Ο ανασχηματισμός που ανακοινώθηκε στις αρχές της εβδομάδας αντιμετωπίστηκε από την πρώτη στιγμή με ένα μείγμα απογοήτευσης και χλεύης ακόμα και από τους υποστηρικτές της κυβέρνησης. Και όλοι -εχθροί και φίλοι- τη χαρακτήρισαν εκλογική, παρά τις προσπάθειες του Αντ. Σαμαρά να συμπήξει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα τη μαγική πλειοψηφία των 180 εδρών που θα του επέτρεπαν να συνεχίσει να καταστρέφει τη χώρα για ένα χρόνο ακόμα.
Αλλά η πραγματικότητα είναι και επίμονη και επείγουσα και δεν πέρασαν παρά δύο-τρεις μέρες με τους νέους υπουργούς στις θέσεις τους και βρισκόμαστε εκεί που ήμαστε προ των εκλογών και προ του ανασχηματισμού. Πρακτικά η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με τους λόγους για τους οποίους ηττήθηκε στις εκλογές.
Δεν είναι όμως μόνον ότι η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με τα ψέματά της προς μερίδες του πληθυσμού, αντιμέτωπη με τα επίχειρα των επιλογών της. Δεν έρχεται αντιμέτωπη μόνο με τα υπεσχημένα και υπογεγραμμένα στους δανειστές, όπως αποδείχθηκε από την επιστολή Σαμαρά, που βρίσκεται προσαρτημένη στην κατεδαφιστική για την κυβέρνηση έκθεση του ΔΝΤ.
Το κυριότερο είναι πως αντιδρά σπασμωδικά, αυταρχικά, αντιδημοκρατικά σε τελική ανάλυση. Αντιδρά με την αγωνία να γαντζωθεί στην εξουσία, να αποκρύψει στο εξωτερικό την προϊούσα κατάρρευσή της και τη σχεδόν πλήρη ανυποληψία και επιχειρεί να τρομοκρατήσει τον λαό ή, εάν δεν προσπαθεί να τρομοκρατήσει, είναι παραδομένη σε ακροδεξιές παρακρατικές πρακτικές και αντιλήψεις.
Η πισώπλατη γροθιά στο κεφάλι από τον αστυνομικό των ΜΑΤ στην καθαρίστρια του ΥΠΟΙΚ ως επιστέγασμα της επίθεσης τουλάχιστον τριών διμοιριών στις απολυμένες καθαρίστριες έκανε τον γύρο του κόσμου και ανάγκασε στην Ελλάδα ακόμα και τα κανάλια - παπαγαλάκια να το καυτηριάσουν.
Ακόμα χειρότερος είναι ο συμβολισμός της επίθεσης με μαχαίρι από τον σεκιουριτά της κρατικής ΝΕΡΙΤ σε απολυμένο της ΕΡΤ έξω από το Ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής, μία μέρα μετά την επέτειο του μαύρου στη δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Ενορχηστρωμένος ή μη, ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου είναι η μοιραία συνέπεια της πολιτικής της και της εμμονής της να κρατηθεί στην εξουσία με κάθε μέσο. Απαιτείται λοιπόν δημοκρατική εγρήγορση και λαϊκή κινητοποίηση.
από: Η Αυγή
