίδιους. Βαρέθηκα τους κολλητούς. Βαρέθηκα τις ίδιες φάτσες να προσπαθούν να με πείσουν ότι θέλουν το καλό της πόλης μου.
Η Ηλιούπολη δεν είναι το προαύλιο κάποιου γυμνασίου ή λυκείου, με τα κουλ παρεάκια που λύνουν και δένουν.
Η Ηλιούπολη είναι υπόθεση όλων των κατοίκων της.
Αλέξανδρος Οικονομίδης
